«Δεν υπάρχει αμφιβολία, πως ο αιώνας που περνούμε είναι ένας αιώνας ακατανοησίας. "Αν ήμουν Ιστορικός, θα τον ονόμαζα "Αιώνα της Βαβέλ". Οι άνθρωποι έχουν μπερδέψει το νόημα των λέξεων, που επί πολλούς αιώνες εξέφραζαν μιαν ορισμένη έννοια και δεν γίνεται πια να συνεννοηθούν.

Βίασε τον εαυτό σου, σαν συναντήσεις τον διπλανό σου, να τον τιμήσεις παραπάνω από το μέτρο του. Φίλησε τα πόδια του και τα χέρια του, και κράτησέ τα πολλές φορές με πολλή τιμή, και βάλε τα επάνω στα μάτια σου, και παίνεψέ τον ακόμα και για κείνα που δεν έχει. Και σαν χωριστεί από σένα, πες γι' αυτόν κάθε καλό και τιμημένο, γιατί μ’ αυτά και με τέτοια τον τραβάς στο καλό και τον κάνεις να ντρέπεται από τα καλά τα λόγια που του είπες, και σπέρνεις σ’ αυτόν σπόρους της αρετής.

"Πάτερ, όταν χωρίς να το θέλω περνούν από το νου μου αισχροί λογισμοί, αμαρτάνω; Άκουσε παιδί μου. Κάποια ασκήτρια η Αικατερίνη Σενέισκαγια εταλαιπωρείτο από ακάθαρτες σκέψεις. Στο τέλος την επισκέφτηκε ο Χριστός και αμέσως τις απεμάκρυνε. «Που ήσουν τόσο καιρό, γλυκύτατε Ιησού μου»; Τον ρώτησε. «Ήμουν μέσα στην καρδιά σου» της απάντησε. « Στην καρδιά μου; Μα, αφού είναι γεμάτη από ακάθαρτους λογισμούς». «Ήμουν στην καρδιά σου, γιατι εσύ κανένα από τους λογισμούς αυτούς δεν αποδέχθηκες.

Όταν ο άνθρωπος αρχίσει να προσεύχεται τότε λαμβάνει δύναμιν από την προσευχήν· και η προσευχή είναι φως, διότι ο ίδιος ο Θεός είναι φως. Και το φως του Θεού αρχίζει σιγά σιγά να διαλύει τα πνευματικά σκοτάδια. Και αν καμιά φορά επιμένει το σκότος να υπάρχει μέσα στην ψυχή του ανθρώπου, αυτό συμβαίνει διότι ο καλός Θεός, ως ιατρός, θέλει να θεραπεύσει την ψυχή με την ταπείνωση, να μάθει ο άνθρωπος να ταπεινωθεί.

Όλες σχεδόν οι αρρώστιες προέρχονται από έλλειψη εμπιστοσύνης στον Θεό και αυτό δημιουργεί άγχος. Το άγχος το δημιουργεί η κατάργηση του θρησκευτικού αισθήματος. Αν δεν έχετε έρωτα για τον Χριστό, αν δεν ασχολείσθε με άγια πράγματα, σίγουρα θα γεμίσετε με μελαγχολία και κακό.

Zώντας μέσα σ’ ἕναν κόσμο ὅπου ὅλοι τρέχουμε ἀσταμάτητα, μονίμως ὑπεραπασχολημένοι, δὲν μένει χρόνος γιὰ προσευχή. Οὔτε καὶ τὴ θεωροῦμε κάτι σημαντικό. Ἡ συνομιλία μὲ τὸν Θεὸ εἶναι σχεδὸν ἀνύπαρκτη. Γιὰ πολλοὺς εἶναι χάσιμο χρόνου, κάτι τὸ δευτερεῦον, πάρεργο. Ὄχι μόνο δὲν προσευχόμαστε γιὰ τὸν ἑαυτό μας, ἀλλὰ οὔτε γιὰ τοὺς ἄλλους.

Ερωτήσεις που δεν απαντώνται: Έχετε δανείσει 100 ευρώ σε έναν με μισθό 100 ευρώ και 500 ευρώ σε κάποιον με μισθό 1000 ευρώ. Ο πρώτος σας χρωστάει το 100% του μισθού του ενώ ο δεύτερος σας χρωστάει το 50% του μισθού του. Βάσει ποιάς λογικής θα κυνηγούσατε τον πρώτο που αδυνατεί να πληρώσει το χρέος του και θα αφήνατε τον δεύτερο που ΜΠΟΡΕΙ να πληρώσει;

Σπάνια μπορεί να βρει κανείς δασκάλους υψηλών ιδεών που προηγουμένως τις έζησαν. Κατά κανόνα oι άνθρωποι διδάσκουν θεωρίες, που oι ίδιοι δεν τις έχουν βιώσει, γι' αυτό και γίνονται αντικείμενο λαϊκού σαρκασμού. Υψηλότερη διδασκαλία από την ευαγγελική δεν υπάρχει. Kαι εδώ ακριβώς δημιουργείται ένα δίλημμα για τους δασκάλους του Ευαγγελίου. Ποιος απ' αυτούς μπορεί να ισχυρισθεί ότι βιώνει τη διδασκαλία του Κυρίου; Kαι αφού δεν την βιώνει, δεν είναι αξιολύπητο πλάσμα να εξαγγέλλει τις αλήθειες του Θεού, oι οποίες φυσικά διδάσκονται για να εφαρμοσθούν στη ζωή;

Δεν θα παύση η Αγία του Χριστού Ορθόδοξος Εκκλησία, να αναδεικνύη αγίους έως της συντελείας του αιώνος. Χαίρει η Εκκλησία διά τους νεοφανείς αγίους, εξαιρέτως δε, διά το νέκταρ το γλυκύτατον της εναρέτου ζωής, το πολύτιμον σκεύος των δωρεών του Παναγίου Πνεύματος, τον Θεοφόρον Ιεράρχη, τον Άγιον Νεκτάριον επίσκοπον, Πενταπόλεως.

Στὸ ἔργο τῆς θείας Οἰκονομίας διακονοῦν καὶ οἱ ἐπουράνιες Δυνάμεις. Γι’ αὐτὸ ὁ ἱερεὺς τοποθετεῖ στὰ ἀριστερὰ τοῦ Ἀμνοῦ μία μερίδα εἰς τιμὴν τῶν ἐπουρανίων Δυνάμεων. Πρὶν ἀπὸ τὴν σάρκωση τοῦ Λόγου οἱ Ἄγγελοι γνώριζαν ἀμυδρὰ τὸ μυστήριο τοῦ Χριστοῦ: «Τὴν ἁπλῆν καὶ μονοειδῆ τοῦ Θεοῦ σοφίαν ἐγίνωσκον»,γράφει ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης.