Τό ἔτος πού λήγει σέ λίγες ἡμέρες μᾶς θύμισε χρόνια ἔνδοξα καί λαμπρά. Μέσα στήν ἐθνική κατάθλιψη, πού δυστυχῶς ἐξαπλώνεται λόγῳ τῆς κρίσης, ἦλθαν οἱ ἑορτασμοί γιά τά 100 χρόνια τῶν Βαλκανικῶν Πολέμων νά μάς τονώσουν καί νά μᾶς διδαξουν...

Χιόνι, χιόνι, χιόνι και λάσπη. Ο παγωμένος αέρας τρυπάει κόκκαλα. Τι χειμώνας, Θεέ μου. Τον υπομένουμε όμως. Για την Ελλάδα. Κανείς από τα μετόπισθεν δεν μπορεί να φανταστεί τη, ζωή στο μέτωπο. Χίλιες φορές τη μέρα πεθαίνουμε και χίλιες φορές ανασταινόμαστε. Για την Ελλάδα. Ψες βράδυ φοβήθηκα —το ομολογώ. Πήραμε διαταγή να προχωρήσουμε και να καταλάβουμε το ύψωμα «Μαρία» στη Βόρεια Ζώνη προς το Λεσκοβίκι.

Έχουμε εισέλθει ήδη στον Οκτώβριο και η ιστορική μνήμη μας καλεί να ξαναμελετήσουμε τα θριαμβευτικά γεγονότα που συνέβησαν πριν από 100 ακριβώς έτη. Τον Οκτώβριο του 1912 η Ελλάς με Βασιλέα τον Γεώργιο Α΄, Αρχιστράτηγο τον Διάδοχο Κωνσταντίνο και Πρωθυπουργό τον Ελευθέριο Βενιζέλο μετέσχε στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο και απελευθέρωσε ελληνικούς πληθυσμούς που ήσαν υπόδουλοι στους Οθωμανούς Τούρκους.

Μεταφέρουμε μερικά από τα πολλά αξιόλογα συμβάντα της ζωής του πρώην πρωθυπουργού Ν. Πλαστήρα, τα οποία χαρακτηρίζουν τον άνδρα και τον καθιστούν πρότυπο, παράδειγμα προς μίμηση για παλιότερους αλλά και σημερινούς, δεδομένου ότι, τόσο ο ίδιος όσο και άλλοι, έμπαιναν πλούσιοι στην πολιτική και έβγαιναν πάμφτωχοι...

...κι ύστερα, ήρθε η ψυχρή ιστορία, με τα κείμενα, τα ντοκουμέντα και τις αλήθειες της...
Με τον όρο Μικρασιατική Καταστροφή περιγράφεται η τελευταία φάση του Ανατολικού Ζητήματος, δηλαδή το τέλος του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1921-22...