Η Μεταμόρφωση του Χριστού έχει σαν κυρίαρχο στοιχείο την πλούσια φωτοχυσία (βλ. και ΛΥΧΝΙΑ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ, αρ. φ. 433, Αύγ. 2019). Το πρόσωπο του Χριστού έλαμψε «ως ο ήλιος» και τα ενδύματά του έγιναν αστραφτερά και εντελώς λευκά «ως χιών» και «ως το φως». Ταυτόχρονα το σύννεφο που σκέπασε τον Χριστό και τους δύο προφήτες, Μωυσή και Ηλία, ήταν φωτεινό.

Το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», και συντομότερα «Κύριε ελέησον», από τον καιρό των Αποστόλων χαρίστηκε στους Χριστιανούς και ορίστηκε να το λένε ακατάπαυστα, όπως και το λένε. Τι σημαίνει όμως τούτο το «Κύριε ελέησον», είναι πολύ λίγοι σήμερα που το ξέρουν, κι έτσι φωνάζουν καθημερινά ανωφελώς, αλλοίμονο, και ματαίως το «Κύριε ελέησον», και το έλεος του Κυρίου δεν το λαβαίνουν γιατί δεν ξέρουν τι ζητούν.

Μοῦ δόθηκε ἕνα σημείωμα μὲ τὴν ἐρώτηση: «Ἐὰν ὁ γάμος εἶναι μέσο γιὰ τὴν ἐπιτυχία τῆς θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου, τότε καὶ ἡ ἀγαμία θὰ πρέπει νὰ θεωρηθεῖ ὡς μέσο. Ἂν αὐτὸ εἶναι ὀρθό, τότε μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι ἡ ἀγαμία εἶναι ἀνώτερη ἀπὸ τὸν γάμο ἢ καὶ τὸ ἀντίθετο; Γιατί ὁ ἀπόστολος Παῦλος συνιστᾶ τὴν ἀγαμία, δίνοντας ἔτσι τὴν ἐντύπωση ὅτι ὁ γάμος εἶναι κατώτερος ἀπὸ αὐτήν;»
Ὄντως, ὁ ἀπόστολος Παῦλος συνιστᾶ τὴν ἀγαμία. Στὸ ἕβδομο κεφάλαιο τῆς Α’ πρὸς Κορινθίους ἐπιστολῆς στὸν στίχο 7 γράφει: «Θέλω νὰ μείνετε ὅπως κι ἐγώ, ἀλλὰ καθένας θὰ κάνει ἐκεῖνο ποὺ τοῦ δόθηκε».

Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους πιστεύουν στην Ανάσταση του Χριστού, όμως πολύ λίγοι είναι εκείνοι, οι οποίοι την βλέπουν καθαρά. Μα εκείνοι που δεν την έχουν δει, δεν μπορούν και να προσκυνήσουν τον Ιησού Χριστό, ως Άγιο και Κύριο. Διότι, όπως λέει η Γραφή, «κανείς δεν μπορεί να ομολογήσει Κύριο τον Ιησού, ει μη μόνο με το Πνεύμα το Άγιο» (βλ. Α΄ Κορ. 12.3).

Χαμήλωσε το πέπλο της κρύβοντας τα όμορφα μάτια της από τα αδιάκριτα βλέμματα, έσφιξε πάνω της τον πτυχωτό της χιτώνα και βιάστηκε να χωθεί στο μεγάλο ετερόκλητο πλήθος, που εδώ και ώρα ακολουθούσε τη μικρή συνοδία. Μα και έτσι, ένιωθε κιόλας άβολα κάτω απ’ τα βλοσυρά βλέμματα των αντρών που την κύκλωναν.
Πού έτρεχε όλος εκείνος ο κόσμος;

Σκέψου, αδελφέ, τον πόνο που δοκίμασε ο γλυκύτατός μας Ιησούς Χριστός από το σκληρό βασανιστήριο της μαστιγώσεως που δέχθηκε· «Τότε πήρε ο Πιλάτος τον Ιησού και τον μαστίγωσε» (Ιω. 19, 1)· μπορείς να τον καταλάβης κατά κάποιον τρόπο πόσο φοβερός και υπερβολικός ήταν από τέσσερα αίτια· α’ από την τρυφερότητα του σώματος του Ιησού· β’ από την λύσσα των στρατιωτών που τον μαστίγωσαν·

Ας κοιτάξουμε προσεχτικά για λίγο τον κήπο της Γεθσημανή, εκεί όπου οι αποκαμωμένοι μαθητές Του κοιμούνταν, ενώ ο Κύριος είχε γονατίσει και προσευχόταν με αγωνία. Στον κήπο της Γεθσημανή τον βλέπουμε ως Θεό και ως άνθρωπο.

Ως Θεό, γιατί αν οι τρεις πρώτοι απόστολοί Του, δεν άντεξαν και κοιμήθηκαν από την κούραση, Εκείνος αντέχει, παραμένει άγρυπνος και προσεύχεται γονατιστός.

Μας έλεγε συχνά ο Γέρων Εφραίμ ο Φιλοθεΐτης (Αριζόνας): «Την εσωτερική ελεημοσύνη να προσέχετε. Εκεί κυρίως να φροντίσετε να σπουδάσετε τον κόπο σας, εκεί να φροντίσετε να αποθέσετε τον κοπετό σας». Παράξενα λόγια, αμφίσημα ακούσματα τότε, στα ήδη ανήσυχα, ακόμη και τώρα, εφηβικά μας ώτα.

«Χαίρε δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα»

Οι Χαιρετισμοί είναι ένας μεγαλόπνοος ύμνος προς την Παναγία. Την υμνούμε με τα λαμπρότερα λόγια της ανθρώπινης γλώσσας για την ανεπανάληπτη ωραιότητα που περιβάλλει την υπέροχη μορφή της. Ανάμεσα στα πολλά εγκώμια, που ο ποιητής του Ακαθίστου Ύμνου απευθύνει στο πρόσωπό της, είναι και ο στίχος: «Χαίρε δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα».
Η Παναγία είναι ο μεγάλος πρέσβυς μας μπρος στον Θεό.

Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος μας προσφέρεται αυτή την περίοδο, καθώς ανεβαίνουμε προς τις ημέρες του Πάθους, ως παράδειγμα του τι μπορεί να κάνει η χάρη του Θεού για να μεταμορφώσει έναν απλό και συνηθισμένο άνθρωπο σε φως του κόσμου (Αντώνιος Bloom του Σουρόζ)

Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος ο Σιναΐτης (523 – 606)
Εορτάζει στις 30 Μαρτίου και την Δ’ Κυριακή των Νηστειών της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.