Τα γεγονότα είναι συγκλονιστικά. Πολλαπλάσιος συγκριτικά ο αριθμός των θανάτων στη φυλακή αλλά καί των αυτοκτονιών συγκριτικά με τον «έξω» κόσμο. Κάποιοι «κακοί» βρέθηκαν στο χώρο της φυλακής και πληρώνουν έμπρακτα την παρανομία τους. Δοκιμάζονται σε πολλά επίπεδα. Δοκιμάζεται η οικογένειά τους, η επιβίωσή της, η συνοχή της, η ηθική της. Οι άνθρωποι αυτοί περιμένουν άπ' όλους μας την αποδοχή, αλλά δυστυχώς συνήθως δεν την βρίσκουν. Εμείς όλοι, βουτηγμένοι στα προβλήματα του μικρόκοσμού μας, ούτε καν υποψιαζόμαστε την αγωνία αυτών των συνανθρώπων μας.

Τους βαφτίζουμε «φυλακόβιους» και ζητούμε την παραδειγματική τους τιμωρία, ώστε να συνετισθούν. Έτσι λέμε για να καθησυχάσουμε τη συνείδησή μας. Από την άλλη δεν θέλουμε σχέσεις με «αποβράσματα της κοινωνίας». Μας βολεύει λοιπόν η κοινωνία να «καθαρίσει» άπ' αυτούς και η είδηση ότι οι αυτοκτονίες είναι 27 φορές περισσότερες στις φυλακές μας αφήνει παγερά αδιάφορους. Άς σκεφθούμε όμως κάτι. Έφ' όσον είναι δύσκολο να φαντασθοΰμε τον εαυτό μας φυλακή, ας φαντασθούμε ότι είναι ο αδελφός μας, το παιδί μας. Τότε θα μας έκαιγε το θέμα; Τότε θα στηρίζαμε τον άνθρωπό μας;

Στατιστικά οί περισσότερες αυτοκτονίες γίνονται τους 3 πρώτους μήνες του εγκλεισμού. Τότε θα κινούσαμε γή και ουρανό να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα και τις συνθήκες που οδηγούν στο απονενοημένο διάβημα; Ας κάνουμε κάτι. Απλά, μην αποστρέψουμε το βλέμμα από τους αδελφούς μας αυτούς. Έχουμε πολλούς τρόπους να τους βοηθήσουμε και δεν το γνωρίζουμε. Πρώτα άπ' όλα με την προσευχή, μετά με την στήριξη ατομικά αν έχουμε φίλο η συγγενή φυλακισμένο ή άποφυλακισμένο, μέ τήν κοινωνική αποδοχή, δίνοντας δουλειά σε φυλακισμένο, με τη στήριξη οικογενείας φυλακισμένου και τέλος με βοήθεια σε συλλογικούς φορείς για να διαχειρισθούν το προϊόν της αγάπης μας.

Περιοδικό «Φίλοι Φυλακισμένων», ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ-ΧΕΙΜΩΝΑΣ 2007