Δεν μπορούσε να έχει άλλο όνομα ο ενανθρωπήσας Υιός του Θεού. Αν δεν έδιδαν το όνομα Ιησούς στον υιό της Παρθένου, θα επαναστατούσε ολόκληρη η κτίση. Διότι το όνομα αυτό το είχε δώσει σ' Εκείνον από αιώνες. Αν, μετά την πτώση του Εωσφόρου και των Πρωτοπλάστων, εξακολούθησε να ανατέλλει ο ήλιος• αν η γη συνέχισε την κίνησή της• αν τα άστρα έμειναν στη θέση τους, ήταν γιατί τα συγκράτησε ένα όνομα: το όνομα Ιησούς.
Ακόμα το όνομα Ιησούς ήταν βαθιά χαραγμένο στις ψυχές των ανθρώπων. Χωρίς να ξέρουν το γιατί, το όνομα Ιησούς εξέφραζε το είναι τους. Τις προσδοκίες τους. Την ευτυχία τους. Δεν υπάρχει τίποτε πιο πολυπόθητο στην προχριστιανική εποχή από το όνομα Ιησούς. Στο όνομα αυτό συμπυκνώνεται ολόκληρη η προ-χριστιανική ιστορία.
Το όνομα Ιησούς είναι ο ιστός, πάνω στον οποίο πλέκεται και η μεταχριστιανική ιστορία. Είναι το όνομα που «κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών» (Λουκ. 2, 34). Είναι το όνομα που τόσοι αγαπούν και τόσοι πολεμούν. Είναι το όνομα που άλλοι υμνούν και άλλοι βλασφημούν. Είναι το όνομα γύρω από το οποίο δίδονται οι πιο σκληρές μάχες και κερδίζονται οι πιο δύσκολες νίκες.
Ιησούς θα είναι και το όνομα Εκείνου, που θα υπογράψει τελικά το τέρμα της ιστορίας. Την ένδοξη Ημέρα της Αναστάσεως θα αποκαλυφθεί το «καινόν όνομα, ο ουδείς οίδεν» (Αποκ. 2, 17). Η πίστη μας βεβαιώνει ότι το όνομα αυτό δεν μπορεί να είναι άλλο παρά το όνομα ΙΗΣΟΥΣ.

«ΕΚΕΙΝΟΣ»!
Επισκόπου Αχελώου Ευθυμίου Στύλιου
Περιοδικό «Χριστιανικοί Παλμοί», Τεύχος 281, Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2011.