Η παραδοσιακή ατμόσφαιρα που επικρατούσε θύμιζε παλαιότερες αλλά και ωραιότερες εποχές όπου, στα χωριά κυρίως, σε κάθε ευκαιρία που δινόταν όπως γάμοι, βαφτίσια, ιερές πανηγύρεις, ο κόσμος εκδήλωνε τη χαρά του με τραγούδια και χορούς από τον τόπο καταγωγής του και η συμμετοχή όλων θεωρούνταν απαραίτητη.

Όπως στους αρχαίους καιρούς, είχαν συνήθεια oι άνθρωποι, εκείνους που γυρνούσαν νικητές απ' τους πολέμους, να τους πανηγυριζουν και να βάζουν την εικόνα τους ή τα αγάλματά τους στις πλατείες και στα στάδια, από ευγνωμοσύνη πρώτα, γιατί έσωσαν την πατρίδα τους από μεγάλον κίνδυνο και για να παραδειγματίζουν κιόλας τη νεότητα, έτσι σήμερα κ' εμείς οι ορθόδοξοι χριστιανοί: τιμούμε και πανηγυρίζουμε τους θεοφόρους Πατέρας της Εκκλησίας μας, που, σε καιρούς πολύ πονηρούς και πολύ δύσκολους για την Ορθοδοξία, πάλαιψαν γενναιότατα στις Οικουμενικές Συνόδους, όχι με κείνους τους εχθρούς που απειλούν την ελευθερία του σώματος, του τόπου ή του κράτους, μα με τους πιο φοβερούς: εκείνους που απειλούσαν την καθαρότητα της πίστεώς μας και τη σωτηρία της ψυχής μας.

O Θεός που είναι αγαθός και οικτίρμων μόλις κάποιος μετανοήσει, ξεχνάει τις αμαρτίες του. Τον δέχεται, τον αγκαλιάζει με χαρά. Ο Θεός δεν ρωτάει για το παρελθόν σου. Σε δέχεται, όταν μετανοήσεις, όπως δέχθηκε τον άσωτον υιόν. Στον άσωτο χάρισε την στολήν της αγνότητας, το δακτυλίδι της υιοθεσίας, της χάριτος του Αγίου Πνεύματος. Ας μη ξεχνούμε ποτέ. Ο Θεός είναι γεμάτος αγάπη. Η μετάνοια δεν πάει ποτέ χαμένη. Ας ζητούμε λοιπόν στην προσευχή μας, το Πνεύμα το Άγιον, και να διατηρούμε πάντοτε καθαρά τον νουν και την καρδίαν μας κι ο Θεός θα μας αγκαλιάσει όπως ακριβώς αγκάλιασε τον άσωτο υιόν.

Η εορτή της Αναλήψεως του Κυρίου και Θεού μας Ιησού Χριστού αποτελεί έναν χαρμόσυνο εορτολογικό σταθμό μέσα στην όντως ευφρόσυνη αναστάσιμη περίοδο της Εκκλησίας μας. Με αισθήματα αγαλλιάσεως οι ορθόδοξοι πιστοί κατακλύζουμε την ιερή αυτή ημέρα τους ναούς για να αναπέμψουμε ευχαριστήριες ωδές στο Σωτήρα και Λυτρωτή μας Κύριο και να υμνήσουμε την αγία Ανάληψή Του στους ουρανούς, εκεί από όπου καταδέχθηκε να κατέβει, προκειμένου να επιτελέσει το σωτήριο έργο του ανθρωπίνου γένους (Ιωάν. 3,13.Φιλιπ. 2,6-11).

