10 Μαΐου του 1976, ο π. Σεραφείµ Ρόουζ οδηγούσε προς τον τόπο διαµονής του, στο µοναστήρι του Αγίου Γερµανού στα βουνά της Βόρειας Alaska. Ερχόταν από το Oregon, όπου είχε πάρει ένα φορτίο από το πρωτοεκδιδόµενο βιβλίου του «Η Ορθοδοξία και η θρησκεία του µέλλοντος» -ένα βιβλίο που µια μέρα θα γινόταν πνευµατικός δυναµίτης, ιδιαίτερα στη Ρωσία.

Ο Άγιος Παΐσιος έλεγε συχνά ότι «δε θα βγάλουμε ρίζες εδώ» και πως ξεχνούμε ότι θα φύγουμε από τούτη τη ζωή.
Όλοι οι άνθρωποι έχουν υποχρέωση να συλλάβουν το βαθύτερο νόημα της ζωής, το οποίο προσδιόριζε ως «προετοιμασία για την Πατρίδα μας τον Ουρανό, τον Παράδεισο». Το «παν» είναι να συλλάβει ο άνθρωπος το νόημα αυτό. Ο Θεός είναι καλός και θέλει τη σωτηρία όλων των ανθρώπων. Γι’ αυτό και σταυρώθηκε ο Χριστός.

Δεν πρέπει παιδιά μου να έχει κανείς αμφιβολίες ούτε δυσπιστίες. Να έχετε πίστη Θεού ως κόκκον σινάπεως και ότι ζητήσετε ο Θεός θα σας το δώσει. Πάντα η προσευχή στηρίζει. Να μη φοβόμαστε. Ει ο Θεός μεθ’ ημών, ουδείς καθ’ ημών.

Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης

Η ζέστη να ψήνει τον τόπο. Τα τζιτζίκια να "σκάνε". Ελάχιστο νερό, καθόλου φαγητό, ίσως μερικά παξιμάδια. Τόπος απαράκλητος. Κι όμως κάποιες φιγούρες ανθρώπινες κινούνται εκεί στον τόπο. Το μικρό εκκλησάκι του Τιμίου Προδρόμου καθημερινά λειτουργεί. Το βράδυ, τα μικρά φιτιλάκια από τα καντήλια χορεύουν στους ρυθμούς της νήψης, της προσευχής, της χαρμολύπης. Τα ράσα ιδρωμένα από τις μετάνοιες. Τα μάτια κουρασμένα από την αγρυπνία. Τα σώματα σκελετωμένα από την νηστεία. Κι όμως βασιλεύει ειρήνη κι ανάπαυση.