Τω καιρό εκείνο νομικός τις προσήλθε τω Ιησού πειράζων αυτόν και λέγων• διδάσκαλε, ποία εντολή μεγάλη εν τω νόμω; ο δε Ιησούς έφη αυτώ• αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εν όλη τη καρδία σου και εν όλη τη ψυχή σου και εν όλη τη διανοία σου. Αύτη έστι πρώτη και μεγάλη εντολή, δευτέρα δε ομοία αύτη• αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν. Εν ταύταις ταις δυσίν εντολαίς όλος ο νόμος και οι προφήται κρέμανται. Συνηγμένων δε των Φαρισαίων επηρώτησεν αυτούς ο Ιησούς λέγων τι υμίν δοκεί περί του Χριστού; τίνος υιός έστι; λέγουσιν αυτώ• του Δαυίδ, λέγει αυτοίς• πως ουν Δαυίδ εν Πνεύματι Κύριον αυτόν καλεί λέγων, είπεν ο Κύριος τω Κυρίω μου, κάθου εκ δεξιών μου έως αν θω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου; ει ουν Δαυίδ καλεί αυτόν Κύριον, πως υιός αυτού έστι; και ουδείς εδύνατο αυτώ αποκριθήναι λόγον, ουδέ ετόλμησε τις απ' εκείνης της ημέρας επερωτήσαι αυτόν ουκέτι.

Αγάπη προς τον Θεό
Βλέπουμε στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα έναν διδάσκαλο του Μωσαϊκού νόμου να πλησιάζει τον Κύριο και να Τον ρωτάει:
- Διδάσκαλε, ποια είναι η πιο μεγάλη εντολή του νόμου;... Και ο Κύριος του είπε αυτό που είναι γραμμένο στο βιβλίο του Δευτερονομίου και το οποίο κάθε Ιουδαίος έπρεπε να το απαγγέλλει δύο φορές την ήμερα:
- «Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εν όλη τη καρδία σου και εν όλη τη ψυχή σου και εν όλη τη διανοία σου. Αύτη εστί πρώτη και μεγάλη εντολή». Η κορυφαία εντολή, του απάντησε, είναι να αγαπάς τον Θεό με όλη σου την καρδιά, με όλη σου την ψυχή και με ολόκληρο το νου σου.
Αυτό ακριβώς είναι και το ζητούμενο για όλους μας: να αγαπήσουμε τον Θεό με όλο μας το είναι. Με όλη μας την καρδιά, ώστε Αυτόν μόνο να ποθούμε με όλη μας την ψυχή, ώστε η θέλησή μας να είναι παραδομένη σ' Αυτόν, και με όλο το νου μας, ώστε Αυτόν μόνο να σκεπτόμαστε.

Άραγε εμείς αγαπάμε τον Θεό;... Ας μη βιαστούμε να απαντήσουμε. Κριτήριο τής αγάπης προς τον Θεό είναι αυτό που ο Κύριος μας τόνισε, η εφαρμογή των εντολών Του: «Ο έχων τας εντολάς μου και τηρών αυτάς, εκείνος εστίν ο αγαπών με», είπε (Ιω. ιδ' 21). Πραγματικά με αγαπάει εκείνος που έχει μέσα στην καρδιά του τις εντολές μου και αγωνίζεται να τις εφαρμόσει• να μην αμαρτάνει δηλαδή. Το λέει πολύ χαρακτηριστικά ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: «Αν αγαπάς αληθινά τον Θεό, σκέψου πριν αμαρτήσεις: Καλύτερα να πεθάνω παρά να αθετήσω την εντολή του Θεού και να προδώσω την αγάπη Του».

