«...Συγκεντρωθήκαμε καὶ ἀποφασίσαμε νὰ γίνει πρῶτα ἐξομολόγηση καὶ κατόπιν θεία λειτουργία καὶ νὰ κοινωνήσουμε ὅλοι... Πράγματι ἦλθε ὁ στρατιωτικός ἱερεύς, ἐξομολογήθηκαν ἀξιωματικοὶ καὶ ὁπλίτες καὶ τὸ πρωὶ σὲ μιὰ μεγάλη σπηλιά, ποὺ χωροῦσε 1000 ἄτομα, ἐκάναμε τὴ θεία λειτουργία. Ἔψαλα ἐγὼ μὲ στρατιῶτες, καὶ ὁ π. Χρυσόστομος λειτούργησε. Πρὶν ἀπὸ τὴ Θ. Λ. μᾶς ὡμίλησε ὡραιότατα καὶ συγκινητικά. Καὶ στὸ «Μετὰ φόβου Θεοῦ» ἀρχῆς γενομένης ἀπὸ τὸν Διοικητὴ κοινωνήσαμε ὅλοι.

Δὲν θὰ λησμονήσω ἐκείνη τὴ Θεία Λειτουργία, καθὼς προσήρχοντο οἱ στρατιῶτες γιὰ νὰ κοινωνήσουν ἔκλαιγαν. Καὶ τὰ δάκρυά των ἔπεφταν στὴν ἁγία λαβίδα. Ἔτσι τὸ Αἷμα καὶ τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ ἀνεμειγνύετο μὲ τὰ δάκρυα τῶν στρατιωτῶν...

Πέρασαν 41 χρόνια ἀπὸ τότε. Δὲν τὸ λησμονῶ. Ἐκεῖνες τὶς μέρες περπάτησε ὁ Θεὸς ἀνάμεσά μας. Τὸν ἔνιωσαν οἱ καρδιὲς ὅλων μας»

Γεώργιος Παυλίδης, Ἀνθ/γός Πυρ. (μετέπειτα Μητρ. Νικαίας)