Όταν έρθει ο πειρασμός, ο πόνος και η δυσκολία τότε δοκιμάζεται η πνευματικότητα και η ενότητά μας.Κάθε Ορθόδοξος Χριστιανός πλέον έχει και μία άποψη σαν να είναι ξεχωριστή εκκλησία. Κάθε επίσκοπος λέει τα δικά του. Για άσκηση, μετάνοια και προσευχή δεν μιλάει κανείς.

Με μεγάλη προσοχή ακούμε τελευταίως τις δηλώσεις υπευθύνων αναφορικώς με την επιδημία του νέου κορωνοϊού που βρίσκεται σε εκθετική εξέλιξη και στην πατρίδα μας. Αντιλαμβανόμεθα πλήρως την κρισιμότητα των στιγμών και την ευθύνη του στρατηγού σε ένα πόλεμο. Γιατί σε πόλεμο είμεθα. Η απειλή είναι πραγματική και δυστυχώς ασσύμετρη. Η Εκκλησία μας είναι εδώ για να βοηθήσει με όλη την ψυχή της.

Να γλυτώσουμε από τον ιό αλλά να μην πεθάνουμε από το φόβο μας. Τις μέρες αυτές ζούμε μια συνεχή φρίκη. Και δεν αναφέρομαι στη πανδημία αυτή καθ’ εαυτή, αλλά στην τρομοκρατία που μας ασκείται από όλες τις κατευθύνσεις με αφορμή τον κορονοϊό. Τα ΜΜΕ στα δελτία ειδήσεων απειλούν με φρικτό θάνατο. Δείχνουν εικόνες από Μονάδες Εντατικής Θεραπείας με κρεβάτια και ράντζα, ασθενείς διασωληνωμένους και ιατρούς και νοσηλευτές έτοιμους να καταρρεύσουν. Φωτογραφίες από υγειονομικό προσωπικό κυριολεκτικά εξουθενωμένο.

Ό,τι έχει να κάνει με την πνευματική ζωή, ό,τι ζούμε μέσα στην εκκλησία, μπορεί κανείς να το ζει με δύο τρόπους: Ο ένας τρόπος είναι να μην βάζει καθόλου την καρδιά του στα πράγματα. Να είναι όλα τυπικά, θεωρητικά και λογικά. Να μην αγγίζεται ποτέ η καρδιά, να μην απασχολείται ποτέ η καρδιά με όλα αυτά που συμβαίνουν στην πνευματική του ζωή.

ΒΟΗΘΗΣΕ ΜΕ ΚΥΡΙΕ

Την ώρα του πάθους, γιατί σκοτίζεται ο νους μου.
Την ώρα του πειρασμού, γιατί παραλύει η θέλησή μου.
Την ώρα του πόνου, γιατί καίγονται τα σωθικά μου.
Την ώρα του ενθουσιασμού, γιατί δεν ελέγχω τις απόψεις μου.
Την ώρα της απελπισίας, γιατί νομίζω πως χάνεται το παν.
Την ώρα του θυμού, γιατί δεν ξέρω τι κάνω.

Σήμερα έκλαψα... έκλαψα γοερά, έκλαψε μαζί και η ψυχή μου. Και δεν έκλαψα γι αυτό που συμβαίνει στην ανθρωπότητα, γιατί ό,τι παθαίνει δίκαια το παθαίνει. Ο Θεός είναι δίκαιος και ποτέ δεν κάνει κάτι χωρίς δικαιοσύνη και χωρίς να έχει προσμετρήσει όσα επί αιώνες προηγήθηκαν... Δεν έκλαψα για τους ανθρώπους...

Γκρεμίστε όλη την Ελλάδα σε βάθος 100 μέτρων.
Αδειάστε όλα τα μουσεία σας, από όλον τον κόσμο.
Γκρεμίστε κάθε τι Ελληνικό από όλο τον πλανήτη.
Έπειτα σβήστε την Ελληνική γλώσσα από παντού.

Ένας άγνωστος άντρας κάθισε στο μετρό στην Ουάσιγκτον και ξεκίνησε να παίζει με το βιολί του.Ήταν ένα κρύο πρωινό του Ιανουαρίου.
Έπαιξε έξη κομμάτια του Μπαχ για περίπου 45 λεπτά.
Σε αυτό το χρονικό διάστημα μιας και ήταν ώρα αιχμής υπολογίστηκε ότι περάσαν από μπροστά του 1.100 άνθρωποι...

Κύριε διευθυντά
Είμαι μια μοναχή της Ιεράς Μονής Οσίου Παταπίου, που επί 55 χρόνια της πολύτιμης ζωής μου αφιέρωσα για να ζήσω μια άλλη ποιότητα ζωής. Δεν ξέρω αν τα κατάφερα, ο Θεός γνωρίζει –όμως, έχω μέσα μου μια πληρότητα για ό,τι προσπάθησα.

- Γρήγορα, παιδιά, στα κρεβάτια σας! έλεγε και ξανάλεγε η νεαρή μητέρα. Πέστε για ύπνο γρήγορα, έχουμε Χριστούγεννα απόψε, θα σηκωθούμε νύχτα για τη Λειτουργία. Αργείτε τώρα να πέσετε και δεν ξυπνάτε με τίποτε μετά! Το μικρό αγόρι, περισσότερο απ’ όλους, ήταν το πιο δύσκολο στο ξύπνημα.