Ο μήνας Μάιος είναι συνδεδεμένος με τη μνήμη της Κωνσταντινουπόλεως και της Βυζαντινής Ρωμιοσύνης. Στις 11 Μαΐου 330 μ.Χ. εγκαινιάσθηκε η Βασιλεύουσα από τον Άγιο Κωνσταντίνο. Στις 21 Μαΐου εορτάζουμε τη μνήμη του ιδρυτού Αγίου και Μεγάλου Κωνσταντίνου και της μητρός του Αγίας Ελένης. Και στις 29 Μαΐου μνήμην ποιούμεθα της αποφράδος εκείνης ημέρας του 1453 όταν ακούσθηκε ή κραυγή «εάλω η Πόλη». Σε πολλούς μελετητές προξενεί εντύπωση η ονομασία «βασιλεύς Ρωμαίων», την οποία χρησιμοποιούσαν οι αυτοκράτορες της Κωνσταντινουπόλεως και η ορολογία «Ρωμανία», την οποία συναντούμε σε πολλά έγγραφα της εποχής ως ονομασία του κράτους.

Ο Θωμάς δεν ήταν σίγουρα κακόπιστος ούτε ευκολόπιστος. Ήταν ειλικρινής, ντόμπρος, γνήσιος, ατόφιος, τίμιος και αληθινός. Ήταν αυτός που ήταν. Η καλή του απιστία έκανε τον Χριστό να ξανάλθει γι’ αυτόν. Ο Χριστός τού προσφέρθηκε για την ειλικρίνειά του. Δεν τον επετίμησε, που ζήτησε να τον δει, να τον ψηλαφίσει. Όμως τελικά μακάρισε και ευλόγησε αυτούς που δε θα δουν και θα πιστέψουν.

Αδελφοί χριστιανοί• ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Η Ανάσταση του Χριστού αποτελεί την ισχυρή βάση στην οποία στηρίζεται το ωραίο οικοδόμημα της πίστεως μας.
Αλήθεια! «Αν ο Χριστός δεν αναστήθηκε, τότε είναι χωρίς νόημα το κήρυγμα μας, είναι χωρίς νόημα και η πίστη μας» (Α' ΚΟΡ. 15, 14). "Αν ο Χριστός δεν αναστήθηκε, αυτό σημαίνει ότι ο θάνατος είναι δυνατότερος από Αυτόν, ότι ο Χριστός είναι όπως και εμείς, ένας θνητός άνθρωπος.

Καθώς ο καθένας μας από σήμερα και για 40 ήμερες ανταλλάσσουμε τον θριαμβευτικό παιάνα ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, κάπου μέσα στην ψυχή μας εξακολουθεί ίσως να υπάρχει μια απορία. Πως μπορούμε να γιορτάζουμε το Πάσχα μέσα σ' ένα κόσμο που σπαράσσεται από μίση, μικρότητες και πάθη; Ποιό νόημα έχει να ψάλλουμε «θανάτω θάνατον πατήσας», όταν ο θάνατος εξακολουθεί να παραμένει μια στερεότυπη βεβαιότης; Είναι δυνατόν αυτή η φωτόλουστη νύχτα της Αναστάσεως να διαρκεί μόνο μια στιγμή, έως ότου την διαδεχθεί και πάλιν το σκοτάδι, η ρουτίνα, η ίδια αδυσώπητη εναλλαγή των ημερών, η ίδια κούρσα προς το θάνατο και την ανυπαρξία;

Ίσως νομίζουν ορισμένοι ότι η δραματοποίηση η θεατρικότητα των κοσμοσωτήριων γεγονότων του Πάθους του Κυρίου, όπως γίνεται στην Δυτική Εκκλησία, και η πένθιμη ατμόσφαιρα με τα μαύρα ή μοβ καλύμματα και άμφια βοηθεί στην δημιουργία κατανυκτικού κλίματος. Αλλά. ως γνωστόν, η σημασία της κατανύξεως στην Ανατολική Παράδοση είναι διαφορετική απ' αυτή της Δυτικής. Καλλιεργείται απ' την συναίσθηση της αμαρτωλότητός μας και απ' την ελπίδα της εν Χριστώ σωτηρίας μας. Άρα δεν δημιουργείται εκ των έξω, αλλά εκ των έσω.

