Υπάρχουν μεταξύ τῶν ἀνθρώπων πολλά εἴδη φιλίας καί δεσμῶν.
Πολλούς τούς ἔκανε ἀρχικά γνώριμους μιά ἁπλή συνάντηση καί ἀπό τότε ἀνέπτυξαν στενές φιλικές σχέσεις. Κάποιοι ἄλλοι συνδέθηκαν ἀνταλλάσσοντας ἀγαθά ἤ κάνοντας κάποια ἀγοραπωλησία. ῎Αλλοι δέθηκαν μέ στενή φιλία, ἐξαιτίας τῆς ὁμοιότητας καί τῶν κοινῶν χαρακτηρολογικῶν στοιχείων πού ὑπῆρχαν μεταξύ τους...

Σε μια εποχή έντονης ανησυχίας, όπου τα πάντα είναι ρευστά, καλό θα ήταν να προσεγγίσουμε και να χαρτογραφήσουμε, όχι τον ρόλο και την αποστολή της Εκκλησίας, αλλά τον δικό μας σκοπό, την δική μας συμμετοχή και τον προσωπικό μας στόχο. Πριν δούμε αν το φρόνημα μας είναι ακμαίο και σωστό (ορθόδοξο), ας ψάξουμε να ...μας βρούμε!

Πρώτα στους Ναούς μας...

Για άλλη μια φορά ο επιχειρηματίας Έλον Μασκ, ιδρυτής της Tesla και της Space X, εξέφρασε τις ανησυχίες του για την τεχνητή νοημοσύνη.
Μάλιστα, αυτή τη φορά, μιλώντας στο πλαίσιο ενός νέου ντοκιμαντέρ με τίτλο «Εμπιστεύεστε αυτόν τον υπολογιστή;», ανέφερε ότι η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί κάποτε να μετατραπεί σε «αθάνατο δικτάτορα»...

Είναι λάθος να νομίζουμε ότι όλοι ο άλλοι μας χρεωστούν. Ότι όλοι πρέπει να μας προσέχουν, να μας υπηρετούν, να μας προτιμούν, να μας δίνουν, ενώ ουσιαστικά εμείς τους οφείλουμε πολλά. Οφείλουμε στην οικογένεια, στην κοινωνία, στην επιστήμη, στην τέχνη, στην ιστορία. Παντού οφείλουμε. Είμαστε χρεωμένοι απέναντι σε όλους...

Απομένει στό χέρι ἀκόμα ἡ μοσχοβολιά τῆς ματζουράνας καί τοῦ μαγιάτικου τοῦ τριαντάφυλλου· ὅπως ἐπίσης ἀκόμα φαίνεται στά δάχτυλα ἡ ἐωθινή δροσιά πού κρατοῦσαν τά ἄνθη ἐκεῖνα, τά ἄνθη τῆς εὐλαβείας δηλαδή, πού κόμιζες πρωΐ-πρωΐ στήν παλιά τήν ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ σου, τήν ἔρημη σήμερα, γιά νά στολιστεῖ ὁ Ἐπιτάφιος. Τότε ὑπῆρχε ἀκόμα ἡ ἁπλότητα καί ἡ προσφορά...

Περπατούσα στην παραλία της Θεσσαλονίκης απόγευμα προς βράδυ, όταν ένας τοξικομανής με πλησίασε.
Δε μου ζήτησε λεφτά, αλλά με ρώτησε αν μπορούσα να του αγοράσω μια ρόκα (καλαμπόκι) που έψηνε κάποιος πιο κάτω σε ενα μικρό πάγκο που είχε στήσει.
Τον ρώτησα αν ήθελε και κάτι άλλο. Μου είπε ότι ήθελε να πάω...

Όχι δεν μπορώ σαν Xριστιανός να δεχθώ ότι o Θεός και η Παναγία θέλουν να πεθαίνουν οι άνθρωποι, να σκοτώνονται στις εθνικές οδούς, να σφάζονται στους πολέμους και να υποφέρουν στα ογκολογικά τμήματα των νοσοκομείων. Ο Θεός που αποκάλυψε ο Χριστός δεν είναι ένας αιμοσταγής μανιακός δολοφόνος, εραστής του θανάτου, που χαίρετε τον κοπετό, τα δάκρυα και την οδύνη των ανθρώπων.

Ο έμπορος Κουσμιτσώφ με τον μικρό του ανεψιό Γεγκόρ και τον φίλο του παπα-Χριστόφορο, ταξιδεύοντας κάποτε μέσα στην απέραντη ρωσική στέπα, σταμάτησαν στο πανδοχείο του Εβραίου Μωυσή Μωυσέγιτς. Ο Μωυσής είχε για βοηθό έναν παράξενο αδελφό του, τον Σολομώντα. Όταν ο Σολομών μπήκε με ένα μεγάλο δίσκο για να σερβίρει το τσάι στους επισκέπτες, τους κοιτούσε ειρωνικά και χαμογελούσε παράξενα. Το χαμόγελο αυτό ήταν πολύ περίπλοκο.

Οι ακολουθίες της Μεγ.Σαρακοστής μας εισάγουν σε μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα, βοηθώντας μας να επικεντρωθούμε στον εαυτό μας και να κατευθύνουμε τη σκέψη μας στο Θεό. Αυτή την πνευματική κατασταση πρέπει να προσπαθήσουμε να την διατηρήσουμε και όταν εγκαταλείψουμε τον ναό

Αυτός ό τσοµπάνος, πού πήγε στόν Παράδεισο, τόν λέγανε Μαυρογένη, γιατί είχε µαύρα γένια καί ζούσε µέ τήν γυναίκα του απ’ τόν κόσµο µακρυά, µέ τά ζωντανά του καί δέν κατέβαινε στό χωριό, παρά µονάχα γιά νά πουλήση τά τυριά του καί νά ψουνίση τά χρειαζούµενα, ξεκίνησε νά λέη ό Προκόπης.