Πολλές φορές σκέπτομαι και αναλογίζομαι τι θα γίνει μετά από λίγα χρόνια στην Ορθόδοξη Ελλάδα μας. Επιθυμώ λοιπόν να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις μου και μάλλον κάποιους φόβους μου. Το καλοκαίρι που επισκέφθηκα τη γενέτειρά μου την Ορεστιάδα Έβρου για να δω τους γονείς μου και τους συγγενείς μου, διαπίστωσα το ακόλουθο θέαμα στον επαρχιακό δρόμο, να κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα διάφορα περίεργα πρόσωπα που μόλις μπήκαν στα εδάφη της πατρίδας μας. Πρόκειται για λαθρομετανάστες που περνούν τα σύνορα, με τη βοήθεια κάποιων…. Ενώ κάναμε με το αυτοκίνητό μας διάφορες διαδρομές στα χωριά μας, κοντά στις Καστανιές του Έβρου, βλέπαμε αυτά τα πρόσωπα να αναζητούν απεγνωσμένα κάποιον να συναντήσουν. Μας έπιασε φόβος μεγάλος. Μήπως αυτοί οι αλλοδαποί μας επιτεθούν, μήπως μας κάνουν καμιά ζημιά στο αυτοκίνητο, μήπως, μήπως … Φθάνοντας στο χωριό Καστανιές ρωτήσαμε κάποιους κατοίκους του χωριού, τι συμβαίνει, κι εκείνοι με μια φυσικότητα ανεπίτρεπτη μας έλεγαν ότι αυτό που είδαμε, είναι καθημερινό φαινόμενο κατά μήκος του Έβρου και των γύρω χωριών. Μα δεν διαμαρτύρεσθε, τους είπαμε στο κράτος, για να αποφευχθεί αυτό το τραγικό φαινόμενο; Που πάνε αυτοί οι λαθρομετανάστες έτσι ανεξέλεγκτοι; Και οι απαντήσεις τους ακόμη πιο παράξενες. Τι κι αν διαμαρτυρόμαστε, μας είπαν, εις ώτα κωφών. Κανείς δεν δίδει σημασία για όλους εμάς τους ακρίτες του Έβρου. Οι αστυνομικοί μας είπαν, αφού περισυλλέξουν τους λαθρομετανάστες, τους οδηγούν σε κέντρα υποδοχής, τους δίδουν τροφή για τρεις ημέρες και μετά τους προωθούν για το μεγάλο κέντρο την Αθήνα…. Παρακαλώ αδελφοί μου, μήπως θεραπεύεται το πρόβλημα των λαθρομεταναστών μ’ αυτήν την υποδοχή και μ’ αυτήν την προώθηση προς το κέντρο; Μήπως συμβαίνει κάτι που όλοι εμείς δεν το έχουμε μάθει ποτέ; Τι τέλος πάντων παίζεται σ’ αυτή τη χώρα μας; Έφυγα απογοητευμένος από την ίδια την πατρίδα μου. Αισθάνθηκα τελικά κάτι σαν να καταρρέει. Τι είδους αίμα ρέει μέσα στις φλέβες όλων εκείνων των πολιτικών μας, που εθελοτυφλούν μπροστά σ’ αυτά τα τραγικά φαινόμενα της Θράκης; Είναι όλοι τους όντως απόγονοι εκείνων των αρχαίων Ελλήνων, των πατριωτών της επαναστάσεως του 1821, των ηρώων και πεσόντων εν τοις πεδίοις των μαχών για την προάσπιση του έθνους, της φυλής μας, της Ορθοδόξου πίστεως μας; Πως γίναμε έτσι αδελφοί μου, αναρωτιέμαι και ξαναρωτιέμαι; Τι μας οδηγεί σ’ αυτή την επιλεκτική αμνησία του ένδοξου παρελθόντος μας; Ας αγωνισθούμε σ’ αυτήν την λαίλαπα και ας φροντίσουμε τα παιδιά μας να μάθουν την αληθινή μας ιστορία. Την ιστορία των αληθινών ηρώων μας. Αυτών που τίμησαν με το αίμα τους, την αυτοθυσία τους, την ίδια τη ζωή τους, βάζοντας τις περισσότερες φορές και από τα προσωπικά τους χρήματα για τον αγώνα της απελευθέρωσης, για να χαιρόμαστε εμείς την ελευθερία μας και να απολαμβάνουμε όλους τους καρπούς του ελεύθερου πολίτη. Καιρός να ξυπνήσουμε και να ζητήσουμε το αυτονόητο, την επιβίωση του έθνους, της φυλής μας, των ιδανικών μας, της Ορθοδόξου πίστεώς μας. Αυτά καταθέτω σήμερα για έναν συμπροβληματισμό μαζί σας, αγαπητά μου παιδιά, λέγοντας την λέξη «ΞΥΠΝΕΙΣΤΕ!». Το τέλος της ιστορίας θα το γράψει Εκείνος που δημιούργησε τον κόσμο...

Πατήρ Θεμιστοκλής