Δεν μιλούν ελληνικά αλλά είναι πιο... Έλληνες από εμάς.
Το 1880, κατά τη διάρκεια του πολέμου μεταξύ Περού και Χιλής, συνέβη ένα περίεργο περιστατικό: Σε μια αιματηρή επιδρομή των Χιλιανών κατά του χωριού Σαν Αντρές του Περού, οι Χιλιανοί στρατιώτες σκότωναν αδιακρίτως τους κατοίκους του χωριού...

Ένας χριστιανός φαρμακοποιός έκανε κάποτε ένα πολύ σοβαρό λάθος. Σε κάποιο κοριτσάκι που ήρθε να πάρει κάποιο φάρμακο, έκανε λάθος και του έδωσε ένα άλλο μπουκάλι που όταν θα το έπαιρνε ο ασθενής, δεν θα μπορούσε πια να σηκωθεί από το κρεββάτι. Μόλις το διαπίστωσε, κόντεψε να τρελαθεί. Μη έχοντας τίποτα άλλο να κάνει έπεσε στα γόνατα και ζήτησε ο Θεός να τον βοηθήσει και να μην πάθει ο ασθενής κανένα κακό από το λάθος το δικό του.

Να μην περιμένουμε να μας αγαπήσουν τα παιδιά όπως τους αγαπούμε εμείς. Ο γονιός αγαπά παραπάνω.Κι ο Θεός, σαν πατέρας, μας αγαπά πιο πολύ απ’ ότι τον αγαπούμε εμείς. Γι’ αυτό να μην τον πικραίνουμε.

«Σ’ αυτούς που σας λένε: «Σε τι χρησιμεύουν τα αρχαία Ελληνικά; Είναι μια νεκρή γλώσσα που δεν την μιλούν πλέον, τι μετράει να την μελετήσεις; Εσείς απαντήστε χωρίς φόβο «Τι ξέρεις εσύ που δεν την μελέτησες;». Αν δεν έχεις μελετήσει τα αρχαία Ελληνικά...

– Που οφείλεται, Γέροντα, η ανυπομονησία των ανθρώπων; – Στην λίγη… εσωτερική τους ειρήνη! Ο Θεός την σωτηρία των ανθρώπων την κρέμασε στην υπομονή. «Ο υπομείνας εις τέλος, σωθήσεται», λέει το Ευαγγέλιο. Γι’ αυτό δίνει δυσκολίες, διάφορες δοκιμασίες, για να ασκηθούν στην υπομονή οι άνθρωποι. Η υπομονή ξεκινά από την αγάπη.

Ἡ γιαγιά μου, ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ πατέρα μου, σὲ ὅλη της τὴ ζωὴ ἦταν μιὰ ἁπλὴ χωρικὴ ἀπὸ τὴ Συρία, ποὺ δὲν ἤξερε οὔτε νὰ γράφει, οὔτε νὰ διαβάζει. Ἦταν ὅμως εἰλικρινὰ θρήσκα. Ὅτι ἔκανε εἶχε πάντοτε τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ στὰ χείλη της.

Απρίλιος 1912: Το ναυάγιο του Τιτανικού, ένα από τα μεγαλύτερα στη ναυτική ιστορία, στοίχισε τη ζωή σε 1.517 ανθρώπους. Η υπόθεση προκαλεί, ακόμη και σήμερα, παγκόσμια συγκίνηση…
Απρίλιος 2016: πάνω από 1.517 έμβρυα θανατώνονται κάθε 2 ημέρες στην Ελλάδα[1], αλλά κανείς δεν συγκινείται…

Μπαίνει ο άντρας στο σπίτι. «Η γυναίκα μου, πάτερ, είτε μπήκα είτε δεν μπήκα, καμία σημασία. Γυρισμένη πλάτη στην κουζίνα, καθάριζε χόρτα, μπαίνω κι ακούω μια φωνή: “Γύρισες πάλι; Σχολάσατε κιόλας; Δεν έχεις πουθενά αλλού να πας; Έπρεπε να έρθεις κατευθείαν σπίτι;” Είτε μπήκα είτε δεν μπήκα σπίτι, για τη γυναίκα μου είναι σαν να μην υπάρχω...

Η σωματική ψυχική κόπωση παραλύει τη θέληση και πολλά κακά και αμαρτίες γίνονται σε ώρες κοπώσεως και ψυχοσωματικής εξαντλήσεως. Κάθε λοιπόν φορά, που η κόπωση μας επισκέπτεται καταλυτική, ας ακούμε τη φιλάνθρωπη πρόσκληση του Ιησού: «Δεύτε υμείς εις έρημον τόπον και αναπαύεσθε ολίγον» (Μαρκ. 6, 31).

Διαβάζοντας αὐτὲς τὶς γραµµὲς µὴ βιαστεῖτε νὰ ὁδηγηθεῖτε σὲ λάθος συµπεράσµατα. Ὄχι! Τὸ περιοδικό µας δὲν ἔσπευσε νὰ ὑλοποιήσει τὸ ἀπαράδεκτο νέο πρόγραµµα σπουδῶν τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας γιὰ τὰ Θρησκευτικὰ εἰσάγοντας στὶς σελίδες του τὴ Θρησκειολογία καί, µάλιστα, πρὶν ἀκόµη ἐφαρµοστεῖ στὰ σχολεῖα... Ὅµως, πῶς θὰ νιώθατε ἂν ἀκούγατε ἀπὸ παιδιά, ἀκόµη καὶ προσχολικῆς ἡλικίας, ὅτι ὁ µπουφὲς στὸ πάρτυ τῶν φίλων τους ἀποτελεῖτο ἀπὸ ... κοµµένα δάχτυλα, µούµιες, ἀνθρώπινα µυαλὰ καὶἄλλα παρόµοια;