«“Πτωχὴ τῷ πνεύματι” (Ματθ. 5, 3) εἶναι έκείνη ή ψυχή πού γνωρίζει καλά τά τραύματά της καί τό σκοτάδι τών παθών πού τήν περικυκλώνει καί γι’ αὐτό ζητάει συνεχώς τή λύτρωσή της άπό τόν Κύριο!

Γιατί, άν ή ίδια δέν άναπαύεται στά τραύματα καί τούς μώλωπες τών παθών της, ούτε καί δικαιολογεί τά σφάλματά της, ό Κύριος έρχεται καί τήν γιατρεύει καί τής άποκαθιστά τό κάλλος της!

Μέ μόνο όρο νά μή μετέχει μέ τήν προαίρεσή της στά πάθη, άλλά νά βοά πρός τόν Κύριο νά τήν έλευθερώσει άπό αύτά!

Αύτή ή ψυχή εἶναι μακάρια!

Άλλοίμονο όμως σ’ έκείνη τή ψυχή πού δέν έχει τή συναίσθηση τών τραυμάτων της!

Αύτή τή ψυχή ό Πανάγαθος Γιατρός δέν τή θεραπεύει, γιατί δέν Τόν ζητάει, νομίζοντας πλανερά ότι εἶναι ύγιής!

Λέγει ό Κύριος: “Δέν έχουν άνάγκη άπό γιατρό οί (νομίζοντες έαυτούς ότι εἶναι) ύγιείς, άλλά οί (βλέποντες έαυτούς ότι εἶναι) άρρωστοι” (Μάρκ. 2, 17)»

Όσιος Μακάριος ό Αίγύπτιος