O σοφός συγγραφεύς, o Σολομών, υπογραμμίζει ότι η ελπίδα είναι μεν επί σχεδίας, όμως επειδή την κυβερνά ο Θεός, δεν χάνεται και δεν καταποντίζεται. Έτσι ο στίχος 6 του 14ου κεφαλαίου της Σοφίας Σολομώντος συμπληρούται με την ωραιότατη φράση ότι η ελπίδα του κόσμου «ἐπὶ σχεδίας καταφυγοῦσα ἀπέλιπεν αἰῶνι σπέρμα γενέσεως τῇ σῇ κυβερνηθεῖσα χειρί».
Και έτσι είναι πράγματι. Η εικόνα είναι από την Κιβωτό του Νώε, διά της οποίας έσωσε τότε ο Θεός τους μόνους ευλαβείς ανθρώπους από τον κατακλυσμό. Ο Νώε και η οικογένεια του έρχονται και εικονίζουν την «ελπίδα του κόσμου». Αν και ήταν σε σχεδία, ένα πρωτόγονο, ευτελές, μικρό πλοιάριο μέσα στα κύματα, όμως η ελπίδα παρέμενε ζωντανή, γιατί είχε κυβερνήτη τον Θεό.
Πράγματι, πόσες και πόσες φορές η ελπίδα στον άνθρωπο δεν φαντάζει ετοιμοθάνατη! Αντιξοότητες, δυσκολίες, εμπόδια, θλίψεις, ασθένειες, αδικίες, γιγάντια κύματα έτοιμα να καταπιούν την κάθε ελπίδα -και την τελευταία που ίσως απέμεινε. Διωγμένη από την ζωή των ανθρώπων η ελπίδα βρίσκεται πάνω σε μία σχεδία. Μία σχεδία που παλεύει στον ωκεανό. Απαισιόδοξα λόγια παντού. Πικρόχολα, γεμάτα άγχος, απογοήτευση και πεσιμισμό. Όλα μαύρα και σκοτεινά παρουσιάζονται. Θρηνολογίες και μεμψιμοιρίες σ' όλους τους τόνους και με όλες τις γραφίδες. Πυκνά-συχνά ακούγεται το σύνθημα: «Δεν γίνεται τίποτα». «Finis Graeciae» λέγουν άλλοι. Δεν υπάρχει όραμα, προοπτική, μέλλον. Η ελπίδα παλεύει.
Θαυμάσια, λοιπόν, η θεόπνευστος Σοφία Σολομώντος μας τονίζει ότι επάνω στην σχεδία η ελπίδα είναι ζωντανή. Ναι, υπάρχει. Ίσως μάλιστα οι περιπέτειες της ζωής και της κοινωνίας να την κάνουν και πιο δυνατή. Μα το κυριότερο και το βέβαιο είναι ότι το χέρι Του καθοδηγεί την σχεδία. Την διασώζει ο ίδιος Θεός, γι' αυτό και δεν χάνεται. Την φέρει, στον καλόν λιμένα.
Ο Απόστολος των Εθνών Παύλος, που δοκιμάσθηκε η «σχεδία» του, γνωρίζει αυτή την αρετή της ελπίδος και θα γράψει και θα μιλήσει επανειλημμένως γι' αυτήν. Στους Ρωμαίους θα πει: «καυχώμεθα ἐπ᾿ ἐλπίδι τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ» (Ρωμ. 5, 2), «τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει ὑπομένοντες, τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες (Ρωμ. 12, 12), «Ὁ δὲ Θεὸς τῆς ἐλπίδος πληρώσαι ὑμᾶς πάσης χαρᾶς καὶ εἰρήνης» (Ρωμ. 15,13). Και στους Θεσσαλονικείς θά γράψει: «ἐνδυσάμενοι θώρακα πίστεως καὶ ἀγάπης καὶ περικεφαλαίαν ἐλπίδα σωτηρίας·» (Α' Θεσσ. 5, 8) και «ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα» (Α' Θεσσ. 4,13).
Μη βυθιζόμεθα στήν απόγνωση και απελπισία. Η κυνηγημένη από τον άστεγο μεταφυσικά άνθρωπο ελπίδα καταφεύγει στην σχεδία και πλέει και ζει και πορεύεται. Βρίσκεται στον ωκεανό της τεχνοκρατούμενης κοινωνίας μας πάνω σε σχεδία. «Η ἐλπὶς ἐπὶ σχεδίας».
Όμως, ας σκεπτόμεθα: Αυτή την ελπίδα μας την έχει χαρίσει ο Θεός.

Του Αρχιμ. Χρυσοστόμου Παπαθανασίου,
(Περιοδικό Τόλμη Αύγουστος 2007)