Το 2001 κάποιος χριστιανός ονόματι Νικόλαος, νοσηλευόταν βαρειά άρρωστος σε νοσοκομείο της Αθήνας.
Βλέποντας, ότι πάει πρός το χειρότερο, ειδοποιεί επειγόντως τον πνευματικό του να έλθει στο νοσοκομείο.
Ό πνευματικός, ο οποίος είναι Γέροντας σε μοναστήρι, φθάνει εσπευσμένα στον θάλαμο, τραβάει το παραβάν και ακούει με προσοχή...

ΦΟΒΑΣΑΙ. Αμφιβάλεις αν θα καταφέρεις να ολοκληρώσεις την προσπάθειά σου, μολονότι έκανες μια φιλότιμη αρχή. Ναι, πρέπει να το φοβάσαι αυτό, γιατί, καθώς είμαστε συχνά άστατοι, προκαλούμε βλάβη στον εαυτό μας. Μη στηρίζεσαι στις δυνάμεις σου. Απόθεσε κάθε ελπίδα σου στον Θεό. Από την ανησυχία και το φόβο της αποτυχίας όχι μόνο δεν θα ζημιωθείς, αλλ’ απεναντίας και θα ωφεληθείς, αν, πρώτον, δεν απελπιστείς και, δεύτερον, ακουμπήσεις και στηριχθείς στον παντοδύναμο Κύριο.

Η ΑΓΧΩΔΗΣ μέριμνα καὶ ὁ ἀγώνας γιὰ τὴν ἀπόκτηση ὑλικῶν ἀγαθῶν εἶναι κακὸς σύμβουλος γιὰ τὴν πνευματική μας προκοπὴ καὶ τὴ σωτηρία μας. Ὁ μεγάλος Ἀββὰς Ἰσαὰκ ὁ Σύρος μᾶς συμβουλεύει:
«Ἡ ἀφθονία τῶν πραγμάτων εἶναι ἐχθρὸς τῆς ἐγκράτειας. Εἶναι εὐτυχισμένος ἐκεῖνος ποὺ προσπαθεῖ νὰ βρεῖ ἡσυχία, γιὰ νὰ ἔλθει σ’ἐπικοινωνία μὲ τὸν Θεό, καὶ δὲν ἐπηρεάζεται ἀπὸ τὶς πολλὲς ἐργασίες. Γιατί ὅσο ζεῖ ὁ ἄνθρωπος θὰ ἔχει δουλειὲς καὶ δὲν θὰ σταματήσουν ποτέ.

Δεν καταλαβαίνουμε ότι όταν κάποιος είναι θλιμμένος η συμβουλή «Μην λυπάσαι, μην στεναχωριέσαι» είναι άκυρη. Λες και αυτός που το βιώνει δεν το ξέρει. Το γνωρίζει πολύ καλά αλλά είναι αδύναμος να πει στοπ. Μην πεις τίποτα, απλά σιώπησε, κάνε παρέα στη θλίψη του και σκούπισε του τα δάκρυα μέχρι να περάσει η μπόρα.