Η μετάνοια, εξαλείφει όλα τα αμαρτήματα. Έχουμε δύο πραγματικότητες: η μία είναι η φιλανθρωπία του Θεού, η άλλη είναι η αμαρτωλότητα του ανθρώπου.
Σας ερωτώ: ποια από τις δύο είναι μεγαλύτερη; Τα αμαρτήματά μας, όσα κι αν είναι, είναι ορισμένα και συγκεκριμένα. Η Φιλανθρωπία του Θεού είναι άπειρη, αμέτρητη. Ο ιερός Χρυσόστομος για να παρηγορήσει τους αμαρτωλούς, παρουσιάζει το παράδειγμα με το κάρβουνο.

Κάποιος αδελφός νικήθηκε από το πάθος της πορνείας και έκανε την αμαρτία καθημερινά, αλλά και καθημερινά ζητούσε έλεος από τον Κύριό του με δάκρυα και προσευχές. Ενεργώντας λοιπόν έτσι, τον ξεγελούσε η κακή συνήθεια, και έκανε την αμαρτία· έπειτα πάλι, μετά την αμαρτία, πήγαινε στην εκκλησία, και βλέποντας την ιερή και σεβάσμια εικόνα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού...

Γνώρισα ἕναν ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος ἀγαποῦσε τόσο πολύ τούς ἀδελφούς του, πού ἔλεγε:
«Θεέ μου, θέλω νά σώσεις τούς ἀδελφούς μου· καί νά τούς σώσεις ὅλους. Ἄν τυχόν δέν σώσεις ὅλους τούς ἀδελφούς μου, δέν θέλω νά σώσεις οὔτε ἐμένα. Γιατί δέν μπορῶ νά καταλάβω τί σημαίνει παράδεισος, χωρίς τούς ἀδελφούς μου!»

Ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος

Εκοιμήθη χθες, Κυριακή 19 Μαρτίου, σε ηλικία 90 ετών ο καταξιωμένος φιλόλογος Κωνσταντίνος Γανωτής.

Η εξόδιος ακολουθία μακαριστού θα γίνει την Τετάρτη στις 12:00, στο εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέα (Πλατεία Αμερικής, οδός Λευκωσίας).

Ήταν δε αυτός ο νέος πολύ ικανός σε καθετί που έκανε. Υπηρετούσε τους αρρώστους στο νοσοκομείο, έτσι ώστε καθένας να αναπαύεται με τον τρόπο που εκτελούσε τη διακονία του. Γιατί τα έκανε όλα τέλεια. Και αν τύχαινε καμιά φορά να παραμελήσει κανέναν από τους αρρώστους ή να μιλήσει με θυμό, τα άφηνε όλα, πήγαινε στο κελλάρι και καθόταν και έκλαιγε. Όταν λοιπόν πήγαιναν οι άλλοι διακονητές του νοσοκομείου να τον παρηγορήσουν και δεν παρηγοριόταν, πήγαιναν και έλεγαν στον αββά Δωρόθεο: «Κάνε αγάπη, Γέροντα, και μάθε τι έχει αυτός ο αδελφός, γιατί κλαίει και δεν ξέρουμε το λόγο».

Καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. Ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· Ὃς δ’ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. Tί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν...

Ο πραγματικά μακάριος αββάς Δωρόθεος, αφού, με τη βοήθεια του Θεού, ασπάσθηκε τον μοναχικό βίο, αναχώρησε για το κοινόβιο του αββά Σερίδου. Εκεί βρήκε πολλούς μεγάλους ησυχαστές και ανάμεσά τους και δύο μεγάλους γέροντες, που είχαν διαπρέψει στην αρετή, τον αγιότατο Βαρσανούφιο και τον μαθητή του και συνασκητή του αββά Ιωάννη, που ονομάστηκε και προφήτης, επειδή είχε λάβει από τον Θεό διορατικό χάρισμα.1 Παρέδωσε τότε τον εαυτό του σ’ αυτούς με πολλή εμπιστοσύνη, που του εμπνεύσθηκε τόσο από τον Θεό, όσο και από τους ίδιους.

Το απόγευμα της Τετάρτης 08 Μαρτίου 2023 στον Ι.Ν. Αγίου Ελευθερίου Αχαρνών τελέσθηκε η Β΄ Προηγιασμένη από τον Ιεροκήρυκα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και Διευθυντή του Ιδρύματος Ποιμαντικής Επιμορφώσεως Πανοσ. Αρχιμ. Θεολόγο Αλεξανδράκη και την συμπροσευχή του Προϊστάμενου του Ι. Ναού Αιδεσ. Πρωτοπρ. Θεμιστοκλή Χριστοδούλου και των κληρικών της ενορίας.

Καὶ εἰσῆλθε πάλιν εἰς Καπερναοὺμ δι’ ἡμερῶν καὶ ἠκούσθη ὅτι εἰς οἶκόν ἐστι. Καὶ εὐθέως συνήχθησαν πολλοὶ, ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν· καὶ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον. Καὶ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν παραλυτικὸν φέροντες, αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων. Καὶ μὴ δυνάμενοι προσεγγίσαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον, ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν, καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράβαττον...