Η Κυρία Θεοτόκος όταν φανερώθηκε στον πρώτο ερημίτη του Άθωνα, τον άγιο Πέτρο (655—681) και μετά από τέσσερις ως πέντε αιώνες στον ηγούμενο της Μεγίστης Λαύρας Νικόλαο και στον ένα και στον άλλο είπε: «Η κατοίκησή σας και η κατά Θεόν ανάπαυσή σας αλλού πουθενά δεν θα είναι παρά μόνο στο Όρος του Άθωνος, το οποίον έλαβα από τον Υιόν και Θεόν μου να είναι κλήρος δικός μου, στον οποίον εκείνοι που θέλουν να αναχωρήσουν από τις κοσμικές φροντίδες συγχύσεις, να έρχονται σ' αυτό και να δουλεύουν στο περιβόλι αυτό, να καλλιεργούν την αρετή, την καθαρότητα της καρδιάς και την αγνότητα της ψυχής τους και από τώρα και εμπρός θα λέγεται από όλους «Άγιον Όρος»...

Το θέμα του Θαβωρίου φωτός είχε απασχολήσει την Εκκλησία τον 14ο αιώ. με κύριους εκφραστές από μεν την πλευρά του παπισμού τον επηρμένο, υπερήφανο, αιρετικό και αναθεματισμένο από το Συνοδικό της Ορθοδοξίας Βαρλαάμ Καλαβρό, από δε την πλευρά της Ορθοδοξίας τον αντιρρητικό και αντιαιρετικό μέγα θεολόγο του Φωτός, τον κήρυκα της ακτίστου θείας Χάριτος, τον αντίπαπα και παπομάστιγα άγιο Γρηγόριο Παλαμά αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης.

Ὁ μοναχισμός εἶναι προσευχή· ἡ προσευχή ἀρχίζει πρῶτα ἀπό μένα, ὁποιοσδήποτε καί νά εἶμαι ἐγώ. Βλέπεις τήν ἀνεπάρκειά σου καί προσεύχεσαι στόν Θεό. Ἀλλά σ᾿ αὐτό τό «ἐγώ» -τήν ἰδική σου προσευχή- προσεύχεται ὅλος ὁ κόσμος, διότι τώρα στήν ὥρα τῆς προσευχῆς ἠμπορῶ νά ὁμιλῶ γιά σένα (καί σύ εἶσαι ὁ ἄλλος «ἐγώ») καί στούς πόνους μου, στίς ἀνησυχίες μου, στίς ἀναζητήσεις μου καί στίς ἀγωνίες μου ἐκφράζω καί σένα...

Ο Σεβασμιότατος μητροπολίτης Κένυας κ. Μακάριος δέχθηκε, προ αρκετών εβδομάδων, τον πρωτότοκο γιο του πρωθυπουργού της Κένυας Ραΐλα Οτίγκα, Φιντέλ Κάστρο, τον οποίο συνόδευε η μέλλουσα σύζυγός του καταγομένη από την Ερυθραία. Το ζευγάρι εξέφρασε τη μεγάλη επιθυμία του να ενταχθεί ο Φιντέλ στους κόλπους της μίας, αγίας, καθολικής και αποστολικής εκκλησίας.

Ο καλός Θεός αποδέχεται με χαρά την ενεργητικότητα και τον δυναμισμό μας, ιδιαίτερα μάλιστα όταν τον θέτουμε στην υπηρεσία Του. Απλώς επιθυμεί να διατηρούμε φρόνημα ταπεινώσεως και υπακοής σε Αυτόν, και όχι αλαζονείας και αυτάρκειας. Αυτό σημαίνει να μάθουμε να ακούμε προσεκτικά την συνείδησή μας, τον πνευματικό και τον επίσκοπο. Όταν ο άνθρωπος αφήνη στον Θεό τον πρώτο λόγο, τότε και ο Θεός τον τιμά περισσότερο από όσο μπορεί να φαντασθή.

Σε καιρούς πλέον που οι άνθρωποι, ακόμη και Χριστιανοί, αποψυχούν από φόβου και προσδοκίας των επερχομένων τη οικουμένη,(Λουκ. 21, 26)και μία βαθιά αγωνία και απελπισία συνταράσσει τις ψυχές τους, μόλις πριν δύο μέρες περνώντας από την Κόνιτσα και συζητώντας με συγγενείς του Γέροντος Παίσίου έμαθα για ένα πρόσφατο και συγκλονιστικό θαύμα που έλαβε χώρα στην Ι. Μονή Σουρωτής από τον Γέροντα Παίσιο.