Ο Μέγας Βασίλειος θαυμάζοντας το γεγονός της Γεννήσεως του Χριστού, θέτει στο στόμα της Παναγίας τα ακόλουθα λόγια:.
«Πώς να Σε ονομάσω εγώ, θαυμαστό μου βρέφος; Τι θνητό όνομα να δώσω στον καρπό του Αγίου Πνεύματος; Να Σου προσφέρω θυμίαμα ή γάλα; Έχεις ανάγκη από τις μητρικές μου φροντίδες...

Θα παρακαλέσω τον Κύριο να σας δώσει το χάρισμα της ευχής. Δεν έχω άλλο δώρο πιο πολύτιμο, να σας δώσω. Ο Χριστός να κατοικήσει στις καρδιές σας. Να γίνετε θρόνοι Κυρίου, δια της ευχής...
Δια της ευχής θα κερδίσετε το παν. Καθαρίζεται ο άνθρωπος, λαμπρύνεται, αγιάζεται...

Θά εἶσαι μάρτυρας κατά τή συνείδηση, μέ τό νά μήν ὑποταχθεῖς στούς δαίμονες καί στά θελήματα πού σέ πολεμοῦν, ἀλλά νά τούς νικᾶς, ὅπως οἱ ἅγιοι Μάρτυρες καί οἱ ὅσιοι Πατέρες· γιατί οἱ Μάρτυρες μαρτύρησαν αἰσθητά, ἐνῶ οἱ Ὅσιοι νοητά!
Λίγο λοιπόν ἄν βιάσεις τόν ἑαυτό σου, νίκησες τόν ἐχθρό ἢ λίγο ἄν ἀμελήσεις καί σκοτισθεῖς, χάθηκες!

Ὅσιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός

Ο Στέφανος ήταν συγγενής του Αποστόλου Παύλου και ένας από τους Ιουδαίους της διασποράς που ζούσαν στις παροικίες των Ελληνιστών. Ο Στέφανος ήταν ο πρώτος από τους επτά διακόνους που χειροτόνησαν οι Δώδεκα Απόστολοι, για να διακονούν τους απόρους της Ιερουσαλήμ, προσφέροντάς τους υλική φροντίδα και μέριμνα.
Ο Στέφανος ήταν επικεφαλής των επτά, γι’ αυτό και ονομάζεται Αρχιδιάκονος. Με τη δύναμη της πίστεώς του πραγματοποιούσε μεγάλα θαύματα μεταξύ των πιστών.

Χριστός γεννάται, δοξάσατε...» Η ορθόδοξη υμνολογία των Χριστουγέννων αναγγέλλει θριαμβευτικά, αλλά και τοποθετεί θεολογικά, το μέγα μυστήριο της θείας ενανθρωπήσεως.
Αφ’ ότου οι προπάτορές μας, ο Αδάμ και η Εύα, παρήκουσαν την εντολή του Θεού και εκδιώχθηκαν από τον παράδεισο, «η αμαρτία ηγέρθη ως μεσότοιχον έχθρας μεταξύ Θεού και ανθρώπου»...

Στά Χριστούγεννα ἔσκυψα πολλές φορές. Εἶπα τά κάλαντα ἀπό παιδί, ἔκοψα καί στήριξα μέ προσοχή τά λαμπερά χαρτονάκια μέ τά ἅγια πρόσωπα στή μικρή μου φάτνη. Στόλισα δένδρο, ἴσως μέ κάποια τέχνη καί λαμπρότητα. Ἀναζήτησα τρόπους καί τόπους νά ζήσω τά Χριστούγεννα.

– Γέροντα, τί θέλει από εμάς ο Θεός;
– Ο Θεός από εμάς θέλει την προαίρεσή μας, την αγαθή μας διάθεση, που θα την εκδηλώνουμε με τον έστω και λίγο φιλότιμο αγώνα μας, και την συναίσθηση της αμαρτωλότητός μας. Όλα τα άλλα τα δίνει Εκείνος. Δεν χρειάζονται μπράτσα στην πνευματική ζωή.

Θαυμαστά και παράδοξα πράγματα! Στην Ιουδαία -όπου προϋπήρχαν οι προφήτες, οι πατριάρχες, οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης- το μήνυμα για τη γέννηση του Υιού του Θεού το έφεραν οι ειδωλολάτρες, οι μάγοι εξ ᾿Ανατολών! Έκαναν μακρινό ταξίδι για να τον δουν και να τον προσκυνήσουν και περιπλανόμενοι ρωτούν• «Πού εστιν ο τεχθείς βασιλεύς των Ιουδαίων;».

«Αμάρτημα εξομολογημένο και μισημένο σβήνεται από το βιβλίο της δικαιοσύνης του Θεού. Έτσι, δεν θα καταλογιστεί στην τελική Κρίση. Αυτό έχοντας στο νου μας, ας φρονηματίζουμε πάντα τη ψυχή μας με την ελπίδα της σωτηρίας, διατηρώντας όμως αμείωτο μέσα μας το αίσθημα της αμαρτωλότητος.
Ο Χριστός, με τη σταυρική του θυσία, έσκισε το χρεόγραφο όλων των ανομιών μας. Από μας ζητάει ζωντανή πίστη, ειλικρινή Εξομολόγηση, αγώνα εναντίον της αμαρτίας και μίσος για το κακό».

Για τον άνθρωπο που προσεύχεται, τα Χριστούγεννα είναι κάθε μέρα, γιατί το πιο σημαντικό πράγμα στην προσευχή είναι ακριβώς αυτό, ότι δηλαδή ο άνθρωπος προσευχόμενος και παρακαλώντας το Θεό να τον συγχωρέσει, πρώτα αυτόν και μετά ο ίδιος να συγχωρέσει τους άλλους, ο Θεός τον ελευθερώνει από την δουλεία της αμαρτίας, αλλά και των δαιμονικών εξουσιών.