Οἱ σημερινὲς λατρευτικὲς ἐκδηλώσεις τῶν ΕΟΡΤΙΩΝ ξεκίνησαν στὶς 6:00 μ.μ. μὲ Ἑσπερινὸ καὶ Παράκληση στὸν Ἅγιο Ἐλευθέριο καὶ τὴν μητἐρα του Ἀνθία. Τὴν Παράκληση ἔψαλε ὁ Γυναικεῖος Βυζαντινὸς Χορὸς (ΓΥ.ΒΥ.Χ.) ὑπὸ τὴν δ/νση τῆς κ. Μύριαμ Μαρίνου-Παππᾶ, Καθηγήτρια τοῦ Μουσικοῦ Σχολείου Ἰλίου.



Ἀκολούθησε ὁμιλία ἀπὸ τὸν Πανοσιολογιώτατο Ἀρχιμανδρίτη π. Βαρνάβα Θεοχάρη, Πρωτοσύγκελλο τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, μὲ θέμα: «Πολλοὶ εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί».



Ἀναλύοντας τὴν παραβολὴ τοῦ Μεγάλου Δείπνου, ἀπ’ ὅπου προέρχεται ἡ φράση ποὺ ἀποτελεῖ τὸ θέμα τῆς ὁμιλίας του, ὁ π. Βαρνάβας ἔκανε τὶς ἑξῆς ἐπισημάνσεις:

• τὸ Μεγάλο Δεῖπνο τῆς παραβολῆς εἶναι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ ἄρχων ποὺ προσκαλεῖ σ’αὐτὸ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ποὺ μᾶς καλεῖ στὴν Βασιλεία του.
• ὁ Θεὸς δίδει τὴν πρόσκληση στὸν καθένα μας τὴν στιγμὴ τῆς βαπτίσεώς του. Ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα σκοπὸς τῆς ζωῆς μας εἶναι νὰ διαφυλάξουμε αὐτὴ τὴν πρόσκληση καθαρή, νὰ μὴ τὴν λησμονήσουμε, νὰ μὴ τὴν ἀπορρίψουμε καὶ νὰ προετοιμάσουμε κατάλληλα τὸν ἑαυτό μας, ὥστε τὴν ὥρα τοῦ Δείπνου νὰ εἴμαστε ἐκλεκτοὶ συνδαιτυμόνες τοῦ Δειπνοκλήτορος Θεοῦ.
• Καλοῦνται πάντες, ἀλλὰ λίγοι εἶναι ἐξασκημένοι στὴν πρόσκληση αὐτὴ.
• Οἱ περισσότεροι μέσα ἀπὸ φτηνὲς καὶ προσβλητικὲς γιὰ τὸν Θεὸ δικαιολογίες βάζουν ἄλλες προτεραιότητες στὴν ζωή τους: ἰδιοκτησία – καθημερινὸ ἔργο - οἰκογενειακὴ ἀπασχόληση. Ἐγκλωβίζονται στὸ κύκλωμα ποῦ ἐξυφαίνουν τὰ τρία αὐτὰ στοιχεῖα καὶ ἀδυνατοῦν νὰ ἐγερθοῦν ἀπὸ τὸν ὕπνο τῆς ραθυμίας καὶ νὰ γρηγορήσουν μὲ τὸν Κύριο.
• Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ νεκρώθηκαν κατὰ τὸ πνευματικό τους αἰσθητήριο καὶ ἔσβησε ἡ λαχτάρα τους γιὰ κοινωνία μὲ τὸν Θεό.
• Ἡ ἐνασχόληση μὲ τὰ βιοτικὰ εἶναι φυσιολογικὴ ἀλλὰ μέχρι τοῦ σημείου ποὺ δὲν πνίγει τὸ πνεῦμα καὶ δὲν γίνεται παγίδα. Ἄλλωστε καὶ ὁ Ἀδὰμ μέσα στὸν Παράδεισο ἐργαζόταν. Ἀλλὰ ἐκεῖ ὑπῆρχε μία ἰσορροπία. Ὁ Ἀδὰμ ἀπολάμβανε ταυτόχρονα μὲ τὴν ἐργασία του καὶ τὴν συντροφιὰ μὲ τὸν Θεό. Μὲ τὴν ἔξοδό του ἀπὸ τὸν Παράδεισο ἡ ἰσορροπία αὐτὴ διαταράχθηκε. Ἡ φροντίδα τὸν φυλάκισε καὶ τὸν παγίδευσε, ἔγινε μέριμνα.
• Ἡ καθημερινότητα μᾶς συμπνίγει καὶ μᾶς ἀπομυζᾶ. Μᾶς συνθλίβει, μᾶς κάνει ἀνίκανους νὰ σκεφτοῦμε τὸν οὐρανὸ καὶ νὰ ποθήσουμε τὸν Θεό μας. Γίνεται ἡ μέριμνα τοῦ αἰῶνος τούτου, τὸ ἄγχος μας.

Ἄλλοτε θεληματικὰ κι ἄλλοτε ἀθέλητα ὁ ἄνθρωπος δίνεται ἀπόλυτα στὸ τρίπτυχο ἰδιοκτησία – καθημερινὸ ἔργο - οἰκογενειακὴ ἀπασχόληση. Ἀποτέλεσμα:
- Ἐξαντλεῖται καὶ δὲν ἀφήνει τὴν ψυχή του νὰ φτερουγίση καὶ νὰ ἑνωθῆ μὲ τὸν Θεὸ καὶ τοὺς Ἁγίους.