Γιατί άραγε να μετράμε τόσο την κάποια οξύτητα στα λόγια των συνανθρώπων μας; την κάποια περιφρόνηση στο βλέμμα τους; την κάποια παραξενιά στην συμπεριφορά τους; Γιατί να μην φροντίζουμε, με την ίδια γαλήνη και υπομονή, με την ίδια ηρεμία και απλότητα, να παραμερίζουμε την όποια εξωτερική τους στριφνάδα και ιδιοτροπία, για να βρούμε και να απολαύσουμε την κρυμμένη ομορφιά της ψυχής τους, που ΣΙΓΟΥΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΥΠΑΡΧΕΙ;

Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε όλοι μας, είτε λίγο είτε πολύ, είμαστε φοβισμένοι και αγχωμένοι από την πολιτικοκοινωνική κατάσταση. Φοβούμεθα περισσότερο μη χάσουμε την ύλη, μήπως στερηθούμε τα πάμπολλα υλικά αγαθά, τα χρήματα και τις τροφές, που άδικα πολλές φορές κατακτούμε και καταναλώνουμε εις βάρος των συνανθρώπων μας. Αγχωνόμεθα χωρίς να σκεπτόμαστε σοβαρά ότι το άγχος είναι καθαρά πειρασμική κατάσταση.

Πριν από τα Χριστούγεννα του 1992, μια κυρία παρέδωσε αντίγραφο από τη χειρόγραφη διαθήκη μητέρας της, ανορθόγραφη και κακογραμμένη, με γνήσιο όμως πνευματικό περιεχόμενο. Η μητέρα αυτή είχε τέσσερις κόρες κι έναν γιό. Και τα πέντε της ήταν παντρεμένα και είχε δεκαπέντε εγγόνια. Αποσπάσματα από αυτή τη διαθήκη θα σάς αναφέρω:
«Αγαπημένα μου παιδιά (τους αναφέρει έναν-έναν, τα παιδιά της, τους γαμπρούς, την νύφη και εγγονάκια, εικοσιπέντε ονόματα). Σας φιλώ και σας αποχαιρετώ. Αυτό το γράμμα θα το ανοίξετε και θα το διαβάσετε μετά τον θάνατο μου...

Στην Ευρώπη χάνει έδαφος η «πολυπολιτισμικότητα», που είχε εισαχθεί από τις ΗΠΑ στη δεκαετία του '90 και είχε δοξασθεί στην Ελλάδα ως η επιτομή του «εκσυγχρονισμού»... Τι είναι η πολυπολιτισμικότητα; ΔΕΝ είναι η ανεκτικότητα προς τον «διαφορετικό». Είναι η άρνηση αφομοίωσης των μεταναστών. Είναι η διατήρηση της διαφορετικότητας τους και η πεποίθηση ότι μπορούν να συνυπάρχουν, χωρίς να αφομοιώνονται.

Εξ αφορμής της προσφάτου καταθέσεως στην Βουλή των Ελλήνων του νομοσχεδίου «Για την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση» και την απορρέουσα εκ τούτου μελλοντική έκδοσι της «Κάρτας του Πολίτη», η Ιερά Κοινότης του Αγίου Όρους επιθυμεί να επισημάνη τα ακόλουθα:
Η «Κάρτα του Πολίτη» ταυτοποιεί την προσωπικότητα του πολίτη και τον μετατρέπει σε ένα αριθμό του συστήματος της ηλεκτρο νικής διακυβερνήσεως.

Ο πρόσφατος αποκλεισμός από το Υπουργείο Παιδείας, εις το μηχανογραφικόν δελτίον υποψηφίων δια την Τριτοβάθμια Εκπαίδευσιν του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών παρά την ουσιαστικήν αντίθεσιν της Πανεπιστημιακής Συγκλήτου και των επιστολών διαμαρτυρίας της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου και του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου, αποδεικνύει και δια τους πλέον δυσπίστους το φασιστικό πνεύμα διαχειρίσεως της εξουσίας, την κατάλυσιν της Πανεπιστημιακής αυτοτελείας και αυτοδιοικήσεως και τον πλήρη ευτελισμόν και περιφρόνησι της διοικήσεως της Εκκλησίας ως και των ισχυόντων Νόμων του Κράτους.