Η πορεία προς τη συνάντηση με τον αναστημένο Χριστό πλησιάζει στο αποκορύφωμα της. Ο Χριστός έρχεται στον τόπο της συναντήσεως, τη νέα Ιερουσαλήμ, την Εκκλησία Του, όπως πήγε τότε στην παλαιά Ιερουσαλήμ. Και όπως οι Ισραηλίτες τότε, έτσι και εμείς τώρα τον υποδεχόμαστε με πολλές τιμές.

Στις 3 Απριλίου είχαμε την τιμή και τη χαρά να υποδεχθούμε στο ναό μας τον ομότιμο καθηγητή της παιδαγωγικής και φιλοσοφικής σχολής του πανεπιστημίου Αθηνών κ. Γεώργιο Κρουσταλλάκη, ο οποίος μας μίλησε με θέμα: «Αναζητώντας το πρόσωπο του Θεού».

H σημερινή Κυριακή, αδελφοί χριστιανοί, στην εκκλησιαστική μας γλώσσα λέγεται Κυριακή των Βαΐων. Πλησιάζουμε με την Κυριακή αυτή το πάθος του Κυρίου -σ' αυτό το πάθος μας προετοίμαζε όλη η μεγάλη τεσσαρακοστή, που έληξε χθες.
Έφτασε η ώρα, η μεγάλη ώρα των παθών του Κυρίου. Ελάτε, αδελφοί, να συμπορευθούμε με τον Κύριο, που πορεύεται προς το πάθος Του• να συμπορευθούμε όχι τυπικά, αλλά με συμμετοχή του νου και της καρδιάς μας. Ελάτε να γευθούμε το πάθος του Χριστού μας.

Όταν νεκρωθεί μέσα μας η αγάπη και δεν μπορούμε να αγαπάμε πραγματικά το Θεό και το συνάνθρωπο, τότε αδειάζει η ζωή μας και από την παρουσία του Θεού και από την ουσιαστική παρουσία του συνανθρώπου και όσο κι αν προσπαθούμε να τη γεμίσουμε με υλικά αγαθά, με κοσμική σοφία, με πολιτικές ψευτοκοινωνικές ή άλλες δραστηριότητες, δεν μπορούμε να εξαλείψουμε το βασανιστικό αίσθημα του κενού που αισθανόμαστε μέσα μας. Τότε αναζητούμε μάγους θαυματοποιούς, γκουρού, εξορκιστές, ή κάθε μορφής αποδράσεις και στο τέλος αργά ή γρήγορα πεθαίνουμε από πλήξη και ανία.

Θα πρέπει να προβληματιζόμαστε κάθε φορά που δεν κοινωνούμε. Όταν βγαίνει ο ιερέας κρατώντας το Άγιο Ποτήριο και λέει:«Μετά φόβου Θεού Πίστεως προσέλθετε» πλησιάζουν ορισμένα άτομα να κοινωνήσουν ή όταν είναι Μεγάλη Πέμπτη, Μέγα Σάββατο ή τα Χριστούγεννα. Δηλαδή όλο το χρόνο δεν ήμασταν άξιοι και τώρα μόνο είμαστε άξιοι να μεταλάβουμε το Σώμα και Αίμα Χριστού, ιδιαίτερα αυτές τις μέρες των Χριστουγέννων και του Πάσχα; Σίγουρα δεν είμαστε. Και εγώ που είμαι παπάς δεν αισθάνομαι άξιος να λειτουργήσω αλλά πρέπει να λειτουργήσω γιατί όταν είσαι πνευματικός άνθρωπος ποτέ δεν μπορείς να αισθανθείς ότι είσαι απόλυτα έτοιμος.