489. Κάποτε, το Πνεύμα εισέρχεται στην ψυχή μας, χωρίς να προηγηθούν λόγια για τα αφτιά ούτε να μιλήση το στόμα μας. Εισέρχεται απ’ ευθείας στην ψυχή μας, όπως ο Υιός του Θεού εισήλθε «των θυρών κεκλεισμένων» στο υπερώο, όπου βρίσκονταν οι Απόστολοι, «διά τον φόβον των Ιουδαίων» κρυμμένοι. Τότε, νοιώθουμε ξαφνικά μέσα μας φως και χαρά.

Ἂν βιάσουμε τὸν ἑσωτερικό μας ἄνθρωπο νὰ στραφεῖ πρὸς τὸν Θεό, κατὰ τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς, τότε ἡ προσευχὴ γίνεται θερμὴ καὶ καρποφορεῖ. Εἰρήνη, φῶς, κατάνυξη, συντριβὴ γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας, μὲ τὶς ὁποῖες λυπήσαμε τὸν Κύριο, κατακλύζουν ὅλο μας τὸ εἶναι. Γιατί, ψυχή μου, νὰ μὴ στρέφεσαι ἔτσι στὸν Κύριο πιὸ συχνά; Τί στήριξη θὰ εἶχες τότε, τί εἰρήνη γλυκειὰ θὰ ἀπολάμβανες!

Παντοῦ μπορεῖτε νά σωθεῖτε. Ἡ σωτηρία δέν ἐξαρτᾶται τόσο ἀπό τόν τόπο καί τίς ἐξωτερικές συνθῆκες, ὅσο ἀπό τήν ἐσωτερική διάθεση. Ἐάν ὑπάρχει πίστη ζωντανή, ἐάν δέν ὑπάρχουν ἁμαρτίες πού μᾶς χωρίζουν ἀπό τόν Θεό καί σβήνουν τόν θεῖο ζῆλο, ὅπως τό νερό σβήνει τήν φωτιά, ἐάν ἡ σχέση σας μέ τήν ἁγία μας Ἐκκλησία εἶναι σταθερή καί βαθειά, ἐάν ἐκπληρώνετε ὅλα τά θρησκευτικά σας καθήκοντα, τότε βρίσκεσθε στόν δρόμο τῆς σωτηρίας. Σᾶς μένει μόνο νά προσέχετε καί νά διατηρεῖτε τόν ἑαυτό σας στήν θέση πού βρίσκεσθε μέ τήν διαρκῆ ἐνθύμηση τοῦ Θεοῦ...

Φοβηθείτε μεθαύριο της Πεντηκοστής, και να γονατίσετε. Οι άνθρωποι που έχουν επίγνωση, φοβούνται που θα γονατίσουνε.
Γιατί ξέρετε τί πάει να πει να γονατίσεις μεθαύριο;
Πάει να πει: Είμαι εντάξει, ταπεινώθηκα… και περιμένω την επιφοίτηση του Πνεύματος του Αγίου.
Να έρθει αυτή η περιστερά που κατεβαίνει από τον Ουρανό, να καθίσει και σε μένα τον αμαρτωλό.
Αλλά αυτή η περιστερά, η Χάρις του Πνεύματος του Αγίου, είναι η περιστερά της Κιβωτού.

Ἐν δὲ τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· Ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ῥεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. Τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύσαντες εἰς αὐτόν· οὔπω γὰρ ἦν Πνεῦμα Ἅγιον, ὅτι Ἰησοῦς οὐδέπω ἐδοξάσθη. Πολλοὶ οὖν ἐκ τοῦ ὄχλου ἀκούσαντες τὸν λόγον ἔλεγον· Οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ προφήτης· ἄλλοι ἔλεγον· Οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός· οἱ δὲ ἔλεγον· Μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ὁ Χριστὸς ἔρχεται;

«Μή φοβοῦ˙ ἐγώ εἰμι ὁ πρῶτος καί ὁ ἔσχατος καί ὁ ζῶν, καί ἐγενόμην νεκρός, καί ἰδού ζῶν εἰμί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων». (Αποκάλ. 1,17-18)
Τάδε έφη ο Κύριος Ιησούς Χριστός στον αγαπημένο μαθητή Του Ιωάννη κατά τη Θεία αποκάλυψη πού αυτός δέχθηκε στο νησί της Πάτμου.
Μη φοβού! Τί να μη φοβάσαι; Μη φοβάσαι τον ειδωλολατρικό διωγμό της Εκκλησίας.
Μη φοβάσαι τους βασανιστές πού καταδιώκουν πανταχόθεν τους πιστούς Μου.

~ Ο παπα-Γιώργης, ιερεύς σε κάποιο χωριό της πατρίδος μου, έλεγε κάποτε ότι τον κατέτρωγε η απορία πώς είναι άπειρος ο Θεός και πώς είναι άπειρος στα ιδιώματα Του, όπως: άπειρος στην σοφία Του, στην παντοδυναμία Του, στην πανταχού παρουσία Του, στην παγγνωσία Του, στην αγαθότητα Του, στην αγάπη Του… άπειρος!!! άπειρος!!!

Τότε άναπνέουν τά φυτά, έννοῶ τήν νύχτα. Καί ή ψυχή τότε, πολύ περισσότερο άπό έκείνα, δέχεται τήν πνευματική δροσιά!

Έκείνα πού κατά τήν διάρκεια τῆς ήμέρας τά κατέκαυσε ό ήλιος, αύτά δροσίζονται τή νύχτα!

«Όταν βλέπεις τίς άμαρτίες σου, όταν κάνεις τό θέλημα τοῦ άλλου καί διατηρεῖς τήν κοινωνία καί τήν ένότητα μαζί του, τότε ή καρδιά σου άναπαύεται καί νιώθεις έλευθερία, άνακούφιση, χαρά, έσωτερικό γλέντι• μένεις ήρεμος, γαλήνιος• πᾶς νά κοιμηθεῖς, κοιμᾶσαι έλεύθερος• πᾶς νά προσευχηθεῖς, τό μυαλό σου πάει κατευθείαν στόν Θεό• πᾶς νά μελετήσεις, τά μάτια σου βγάζουν δάκρυα!

Την Κυριακή 5 Ιουνίου 2022, ημέρα η οποία είναι αφιερωμένη στην προστασία του περιβάλλοντος, στον Ιερό Ναό Αγίου Ελευθερίου οδού Αχαρνών πραγματοποιήθηκε συντονισμένη προσπάθεια για συγκέντρωση ειδών ανακύκλωσης. Στον εξωτερικό χώρο του ναού όπου έχει εγκατασταθεί ειδικός κάδος ανακύκλωσης ειδών, οι ευαισθητοποιημένοι ενορίτες μας συγκέντρωσαν είδη προς ανακύκλωση, ώστε όλοι να συμβάλλουμε με τον τρόπο μας στην προστασία του οικοσυστήματος, της Δημιουργίας που μας δώρισε ο Θεός.