- Ἀπομονώνεται. Δουλεύει γιὰ τὸ σήμερα καὶ τὴν σάρκα. Δὲν σκέφτεται τὰ πνευματικὰ καὶ τὴν συνάντηση μὲ τὸν Θεό. Τὸ στενὸ κύκλωμα τῆς καθημερινότητας δημιουργεῖ ἕνα σύννεφο κοσμικῆς ἀσφάλειας. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀφοσιώνεται στὴν δουλειὰ καὶ μεγιστοποιεῖ τὴν φροντίδα γιὰ τὴν οἰκογένεια αἰσθάνεται ὅτι ἀσφαλίζεται ἀπὸ τὶς θύελλες τῆς ζωῆς καὶ τὰ ἀπρόοπτα τῆς πορείας.

- Ὅμως τίποτε δὲν εἶναι σταθερὸ καὶ μόνιμο. Ἡ ἰδιοκτησία στὶς μέρες μας μόνιμα ἀπειλεῖται καὶ καθίσταται ἀβέβαιη κτήση. Τὸ ἐπάγγελμά μας συχνὰ περνάει ἀπὸ φάσεις μαρασμοῦ. Ὅλα περνοῦν ἀπὸ δοκιμασία. Ἡ αὐτοασφάλειά μας τραντάζεται.

- Ὅλα τὰ βιοτικὰ μᾶς ἀποπροσανατολίζουν. Δὲν στρέφουμε τὸ βλέμμα στὸν Θεό. Οἱ Ἅγιοι τοποθετοῦσαν τὴν ἀσφάλειά τους στὸν Θεό. Ὁ ὑλιστὴς ἄνθρωπος ἐμπιστεύεται τὸν δραπέτη πλοῦτο.







Ἡ παραίτηση τῶν προσκεκλημένων εἶναι παραίτηση ἀπὸ τὴν χαρὰ τοῦ Δείπνου, ἀπὸ τὸ πανηγύρι ποὺ εἶχε ἑτοιμάσει ὁ συμβολικὸς οἰκοδεσπότης. Ὅταν ὁ Θεὸς μᾶς καλεῖ στὸ τραπέζι τῆς ὑπερούσιας τροφῆς, τότε δυστροποῦμε, ἀπαντᾶμε μὲ ἄρνηση καὶ παραδινόμαστε στὶς ἀπολαύσεις τῆς γῆς.



Πῶς θὰ ἀνταποκριθοῦμε στὴν πρόσκληση γιὰ νὰ γίνουμε οἱ λίγοι ἐκλεκτοί;

• Κρατώντας τὶς καρδιές μας καθαρὲς μὲ τὴν μετάνοια, τὴν ἐξομολόγηση, τὸν ἀγώνα γιὰ διόρθωση.
• Μὲ τὴν ἁπλότητα.
• Καλλιεργώντας ἀληθινὴ σχέση μὲ τὸν Χριστὸ μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὴν λατρεία.

Οἱ Ἅγιοι εἶναι ὑποδείγματα πρὸς μίμηση. Ἐκεῖνοι διέθεταν τὸν κατὰ Θεὸν πλοῦτο: πλοῦτο σὲ ἀρετὲς καὶ θεογνωσία, ὡς ἀποτέλεσμα τῆς κοινωνίας μὲ τὸν Θεό.

Στὸ Μεγάλο Δεῖπνο εἴμαστε ὅλοι προσκεκλημένοι. Ἄν φύγουμε ἀπὸ τὸ κύκλωμα τῶν βιοτικῶν μεριμνῶν καὶ ἀνταποκριθοῦμε στὴν πρόσκληση δὲν θὰ μείνουμε ἔξω τῆς Βασιλείας. Τοῦτο τὸ θαῦμα ἐπιτυγχάνεται μὲ πίστη, προσευχὴ καὶ ὑπομονή. Στοιχεῖα ἀπαραίτητα στὸν πνευματικὸ ἀγώνα γιὰ νὰ γίνουμε ἄξιοι συνδαιτυμόνες στὸ Δεῖπνο τῆς Βασιλείας τὸῦ Θεοῦ.



Μετὰ τὴν ὁμιλία ἔγινε τὸ Μικρὸ Ἀπόδειπνο μετὰ Χαιρετισμῶν τῆς Θεοτόκου καὶ συναπτὰ ἡ Μονολόγιστη εὐχή.

Οἱ ἐκδηλώσεις τῆς ἡμέρας ἔκλεισαν μὲ ἱερὰ Ἀγρυπνία μὲ λειτουργὸ τὸν π. Πολύκαρπο Μπόγρη, Γραμματέα Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Χριστιανικῆς Ἀγωγῆς τῆς Νεότητος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ Ἱεροκήρυκα Ἱ.Ν. Ἁγ. Δημητρίου Ταμπουρίων. Ὁ π. Πολύκαρπος κήρυξε τὸν θεῖο λόγο μὲ θέμα: «Ζοῦμε ἐκκλησιαστικὰ ἢ θρησκεύουμε ἰδιωτικά;»







Ἔψαλε ἡ γυναικεία χορωδία ὑπὸ τὴν δ/νση τῆς κ. Ἀνδρονίκης Λάλου, φοιτήτριας Παιδαγωγικοῦ Τμήματος Δημοτικῆς Ἐκπαίδευσης Α.Π.Θ.