Ο άλλοτε Γενικός Γραμματέας του Κ.Κ.Ε., μακαρίτης τώρα, Χαρίλαος Φλωράκης, γνωστός ως καπετάν Γιώτης κατά τον εμφύλιο πόλεμο, είχε κάνει κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του μεγάλη στροφή προς τη χριστιανική πίστη. Μάλιστα, είχε επισκεφθεί το Άγιον Όρος και είχε εξομολογηθεί σε Αγιορείτη ιερομόναχο.
Πρόσφατα ήρθαν στη δημοσιότητα λεπτομέρειες από το συγκλονιστικό αυτό γεγονός. Ο ιερομόναχος π. Αθανάσιος Σιμωνοπετρίτης εξιστόρησε σε συνέντευξή του πώς συνάντησε και πώς εξομολόγησε τον Φλωράκη (ιστοσελίδα www.synodoiporia.blogspot.com/2011/03/video_12.html του Διαδικτύου).

Διηγείται ο Αγιορείτης ιερομόναχος:
Θα σας πω για τον Χαρίλαο. Ήταν μία από τις συγκλονιστικότερες στιγμές πού έζησα. Με ειδοποίησε ο Γέροντάς μας, ο οποίος έλειπε, ότι θα έλθει στη Μονή μας (τη Σιμωνόπετρα) ο Χαρίλαος Φλωράκης με 6-7 συντρόφους του. «Κοίταξε να τους περιποιηθείτε». Ήρθε μαζί με τον ηθοποιό Τίτο Βανδή. Τον ρώτησα: «Πρώτη φορά έρχεσαι εδώ, κ. πρόεδρε;». «Δυστυχώς, πρώτη φορά», μου είπε. «Πώς σε λένε;», με ρώτησε. «Είμαι ο π. Αθανάσιος», του είπα. «Παπα-Θανάση, ήρθα εδώ στο Άγιον Όρος και νόμιζα ότι θα βρω γέρους κατουρημένους, αλλά εδώ βρήκα μοναχούς παλικάρια σαν κυπαρίσσια. Σε ένα μοναστήρι βλέπω ένα καλογεράκι και με φωνάζει: «Γεια σου, σύντροφε». «Εσύ από που και ως που σύντροφος;». «Ήμουν αρχηγός της ΚΝΕ της Κομοτηνής, όταν ήμουν λαϊκός». «Και πως βρέθηκες εδώ;». «Δεν με Ικανοποιούσε ο Μαρξ και αυτό που ήθελα το βρήκα στον Χριστό». «Όταν το άκουσα αυτό, είπε ο Φλωράκης, μου ήρθε «να άνοιγε η γη να με καταπιεί».
Πιάσαμε κουβέντα μέχρι να ετοιμαστεί το φαγητό. Τον ρώτησα: «Πως έτσι στο Άγιο Όρος;». Άρχισε να μου λέει πως κατέληξε στο Μαρξ. «Πάντως και εσείς εδώ είσαστε ιδεολόγοι, μπράβο σας». Του απάντησα: «Δεν καθόμαστε εδώ πάνω στο βράχο για τις ιδέες αλλά για το πρόσωπο του Χριστού». «Τι πρόσωπο και ιδέα, το ίδιο είναι», μου είπε. «Δεν είναι το ίδιο -του είπα- γιατί οι ιδέες έρχονται και παρέρχονται, ο Χριστός όμως μένει στον αιώνα».

Αφού είπαμε διάφορα άλλα, του έκανα μια πρόταση: «Τώρα που ήρθες εδώ, είναι ευκαιρία να εξομολογηθείς». Με ρώτησε: «Πόσο χρονών με κάνεις;». «Εξήντα πέντε», του λέω. Βγάζει την ταυτότητά του και μου δείχνει ότι γεννήθηκε το 1914. «Βλέπεις, ογδόντα συμπληρωμένα». «Κύριε πρόεδρε, μήπως τα βιολογικά όρια είναι περιορισμένα, μήπως είναι ευκαιρία τώρα που ήρθες στο Περιβόλι της Παναγίας να ξαλαφρώσεις;». «Δεν είμαι έτοιμος», μου είπε. Του λέω: «Άρα θα έχουμε άλλη ευκαιρία;».
Τον ρώτησα αν πιστεύει στον Θεό και μου είπε μια ιστορία από το βουνό και ότι πιστεύει. Τότε του λέω: «Γιατί πολεμάτε τον Θεό σαν κόμμα;».
«Έλα, ρε παιδί μου, άστα αυτά». «Κύριε πρόεδρε, κάνετε πίσω». «Έλα, ρε παιδί, μια ζωή εύκολο ν' αλλάξεις;». «Τώρα μίλησες σωστά, κ. πρόεδρε». Είπαμε πολλά και διάφορα.

