Τω καιρό εκείνο νομικός τις προσήλθε τω Ιησού πειράζων αυτόν και λέγων• διδάσκαλε, ποία εντολή μεγάλη εν τω νόμω; ο δε Ιησούς έφη αυτώ• αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εν όλη τη καρδία σου και εν όλη τη ψυχή σου και εν όλη τη διανοία σου. Αύτη έστι πρώτη και μεγάλη εντολή, δευτέρα δε ομοία αύτη• αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν...

Μόλις πέρασαν σαράντα ημέρες από την γέννηση του Θεανθρώπου, προσεφέρθη ο Κύριος στο ιερό υπό Μητρός Παρθένου, και υπεδέχθη Αυτόν ο πρεσβύτης Συμεών. Κατά τη διάταξη του Μωσαϊκού νόμου «παν άρσεν πρωτότοκον έσται αφιερωμένον τω Θεώ, και την εις τούτον νενομισμένην θυσίαν προσενέγκη, ζεύγος τρυγόνων, ή δύο νεοσσούς περιστερών»...

Φθινόπωρο ήταν. Το καράβι ταξίδευε αμέριμνα στο πέλαγος. Διακόσιοι εβδομήντα έξι οι επιβάτες. Ρωμαίοι στρατιώτες, ναυτικοί και φυλακισμένοι κατάδικοι. Χειμώνας πλησίαζε, μα το καράβι έπρεπε να φθάσει στον προορισμό του. Ξάφνου κάπου κοντά στην Κρήτη ξέσπασε άνεμος μανιασμένος και άγριος, ο λεγόμενος «Ευροκλύδων». Το πλοίο άρχισε να παρασύρεται μέσα στην κοσμοχαλασιά.

Ἔτσι, ὅταν οἱ ἄλλοι μιλοῦν, ἀκούω. Ὅταν φλυαροῦν, προφυλάσσομαι ἀπό περιττές γνώσεις. Ὅταν κρίνουν, φεύγω. Ὅταν σιωποῦν, ἑρμηνεύω ἀπροκατάληπτα καί δέν παρερμηνεύω. Ὅταν θυσιάζονται, τούς προσφέρομαι ὡς καλός συμπαραστάτης ἀπορροφημένος ἀπό την σπονδή τους στό χρέος...