Οἰ ἐκδηλώσεις τῆς σημερινῆς ἡμέρας ξεκίνησαν μὲ τὸν Ἑσπερινό. Στὴ συνέχεια ἔγινε μικρὸς Ἁγιασμὸς καὶ προσκύνηση δεκάδων ἱερῶν λειψάνων, ποὺ φυλάσσονται στὸ ἱερὸ σκευοφυλάκιο τοῦ Ναοῦ. Μὲ τὸ πέρας τοῦ ἁγιασμοῦ διανεμήθηκαν στοὺς πιστοὺς φιαλίδια μὲ ἁγιασμό.











Ὁμιλητὴς τῆς ἡμέρας ἦταν ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Νικόλαος Πουλάδας, ἐφημέριος Ἱ.Ν. Ἁγ. Σώστη Συγγροῦ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Ν. Σμύρνης, μὲ θέμα: «Ὁ νοῦς καὶ ἡ καρδιὰ στὴν προσευχή».



Μέσα ἀπὸ τὴν ἁγιοπατερικὴ ἐμπειρία ὁ π. Νικόλαος Πουλάδας ἀνέπτυξε τὸ θέμα τῆς προσευχῆς ἐπικεντρώνοντας στὸ μέγα πρόβλημα τοῦ περισπασμοῦ τοῦ νοῦ στὴν διάρκεια τῆς προσευχῆς.



Ἀρχικὰ τόνισε τὸ ρόλο τοῦ νοῦ καὶ τῆς καρδιᾶς γιὰ τὴν ποιότητα τῆς προσευχῆς. Ὥς πρὸς τὴν συμμετοχὴ τοῦ νοῦ στὴν προσευχὴ εἶπε πὼς ὁ περισπασμός του εἶναι κοινὸ φαινόμενο σὲ ὅλους καὶ συμβαίνει τόσο στὴν κατ’ ἰδίαν προσευχὴ ὅσο καὶ στὸν ἐκκλησιασμό. Ἡ Ἐκκλησία γιὰ τὴν καταπολέμηση τοῦ περισπασμοῦ τοῦ νοῦ συστήνει τὴν ἀπομάκρυνση κάθε βιοτικῆς μέριμνας τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς.



Κατόπιν παρουσίασε τὴν κατάσταση ἀλλὰ και τὴν ἀντίδραση τοῦ πιστοῦ, ὅταν διαπιστώνη τὸ πρόβλημα. Συγκεκριμένα ἀνέφερε ὅτι στὴν περίπτωση αὐτὴ ὁ πιστὸς μετανιώνει ποὺ δὲν κατάφερε νὰ συγκεντρωθῆ ἔστω γιὰ λίγο, λυπᾶται ἀλλὰ δὲν ἀπογοητεύεται· εἶναι κάτι ποὺ τὸ περιμένει. Οἱ ἅγιοι μᾶς παρηγοροῦν καὶ προτείνουν ὡς ἀντιμετώπιση τὴν συγκέντρωση τοῦ νοῦ καὶ τὴν ἐμβάθυνση στὴ σημασία τῶν λέξεων τῆς προσευχῆς. Ἀκόμα καὶ ἡ προσευχὴ ποὺ μᾶς φαίνεται ψυχρή, μπορεῖ νὰ εἶναι εὐπρόσδεκτη κάποιες φορὲς ἀπὸ τὸν Θεό. Γι’ αὐτὸ ὁ πιστὸς πρέπει νὰ ἐπιμένη παρὰ τὶς δυσκολίες καὶ τὶς δικαιολογίες ποὺ θὰ τοῦ παρουσιάσει ὁ διάβολος γιὰ νὰ μὴν προσευχηθῆ. Ἐπίσης πρέπει νὰ σταματᾶ ὁ χριστιανὸς ὅσο πιὸ γρήγορα γίνεται αὐτὸν τὸν περισπασμό, νὰ ξαναγυρίζει στὴν προσευχὴ στὸ σημεῖο ποὺ την ἄφησε καὶ νὰ σκέπτεται ὅτι μπροστά του εἶναι ὁ Θεός.



Γιὰ τὴν καρδιὰ εἶπε χαρακτηριστικὰ παραλλάσσοντας τὴν ρήση τοῦ Γεροντικοῦ: «ἄν ἔχεις καρδιά, μπορεῖς νὰ προσευχηθῆς», ποὺ σημαίνει πὼς ὅ,τι κάνουμε γιὰ τὸν Θεό, πρέπει νὰ τὸ κάνουμε μὲ τὴν καρδιά μας. Καὶ πάλι, «στὴν προσευχὴ εἶναι καλύτερα να ʼχεις καρδιὰ δίχως λόγια, παρὰ λόγια δίχως καρδιά». Γιὰ τὴν προσευχὴ εἶναι ἀπαραίτητη κάποια προετοιμασία, νὰ διαβάσουμε κάτι πνευματικό, νὰ θυμιάσουμε, νὰ ψάλουμε, νὰ ἀνάψουμε τὸ καντήλι, κι ὅλα αὐτὰ μὲ ἁπλότητα καρδιᾶς. Ἡ καρδιακὴ προσευχὴ νὰ γίνεται μὲ ἀγάπη, μὲ πόνο καὶ ἔνταση. Νὰ εἶναι ἔμπονη καὶ ἔντονη καὶ νὰ γίνεται μὲ αὐθορμητισμό. Βασικὸ στοιχεῖο τῆς ἀληθινῆς προσευχῆς εἶναι νὰ μὴ μιλᾶμε διαρκῶς ἀλλὰ καὶ νὰ σιωπᾶμε, νὰ ἐπιτρέπουμε καὶ στὸν Θεὸ νὰ μιλήση.

Τὴν ἐμπνευσμένη ὁμιλία του ἔκλεισε ὁ π. Νικόλαος μὲ τὴν εὐχὴ ὁ νοῦς καὶ ἡ καρδιά μας νὰ εἶναι δοσμένα στὸν Χριστὸ κάθε στιγμὴ τῆς ζωῆς μας καὶ εἰδικὰ τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς μας.

Ἀκολούθησε Ἐνοριακὸ Ἀρχονταρίκι, ὅπου ὁ π. Νικόλαος ἀπάντησε σὲ ἐρωτήσεις τοῦ ἀκροατηρίου.

Μετὰ τὸ πέρας καὶ τοῦ Ἐνοριακοῦ Ἀρχονταρικιοῦ ἔγινε Μικρὸ Ἀπόδειπνο μετὰ Χαιρετισμῶν στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ συναπτὰ ἡ Μονολόγιστη εὐχή.



Ἡ ἡμέρα ἔκλεισε μὲ Ἀγρυπνία, τὴν ὁποία ἐτέλεσε ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλούμενος Ρούμπης, Προϊστάμενος Ἱ.Ν. Ἁγ. Ἐλευθερίου - ὁδοῦ Ἀχαρνῶν. Ἔψαλε ὁ κ. Καρῖνος Ἰωάννης, Ἱεροψάλτης πτυχιοῦχος Τμήματος Θεολογίας Ε.Κ.ΠΑ.