Ὁ φθόνος εἶναι πάθος μοχθηρῆς ψυχῆς ποὺ λιώνει ἀπὸ ζήλια, ὅταν βλέπει νὰ προκόβει ὁ διπλανός. Εἶναι στενοχώρια γιὰ τὰ ξένα ἀγαθά. Εἶναι ἐμπαθὴς κριτὴς γιὰ τὰ ἀγαθὰ τῶν ἄλλων. Ὁ φθόνος εἶναι ρίζα ὅλων τῶν κακῶν, πηγὴ κάθε συμφορᾶς καὶ φυτώριο ἀνουσιουργημάτων. Ὁ φθόνος εἶναι ἀπ’ ὅλα τὰ πάθη τὸ πιὸ ἄδικο καὶ τὸ πιὸ δίκαιο. Στὴν πρώτη περίπτωση, ἐνοχλεῖ ἰδιαίτερα τοὺς καλούς, στὴ δεύτερη λιώνει αὐτοὺς ποὺ τὸ ἔχουν. Ὅπως ἡ σκουριὰ φθείρει καὶ τρώει τὸ σίδερο, ἔτσι καὶ ἡ ζήλεια κατατρώει τὴν ψυχὴ ποὺ τὴν ἔχει.
Ὁ φθόνος λοιπὸν πρῶτα φθείρει τὸν φθονερὸ καὶ ἔπειτα τὸν φθονούμενο.

Αριστερά απ’ την πύλη του Μοναστηριού είχε γίνει μία υπόγεια δεξαμενή και πάνω σ’ αυτή χτίζονταν τότε οι ξενώνες.
Ένα μεσημέρι ο Άγιος Πορφύριος μού ζήτησε να πάω να ελέγξω το σιδέρωμα μίας πλάκας. Πιθανόν με το χάρισμά του έβλεπε ότι γίνονταν λάθη.
Πήγα και διαπιστώνοντας σοβαρά λάθη, φώναξα τον σιδερά που εργαζότανε σιωπηλός και τον επέπληξα.
Ήταν πολύ ευγενικός και άρχισε να τα διορθώνει.

Όταν βλέπεις έναν άνθρωπο να αγαπάει τα γέλια και να θέλει να γελοιοποιεί τους άλλους, να μην πιάνεις φιλία. Γιατί θα σε κάνει να συνηθίσεις στην ψυχική ατονία. Σε κείνο πού ή ζωή του είναι διεφθαρμένη, μη δείχνεις ιλαρό πρόσωπο φυλάξου όμως καλά μήπως τον μισήσεις.
Και αν θελήσει να μετανοήσει, βοήθησε τον και φρόντισε τον, θυσιάζοντας ακόμη και τη ζωή σου, να σωθεί.
Εάν όμως είσαι πνευματικά ασθενής, μην τολμήσεις να γίνεις γιατρός του.
Μπροστά σε άνθρωπο πού έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του και έχει την αρρώστια να προσέχεις πολύ πώς θα μιλήσεις.

Ο Όσιος Γερμανός γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1252 μ.Χ. από φιλάνθρωπους, ευκατάστατους, ευσεβείς και πολύτεκνους γονείς. Ήταν ο τρίτος από τα οκτώ τέκνα των γονέων του. Τον κατά κόσμον Γεώργιο από μικρό τον διέκρινε «ευταξία τις και σύννοια θαυμαστή και απλότης, εύκαιρος τε σιωπή στόματος μετ’ ηρεμίας ψυχής και ήθους υποβεβηκότος τε και μετρίου, και το παν, ως ειπείν, ειρήνης και σωφροσύνης και πραότητος άγαλμα».