O κυρ-Γιώργης ασχολείται με γεωργικές εργασίες. Τα χωράφια του, και όταν ακόμη έχει ανομβρία, κατορθώνει με τη γεώτρηση που έκαμε να τα έχει όλα ποτιστικά. Άλλοτε σπέρνει σιτάρι, άλλοτε καλαμπόκι. Χαίρεται, όταν έρχεται ο καιρός της σοδειάς και γεμίζουν οι αποθήκες του. Οι έμποροι από την άνοιξη ακόμη τον καπαρώνουν, γιατί προσέχει καλά την ποιότητα της παραγωγής του...

Τὸ θαυμαστὸ αὐτὸ γεγονὸς τὸ διηγήθηκε ὁ ἴδιος ὁ Γέροντας Κύριλλος, πρὶν μερικὰ χρόνια, μπροστὰ ἀπὸ τὴ λάρνακα τοῦ ἄφθαρτου Γέροντα Βησαρίωνος στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἀγάθωνος στὴν Οἴτη.Παρόντες ἦταν, ἐκτὸς ἀπὸ ἐμένα, τὴν ἀδελφή μου Σοφία, τὸ σύζυγό της Κωνσταντῖνο, καὶ ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀγάθωνος Γέρων Δαμασκηνός...

Η μουσική αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της λατρείας της Εκκλησίας ήδη από τα πρώτα Αποστολικά χρόνια. Με τον όρο δε Βυζαντινή Εκκλησιαστική Μουσική εννοούμε τη μουσική που καλλιεργήθηκε μέσα στους κόλπους της Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας προκειμένου να εξυπηρετήσει τις λατρευτικές της ανάγκες.

Ο Όσιος Σεραφείμ γεwήθηκε στο Κουρσκ της Ρωσίας στις 19 Ιουλίου 1759 μ.Χ. και ονομάσθηκε Πρόχορος. Οι γονείς του, Ισίδωρος και Αγάθη Μοσνίν, ήταν ευκατάστατοι έμποροι. Ο πατέρας του είχε εργοστάσια πλινθοποιίας και παράλληλα αναλάμβανε την ανέγερση πέτρινων οικοδομημάτων, ναών και σπιτιών. Κάποτε άρχισε να χτίζει στο Κουρσκ ένα ναό προς τιμήν του Οσίου Σεργίου του Ραντονέζ, του θαυματουργού, αλλά ξαφνικά το 1762 μ.Χ., πεθαίνει, αφήνοντας στην σύζυγό του τη μέριμνα για την ολοκλήρωση του ναού...