Η εξομολόγηση του Φλωράκη στον Αγιορείτη ιερομόναχο έγινε στα γραφεία του ΚΚΕ, στον Περισσό.

Συνεχίζει την εξιστόρηση ο Αγιορείτης π. Αθανάσιος:
«Αρρώστησα και βρέθηκα στο 401 στρατιωτικό νοσοκομείο της Αθήνας. Εκεί ήρθε ο διευθυντής του ΑΝΤΙ, μου έδωσε το τηλέφωνο του Φλωράκη και μου είπε να του τηλεφωνήσω. Τον πήρα και του είπα: «Κύριε πρόεδρε, τι έγινε, θυμήθηκες τη φακή που έφαγες;». «Όχι μωρέ -μου λέει- θυμήθηκα την αγάπη που δείξατε σε μένα». «Σε θέλω -μου είπε- να έρθεις στο σπίτι μου, να σου κάνω το τραπέζι». «Δεν μπορώ, κ. πρόεδρε». «Τότε να έρθεις εδώ στον Περισσό ή μήπως φοβάται ο Θεός να έρθει στο ΚΚΕ;».
Τέλος πάντων πήγα στον Περισσό. Ένας φύλακας με ρώτησε: «Τι θέλεις, παπά;». «Θέλω τον Φλωράκη», του λέω. Με οδήγησαν. Τον βρήκα και αφού είπαμε μερικά, μου λέει: «Έχουμε ένα υπόλοιπο». «Τι υπόλοιπο;», ρώτησα. «Συ μου είπες ότι τα βιολογικά μας όρια είναι περιορισμένα. Θέλω να εξομολογηθώ». Και τονίζει ο Αγιορείτης ιερομόναχος: «Εξομολογήθηκε, ξεσκέπασε τον εαυτό του, αδελφοί μου. Έχω κάνει χιλιάδες εξομολογήσεις, τέτοια εξομολόγηση δεν έχω κάνει».

Στη συνέχεια εξιστορεί ο π. Αθανάσιος ο Σιμωνοπετρίτης: «Μετά βγήκαμε και συναντήσαμε την κ. Παπαρήγα. Εκείνη μου είπε: «Τι του κάνατε του Χαρίλαου στο Άγιον Όρος, μεταμόσχευση μυελού; Όταν ήρθε από το Άγιον Όρος μας κάλεσε όλους στο αμφιθέατρο και μας μίλησε για μιάμιση ώρα. Από τότε άλλαξε συμπεριφορά». Ο Φλωράκης τότε είπε: «Έπρεπε να είχα επισκεφθεί το Άγιον Όρος από νέος. Θα ήταν καλύτερα και για μένα και για την Ελλάδα». Είπαμε και άλλα πολλά. Ύστερα θέλησε να μου κάνει το τραπέζι στο «Ιντεάλ». Του είπα ότι με περίμενε ο Αρχιεπίσκοπος και δεν μπορούσα. Με συνόδευσε. Στην έξοδο και στο ασανσέρ μου είπε:
«Έχω και κάτι πού ξέχασα να σου πω, το έχω γράψει και στη διαθήκη μου, το λέω και σε σένα. Όταν πεθάνω, θέλω να με κηδεύσετε σαν ορθόδοξο χριστιανό, στο εξωκκλήσι του χωριού μου (της Καρδίτσας), στον Αη-Λια, να αγναντεύω τα Άγραφα και τον κάμπο». «Καλώς, κ. πρόεδρε», του είπα και αποχαιρετηθήκαμε.
Όταν πέθανε ο Φλωράκης, μας το πληροφόρησε κάποιος εργάτης. Θελήσαμε να τηλεφωνήσουμε στα γραφεία του ΚΚΕ στον Περισσό, για την εκκλησιαστική κηδεία που είχε ζητήσει. Όμως κρίναμε καλύτερο να βάλουμε τη δημοσιογράφο κα Παναγιωταρέα, που είχε κάποιες σχέσεις, να τους το πει. Της απάντησαν αρνητικά, με τη φράση: «Κοίτα τη δουλειά σου. Ο Φλωράκης ανήκει στο κόμμα και το κόμμα αποφασίζει». Και ο Αγιορείτης ιερομόναχος π. Αθανάσιος κατέληξε στη συνέντευξή του: «Εμείς όμως (στη Μονή της Σιμωνόπετρας) του κάναμε εκκλησιαστική κηδεία και τρισάγιο. Όλα κανονικά».

Περιοδικό «Χριστιανικοί Παλμοί», Τεύχος 281, Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2011.