Ο Αββάς Ισαάκ ο Σύρος γράφει για την αγάπη του Θεού: «Η Χαρά, ήτις πηγάζει από το Θεό, υπάρχει δυνατοτέρα της ενταύθα ζωής και όστις γευθή αυτήν, όχι μόνον δεν θέλει προσέχει εις τα πάθη, αλλ’ουδέ την ενταύθα ζωήν αυτού θέλει επιθυμήσει, ούτε άλλο τι αισθητόν θέλει προτιμήσει αυτής της χαράς, εάν αύτη υπάρχη αληθής και όχι πλάνη. Η αγάπη του Θεού είναι γλυκυτέρα της προσκαίρου ζωής… Είναι γλυκυτέρα υπέρ μέλι και κηρίον, δεν λυπείται η αγάπη να δεχθή μέγα θάνατον υπέρ των αγαπώντων αυτήν…

Η Εκκλησία μας κάθε χρόνο γιορτάζει, την Παρασκευή της Διακαινησίμου εβδομάδος, την εορτή της Ζωοδόχου ή Ζωηφόρου Πηγής. Η εορτή αυτή καθιερώθηκε ως εξής. Στη Κων/πολη, τον 5ο αιώνα, ανευρέθη υπό του βασιλέως Λέοντος Α΄ του Θρακός (457-474), του επικαλουμένου Μακέ(λ)λη, αγίασμα της Παναγίας, πλησίον του οποίου ο βασιλεύς έκτισε μεγαλοπρεπέστατο ναό αφιερωμένο στη Ζωοδόχο ή Ζωηφόρο Πηγή, δηλαδή την Παναγία μας.

Ἡ σημερινὴ ­ἡμέρα ὀ­­­­νο­μάζεται ­Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ. ­Παράλληλα ὅ­­­μως ὀνομάζεται καὶ Κυ­­­ριακὴ τοῦ Ἀντίπα­σχα, διότι, ὅπως μᾶς πληρο­φορεῖ τὸ Συν­­α­ξάριο, τὴν ­ἡμέρα αὐ­­­τὴ ἑορτάζουμε καὶ «τὰ ἐγκαίνια τῆς Χριστοῦ Ἀναστάσεως», δηλα­δὴ τὴν ἐ­­πίσημη καθιέρωση τοῦ ἑβδομαδιαίου ­ἑορτασμοῦ τῆς ἑορτῆς τῆς Ἀνα­στά­­σε­ως, ἡ ὁποία, λό­γῳ τῆς μοναδικῆς σπουδαιότητός της, θε­­­σπίστηκε νὰ ἑορτάζεται ὄχι μό­νο τὴν ἡμέρα τοῦ Πάσχα, ἀλλὰ καὶ κάθε Κυριακὴ...

Ούτε οι δαίμονες, ούτε τα θηρία που βλάπτουν τους ανθρώπους, ούτε οι κακοί άνθρωποι μπορούν να εκπληρώσουν το θέλημά τους, ώστε να αφανίσουν και να καταστρέψουν τους άλλους, αν δεν το επιτρέψει ο Θεός, που κυβερνά τον κόσμο, και αν δεν ορίσει μέχρι πιο σημείο μπορούν να βλάψουν. Γιατί ο Θεός δεν επιτρέπει να ενεργούν με απεριόριστη ελευθερία˙ γιατί αν γινόταν αυτό, δε θα μπορούσε να επιβιώσει κανένα ζωντανό πλάσμα.