Κύριε διευθυντά
Είμαι μια μοναχή της Ιεράς Μονής Οσίου Παταπίου, που επί 55 χρόνια της πολύτιμης ζωής μου αφιέρωσα για να ζήσω μια άλλη ποιότητα ζωής. Δεν ξέρω αν τα κατάφερα, ο Θεός γνωρίζει –όμως, έχω μέσα μου μια πληρότητα για ό,τι προσπάθησα.

- Γρήγορα, παιδιά, στα κρεβάτια σας! έλεγε και ξανάλεγε η νεαρή μητέρα. Πέστε για ύπνο γρήγορα, έχουμε Χριστούγεννα απόψε, θα σηκωθούμε νύχτα για τη Λειτουργία. Αργείτε τώρα να πέσετε και δεν ξυπνάτε με τίποτε μετά! Το μικρό αγόρι, περισσότερο απ’ όλους, ήταν το πιο δύσκολο στο ξύπνημα.

Ἡ Ἀθη­νᾶ Χατ­ζῆ γεν­νή­θη­κε στά Γι­άν­νε­να ἀ­πό εὐ­λα­βεῖς καί εὐ­πό­ρους γο­νεῖς τό ἔ­τος 1895. Πα­ντρεύ­τη­κε ἀλ­λά με­τά ἀ­πό δυ­ό χρό­νια πέ­θα­νε ὁ σύ­ζυ­γός της. Ἔ­κτο­τε ἔ­ζη­σε τήν κα­τά Θε­όν ἀφι­ε­ρω­μέ­νη ζω­ή.
Κα­τά τήν πε­ρί­ο­δο τοῦ δευ­τέ­ρου Πα­γκο­σμί­ου πο­λέ­μου ἡ Ἀ­θη­νᾶ Χατ­ζῆ ἐ­πέ­δει­ξε ποι­κί­λη δρά­ση καί με­γά­λη προ­σφο­ρά. Βο­ή­θη­σε μέ σπά­νια αὐ­το­θυ­σί­α στό Νο­σο­κο­μεῖ­ο Χατ­ζη­κώ­στα τῶν Ἰω­αν­νί­νων.

Κύριε διευθυντά

Είμαι μια μοναχή της Ιεράς Μονής Οσίου Παταπίου, που επί 55 χρόνια της πολύτιμης ζωής μου αφιέρωσα για να ζήσω μια άλλη ποιότητα ζωής. Δεν ξέρω αν τα κατάφερα, ο Θεός γνωρίζει – όμως, έχω μέσα μου μια πληρότητα για ό,τι προσπάθησα. Με έκπληξη είδα στο «Κ» της κυριακάτικης «Καθημερινής», 13ης Οκτωβρίου, αφιέρωμα, και με εξώφυλλο μάλιστα, στο «αρχιτεκτονικό θαύμα» όπως το αποκαλείτε του πρώτου αποτεφρωτηρίου στην Ελλάδα.

Θες να γίνεις άνθρωπος χαρούμενος;
Γίνε πρώτα άνθρωπος χαζός.

Θες να γίνεις άνθρωπος ελεύθερος;
Γίνε πρώτα άνθρωπος χαζός.

- Μαμά, θέλω να φάω, πεινάω.
- Όχι δε θέλεις ακόμα, δεν περάσαν 3 ώρες, ξέρω εγώ.
- Μαμά, θέλω να με πάρεις αγκαλιά
- Όχι δεν πρέπει, θα καλομάθεις.
- Μαμά, κοίτα, μαθαίνω το σώμα μου!

Καθώς πλησιάζουν οι ημέρες της εθνικής εορτής, θυμόμαστε κάποιες φωτογραφίες από το έπος του '40 που έχουν μείνει χαραγμένες στη μνήμη μας.Όπως εκείνη στο κέντρο των Αθηνών όπου δείχνει Έλληνες φαντάρους να αναχωρούν για το μέτωπο με το χαμόγελο στα χείλη.
Είναι πραγματική εικόνα. Όχι πίνακας. Αυτά τα χαμόγελα δεν είναι της ημέρας.

Στην ζωή πολλές φορές θα προκύψει ένα σοβαρό πρόβλημα που θα απειλήσει το γαλάζιο της ψυχής μας, Θα βασανιστούμε και θα υποφέρουμε.
Παρά ταύτα όμως, αισθανόμαστε ότι τελικά τα καταφέραμε να περάσουμε απέναντι κι ας κοντέψαμε να πνιγούμε σε απύθμενα πελάγη.
Περνάνε οι ώρες και οι μέρες, και ξάφνου, νιώθεις μια ζάλη...

Με μία ανατρεπτική θεωρία προσπαθούν δύο ανθρωπολόγοι να δώσουν την απάντηση στο αιώνιο ερώτημα από που ξεκίνησε η εξάπλωση του ανθρωπίνου είδους στον πλανήτη μας.
Οι μελετητές του πανεπιστημίου της Βασιλείας στην Ελβετία κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι όλοι οι άνθρωποι που γεννήθηκαν στον πλανήτη τα τελευταία 200.000 χρόνια...

Αφιερωμένο σε όλους τους γονείς από τον αείμνηστο Δημήτριο Παναγόπουλο...
Αν τα έλεγε αυτά από άμβωνος σήμερα θα τον κρεμάγανε στις πλατείες. Ευτυχώς έμεινε η ευλογημένη γραπτή του παρακαταθήκη...:
"Υπάρχουν μάνες που έχουν τέτοιο παιδί, που μόνο ζημιές προκαλεί. Και το υπερασπίζεται λέγοντας:
- Ξέρεις τί καλή καρδιά έχει!