Αφήγηση οσίου Εφραίμ Κατουνακιώτη:

~ Πόσες φορές πηγαίναμε στον Γέροντα Ιωσήφ [τον όσιο Ιωσήφ τον Ησυχαστή] κι εκείνος ήταν πνιγμένος, που ήθελαν να τον διώξουν από την Μικρή Αγία Άννα, και όμως δεν το διακρίναμε! Δεν το βλέπαμε.
Όταν φώναξε ο Γέροντας να έλθει ο πάτερ Ονούφριος επάνω να μας παρηγορήσει. «Βρε… ο Γέροντας τώρα ζητάει βοήθεια από τον πατέρα Ονούφριο»;

Τότε καταλάβαμε σε ποια κατάσταση βρισκόταν τότε ο Γέροντας. Ήταν πνιγμένος εις την λύπη.

Και τότες είδε την Παναγία.

Λίγο τον πήρε ο ύπνος και είδε την Παναγία και του λέει:
– Γιατί απελπίζεσαι; Έχε την ελπίδα σου σε μένα.

Κι άπλωσε ο Χριστός το χέρι του και τον χάιδεψε, έτσι, ένα χέρι μαλακό.

Ξύπνησε ο Γέροντας και είπε ότι θα με βοηθήσει η Παναγία. Και ενήργησε η Παναγία και το πράγμα αποσοβήθηκε.

Και ο άλλος, στο χείλος της αβύσσου να βρίσκεται, να μην απελπίζεται.
Όχι, υπάρχει θεϊκή πρόνοια. Υπάρχει η Παναγία.

Κανείς, με την πρώτη θλίψη, να μη ρίχνει τα όπλα κάτω. Με το πρώτο εμπόδιο τα χάνουμε. Έτσι, δεν προσβάλλουμε την Παναγία την μητρική Της αγάπη; Εμείς όλο το Θαβώριον Όρος οραματιζόμεθα, ενώ τον Γολγοθά τον αποφεύγουμε.

Εντούτοις, όμως ο μισθός δεν παρέχεται εις την χαράν· εις την λύπην παρέχεται.

Από το βιβλίο του Γεωργίου Κρουσταλάκη, «Γέρων Εφραίμ Κατουνακιώτης, Ο Θεολόγος και Παιδαγωγός της ερήμου», των εκδόσεων Εν Πλω.

https://simeiakairwn.wordpress.com/