Συνέχεια τῶν ΠΡΟΕΟΡΤΙΩΝ για 8η ἡμέρα στὸν Ἱ.Ν. Ἁγ. Ἐλευθερίου-ὁδοῦ Ἀχαρνῶν. Μετὰ τὸν Ἑσπερινὸ ἔγινε Ἱερὰ Παράκληση στὸν Ἅγιο Νικηφόρο τὸν Λεπρό.

Ἡ σημερινὴ ἡμέρα ἦταν ἀφιερωμένη στὸν φιλάνθρωπο ἰατρὸ Δημήτριο Χαροκόπο. Ὁμιλητὴς ἦταν ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Νικόλαος Πουλάδας, Ἱεροκήρυκας καὶ Ἐφημέριος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Μεταμορφώσεως Σωτῆρος-Ἅγιος Σώστης Συγγροῦ, ὁ ὁποῖος, μίλησε μὲ θέμα «Ἰατρὸς Δ. Χαροκόπος. Ὁ ″Ἅγιος Χαροκόπος″ ποὺ ἔδινε ″φακελάκια″. Ἡ πανδημία τῆς φυματίωσης».



Μὲ ἀμείωτο ἐνδιαφέρον παρακολούθησαν οἱ παρευρισκόμενοι πιστοὶ τὸν π. Νικόλαο νὰ ξεδιπλώνει ἐνώπιόν τους μιὰ ἄγνωστη προσωπικότητα τοῦ 20οῦ αἰ. , τὸν γιατρὸ Δημήτριο Χαροκόπο, ὁ ὁποῖος ὅπως τόνισε ὁ π. Νικόλαος, ἄφησε ἐποχὴ καὶ ὡς γιατρὸς καὶ ὡς χριστιανός. Σπούδασε ἰατρικὴ στὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν καὶ μετεκπαιδεύτηκε στὴν Ἑλβετία καὶ στὴν Γαλλία. Ἐργάστηκε κυρίως στὸ Νοσοκομεῖο ΣΩΤΗΡΙΑ καὶ μάλιστα ὡς Δ/ντὴς τῆς Γ΄καὶ ἐν συνεχείᾳ τῆς Ε΄κλινικῆς τοῦ Νοσοκομείου. Ἦταν ὅμως πολυτάλαντος. Μετέφρασε βιβλία ἐπιστημονικά, ἔκανε θαυμάσιες ὁμιλίες ἐπιστημονικοῦ καὶ κοινωνικοῦ ἐνδιαφέροντος.

Μὲ φυσικότητα καὶ ἁπλότητα κατέβαινε ἀπὸ τὸ βῆμα τοῦ ἀγορητοῦ στὸ προσκεφάλι τοῦ κάθε ἀρρώστου, χωρὶς διακρίσεις. Γινόταν καὶ ἦταν φίλος τῶν πονεμένων. Ἔγινε θρύλος τὸ ἀθόρυβο καὶ ἀνιδιοτελὲς τῆς φιλάνθρωπης προσφορᾶς του σὲ κάθε ἀναξιοπαθοῦντα. Πόναγε καὶ σπλαχνιζόταν τὸν ἄνθρωπο. Προσευχόταν μὲ θέρμη γιὰ τοὺς ἀρρώστους του. Πέθανε φτωχὸς ἐνῶ θὰ μποροῦσε νὰ ἦταν πλούσιος. Σὲ ὅλη του τὴν ζωὴ ἔμενε στὸ ἐνοίκιο. Ἦταν παράδειγμα πλήρους καὶ τελείας ἀφιλοχρηματίας καὶ ἀφιλαργυρίας. Ἦταν ὁ μοναδικὸς στὴν ἱστορία τῆς ἰατρικῆς ποὺ ἔδινε φακελάκια.

Ἐπισκεπτόταν τοὺς ἀσθενεῖς καὶ τακτοποιῶντας δῆθεν τὸ μαξιλάρι τους, ἔβαζε ἀπὸ κάτω τὸ φακελάκι μὲ τὰ χρήματα. Ἀλλὰ καὶ παλαιοὺς του ἀσθενεῖς ποὺ γνώριζε ὅτι εἶχαν πρόβλημα, συνέχιζε νὰ τοὺς ἐνισχύει. Γιὰ νὰ μὴ δίνει στόχο, πήγαινε σὲ διαφορετικὰ ταχυδρομεῖα καὶ ταχυδρομοῦσε λίγα λίγα τὰ φακελάκια. Ἀλλὰ ὅσο ἐκεῖνος κρατοῦσε κρυφὴ τὴν ἐλεημοσύνη του, τόσο ὁ Θεὸς τὴν φανέρωνε μέσω τῶν ἀσθενῶν του. Ὁ γιατρὸς Χαροκόπος εἶχε ὀργανώσει ὁλόκληρη στρατιὰ ἀγάπης, ἀξιοποιῶντας τὶς γνωριμίες του, γιὰ νὰ ἀνακουφίζει τὶς ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων.

Ὁ Δημήτριος Χαροκόπος δὲν ἦταν μεγαλογιατρός. Ἦταν Μεγάλος Γιατρός. Ἀνέπτυξε μιὰ βαθιὰ ἀνθρωπιστικὴ προσέγγιση τῶν ἀσθενῶν, ποὺ ἄφησε ἀνεξίτηλα τὰ ἴχνη της καὶ στοὺς ἀσθενεῖς καὶ στὸν ἴδιο. Αἰωνία του ἡ μνήμη. Ἀκολούθησε Ἐνοριακὸ Ἀρχονταρίκι, ὅπου ὁ π. Νικόλαος συζήτησε μὲ τὸ ἀκροατήριο θέματα ὀρθοδόξου πνευματικότητος. Οἱ λατρευτικὲς ἐκδηλώσεις ἔκλεισαν μὲ Μικρὸ Ἀπόδειπνο μετὰ Χαιρετισμῶν στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ Μονολόγιστη Εὐχὴ ὑπὲρ καταπαύσεως τῆς ἀσθενείας τοῦ κορωνοϊοῦ.