Αγάπη προς τον πλησίον
Η πρώτη και μεγάλη εντολή, είπε ο Κύριος, είναι ν' αγαπάς τον Θεό με όλη σου την καρδιά. Συμπλήρωσε όμως ότι υπάρχει και δεύτερη εντολή όμοια με την πρώτη, που λέει: «Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν».
Εξίσου σπουδαία εντολή με την αγάπη προς τον Θεό είναι η αγάπη προς τον πλησίον. Αυτές οι δύο κατευθύνσεις της αγάπης έχουν άμεση σχέση και αλληλεξάρτηση. Δεν μπορεί κάποιος να λέει ότι αγαπά τον Θεό και να μισεί τον αδελφό του. «Αν κάποιος πει ότι αγαπά τον Θεό και ταυτόχρονα μισεί τον αδελφό του Χριστιανό, δεν λέει αλήθεια, είναι ψεύτης. Διότι εκείνος πού δεν αγαπά τον αδελφό του, τον οποίο συνέχεια βλέπει μπροστά του, πως είναι δυνατόν να αγαπά τον Θεό, που ποτέ δεν έχει δει;» (Α' Ιω. δ' 20).
Συνεπώς η πιο πειστική απόδειξη ότι αγαπάμε τον Θεό είναι το να αγαπάμε τους συνανθρώπους μας. Αλήθεια, εμείς έχουμε τέτοια ουσιαστική αγάπη προς τους αδελφούς μας; Είμαστε πρόθυμοι να τους συμπαρασταθούμε, εφόσον βλέπουμε ότι έχουν κάποια ανάγκη; Ή σκεπτόμαστε τον εαυτό μας και φροντίζουμε να εξασφαλίσουμε μόνο την προσωπική μας επιβίωση; Ή φτώχεια και η στέρηση που δοκιμάζουν πολλές οικογένειες λόγω της οικονομικής κρίσεως, μας καλούν να υπερβούμε τα όρια της εγωιστικής μας αυτάρκειας και να εκδηλώσουμε την αγάπη προς τους αδελφούς μας εμπράκτως. Με όποιον τρόπο μπορούμε• προσφέροντας για τις υλικές τους ανάγκες, φροντίζοντας όμως συγχρόνως και για τις πνευματικές.
Όλοι οι άνθρωποι που βρίσκονται σε ανάγκη χρειάζονται και τα δύο: και υλική βοήθεια και λόγο παρακλήσεως, πίστεως και ελπίδος. Διότι χειρότερη δυστυχία δεν είναι η φτώχεια αλλά η απελπισία!

Τι γνώμη έχετε για τον Χριστό
Καθώς εκείνη την ώρα ήταν συγκεντρωμένοι οι Φαρισαίοι, τους ρώτησε ο Κύριος Ιησούς: «Τι υμίν δοκεί περί του Χριστού;»• δηλαδή, τι γνώμη έχετε για τον Μεσσία; Ποιανού απόγονος είναι; Του Δαβίδ, Του απαντούν. Και πως είναι δυνατόν, τους ρωτάει ο Κύριος, να αποκαλεί στον 109ο Ψαλμό ο Δαβίδ Κύριο έναν απόγονό του; Αν είναι απόγονός του, πως είναι δυνατόν να είναι Κύριός του; Συνεπώς ο Μεσσίας δεν είναι μόνο υιός του Δαβίδ αλλά και Υιός του Θεού και γι’ αυτό είναι και Κύριος του Δαβίδ. Με την απάντηση αυτή ο Κύριος τους αποστόμωσε και κανείς δεν τόλμησε πλέον να του υποβάλει άλλα ερωτήματα.
Νομοδιδάσκαλοι ήταν, τον Νόμο όμως δεν τον γνώριζαν. Τον Μεσσία Χριστό Τον υποτιμούσαν. Εμείς άραγε που ονομαζόμαστε και είμαστε Χριστιανοί γνωρίζουμε ποιος είναι ο Χριστός; Μελετούμε το άγιο Ευαγγέλιό Του; Είμαστε ζωντανά και συνειδητά μέλη του Σώματός Του, της Εκκλησίας; Ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί οφείλουμε να καταρτιζόμαστε πνευματικά και να μελετούμε τις αλήθειες της πίστεώς μας. Να πιστεύουμε στον Κύριο Ιησού ως Θεό και Σωτήρα μας. Να ποθούμε να γνωρίσουμε το πρόσωπό Του. Κι όσο βαθαίνει η γνώση μας αυτή, τόσο θα αυξάνει και η αγάπη μας προς τον λατρευτό μας Κύριο!

Περιοδικό «Ο Σωτήρ», Τεύχος 2059 – Ιανουάριος 2013