O ελληνικός λαός τιμά πραγματικά την Παναγία, την Υπεραγία Θεοτόκο, και ιδιαίτερα το καλοκαίρι, τον Δεκαπενταύγουστο προστρέχει στη Χάρη της. Η ευλάβεια φαίνεται περισσότερο έκδηλη στα μεγάλα προσκυνήματα όπως είναι η Τήνος, η Πάρος, η Σουμελά κ.ά. Και ό λαός που αγαπά την Παναγία και την έχει ως μάνα του, έχει προσδώσει και πολλά ονόματα στη παναγία μορφή της. Είναι η Παναγία η Μεγαλόχαρη, η Οδηγήτρια, η Βρεφοκρατούσα, η Δεομένη, η Πορταΐτισσα, η Φανερωμένη, η Γοργοϋπήκοος κ.ά.

Οι άνθρωποι έχουν στην καρδιά τους μεγάλο φόβο μήπως απομείνουν απροστάτευτοι και φτωχοί στη ζωή τους, και για τούτο, ο νους κι’ ο λογισμός τους είναι στο να μαζέψουν χρήματα ή ν’ αποκτήσουν κτήματα κι’ άλλα πλούτη, για να τα ‘χουνε στην ανάγκη τους.

Κάποτε έβαλα να κάψω κάτι σκουπίδια και είδα ξαφνικά να πετάγεται πέντε μέτρα ψηλά από το έδαφος ένα φλεγόμενο αντικείμενο. Ήταν ένας μικρός ξύλινος σταυρός που κατά λάθος είχε βρεθεί στα σκουπίδια. Τί ήταν αυτό; Το ότι πολλοί άνθρωποι σήμερα πιστεύουν στο Θεό, κάνουν το καλό και πέφτουν, αλλά δεν μένουν στο χώμα, σηκώνονται, αυτό δεν είναι θαύμα;

Τι να πρωτοθυμηθείς; Πώς να ξεχωρίσεις εκείνο ή το άλλο από τη μορφή της Θεοτόκου και να παραλείψεις τα υπόλοιπα; Όλη η προσωπικότητα της θα είναι πάντοτε για τους χριστιανούς ο δρόμος προς την αγιότητα, ο πολικός αστέρας που θα μας κατευθύνει προς τον Ζωοδότη Χριστό, ο πλέον ολοκληρωμένος τρόπος ζωής που όλοι επιθυμούμε.