Ποιο είναι το μυστικό κάποιων γονιών, των οποίων τα παιδιά είναι τόσο ήρεμα, ευγενικά, και συνεργάσιμα; «Υπάρχουν τέτοια παιδιά;», θα αναρωτηθείτε. Υπάρχουν και το ξέρετε. Είναι τα παιδιά που η μαμά τους λέει «ώρα να φύγουμε» και απλά σταματούν αυτό που κάνουν και την ακολουθούν...

Η ευτυχία βρίσκεται μέσα στον ίδιο σας τον εαυτό, και μακάριος είναι ο άνθρωπος που το κατάλαβε αυτό. Εξετάστε την καρδιά σας και δείτε την πνευματική της κατάσταση. Μήπως έχασε την παρρησία της προς το Θεό; Μήπως η συνείδηση διαμαρτύρεται για παράβαση των εντολών Του; Μήπως σας κατηγορεί για αδικίες, για ψέματα...

Βοήθησέ με, Κύριε,
Την ώρα του πάθους, γιατί σκοτίζεται ο νους μου.
Την ώρα του πειρασμού, γιατί παραλύει η θέλησή μου.
Την ώρα του πόνου, γιατί καίγονται τα σωθικά μου.
Την ώρα του ενθουσιασμού, γιατί δεν ελέγχω τις απόψεις μου...

Παιδί μου, σε βλέπω, σε παρακολουθώ, είμαι δίπλα σου, σου φωνάζω με όλη μου τη δύναμη, να προσέχεις! Από τι να προσέχεις άραγε; Από όλα εκείνα που γεννούν το φόβο στην καρδιά μου για σένα; Να προσέχεις όλα ετούτα που φοβάμαι εγώ; Άραγε τα φοβάσαι κι εσύ; Δε σε ρώτησα ποτέ; Αναρωτιέμαι εδώ τώρα που σου γράφω σαστισμένος, άραγε κατάφερα να σε κάνω να φοβηθείς τις δικές μου Ερινύες;

Σήμερα σὲ ἕνα λεωφορεῖο, εἴδα μία ὄμορφη κοπέλα μὲ χρυσαφένια μαλλιά. Τη ζήλεψα… Φαινόταν τόσο χαρούμενῃ… Καὶ εὐχήθηκα να ἤμουν καὶ ἐγὼ τόσο ὄμορφος. Ὅταν σηκώθηκε να κατέβει, τὴν εἴδα να περπατάει κουτσαίνοντας στο διάδρομο, εἶχε ἕνα ποδὶ καὶ περπατοῦσε μὲ δεκανίκι. Ἀλλὰ καθὼς περπατοῦσε… τὶ χαμόγελο!

Τὸν καιρὸν ἐκεῖνον, ἤγουν εἰς τοὺς 316 χρόνους ἀπὸ Χριστοῦ, εἶδεν ὁ Βασιλεὺς Κωνσταντῖνος θείαν ὅρασιν, ὅποῦ τὸν ἐπρόσταξε νὰ κτίςῃ πόλιν εἰς τὰ μέρη τῆς Ἀνατολῆς καὶ νὰ τὴν ἀφιερώσῃ εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ὑπεραγίας ἡμῶν Θεοτόκου. Λοιπόν, πρῶτον μὲν ἀπῆλθεν εἰς τὴν Θεσσαλονίκην, μελετῶν νὰ κτίσῃ ἐκεῖ τὴ πόλιν. ὁποῦ εἶδεν τὸ ὅραμα...

«Πολλές φορές ο Κύριος φανερώθηκε στα μάτια των ανθρώπων, που ήθελε να φωτίση, με τη θέα της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος που είναι φως. Θυμηθήτε την Μεταμόρφωση του Κυρίου πάνω στο Θαβώρ . « Καί ἐγένετο ἐν τῷ προσεύχεσθαι αὐτόν τό εἶδος τοῦ προσώπου αὐτοῦ ἕτερον καί ὁ ἱ ματισμός αὐτοῦ λευκός ἐξαστράπτων, καί ἰδού ἄνδρες δύο συνελάλουν αὐτῷ, οἵτινες ἦσαν Μωυσῆς καί Ἠλίας » ( Λουκ . 9, 29-30) - λουσμένοι με το ίδιο φως... Επίσης η χάρις του Αγίου Πνεύματος εμφανίζεται σαν ένα άρρητο φως σε όλους αυτούς που ο θεός επιθυμεί να φανερωθή .

Πραγματοποιήθηκε στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Ἐλευθερίου-ὁδοῦ Ἀχαρνῶν, μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερωνύμου τοῦ Β΄, τὸ Σάββατο 20 Μαΐου 2017 ἡ 3η ἡμερίδα - ἀφιέρωμα στὸν ἀείμνηστο παπα-Φώτη Λαυριώτη, τὸν διὰ Χριστὸν σαλὸ τῆς Λέσβου.

Τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύον­τες εἰς αὐτόν· οὔπω γὰρ ἦν Πνεῦμα Ἅγιον, ὅτι Ἰησοῦς οὐδέπω ἐδοξάσθη...

Έφτάσε η μεγάλη γιορτή, η γιορτή της μέγιστης χαpάς για τους χριστιανούς. Το Άγιο Πνεύμα κατήλθε στους Αποστόλους. Και όχι μόνο στους Αποστόλους. Το Άγιο Πνεύμα ήρθε στον κόσμο για να εκπληρώσει την υπόσχεση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού που είπε: «Δεν θα σας αφήσω ορφανούς, αλλά θα αποστείλω το Άγιο Πνεύμα, τον Παράκλητο»...