Η ματιά του με διαπερνούσε ενοχλητικά στο αργό περπάτημα μου λίγα μέτρα πιο πέρα… Αναζητούσα κάτι άλλο, αλλά προέκυψε αυτό το βλέμμα, που σαν να μου μιλούσε χωρίς ήχο με καθήλωσε και με γέμισε ενοχές…Εγώ κρατώντας μια τυρόπιτα και ένα μπουκάλι νερό αμέριμνος αλλά και ψυχρός, εκείνος ένας πεινασμένος και κομματιασμένος ψυχικά περίμενε όχι την τυρόπιτα, αλλά το τέλος που δεν ερχόταν…

Στη Χιλή, στην πρωτεύουσα Σαντιάγκο, έδωσαν σε σταθμό του Μετρό το όνομα «Ελλάδα».
Γεμάτο αντίγραφα από ελληνικές αρχαιότητες, εντυπωσιάζει τους επιβάτες.
Σαν ένα μικρό μουσείο όπου μπορεί κανείς να θαυμάσει τον ελληνικό πολιτισμό, ο σταθμός Grecia στο μετρό του Σαντιάγκο στη Χιλή, «κλέβει» τις εντυπώσεις...

Συλλογίζομαι τη θυσία εκείνων των ρομαντικών νέων, που σε άλλους καιρούς τους κάλεσαν οι μυλόπετρες στο βωμό μιας πίστης, που οι διαταραγμένες ηγεσίες ψεύτισαν και πρόδωσαν. Ευτυχώς, όμως, σηκώθηκε και έδειξε το ανάστημα του ο ελληνικός λαός, όπως το κάνει κάθε φορά που νιώθει ότι κινδυνεύει το Γένος. Για αυτό μην πικραίνεσαι που ασχημονούν και σε υβρίζουν.

Μία ψυχολόγος περπατούσε ανάμεσα στο κοινό της όση ώρα τους μιλούσε για την διαχείριση του άγχους. Την στιγμή που ύψωσε ένα ποτήρι με νερό, όλοι σκέφτηκαν ότι θα έκανε την κλασική ερώτηση "είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο;". Αντί για αυτό όμως, εκείνη, με ένα χαμόγελο στο πρόσωπο της, έκανε την ερώτηση: "Πόσο βαρύ είναι ένα ποτήρι με νερό;"

Αναρωτιέμαι… Άραγε υπάρχει κάποιος απ’ όλους εμάς που ζούμε, υπάρχουμε και εξελισσόμαστε στη σημερινή κοινωνία, ο οποίος να πιστεύει ότι είναι ελεύθερος και να έχει τη βεβαιότητα ότι αυτό ισχύει πραγματικά; Ας βηματίσουμε στη σκιά του σύγχρονου κόσμου μας, ενός κόσμου που ταυτίζεται μ’ ένα μεγάλο και φαρδύ δρόμο και μας υπόσχεται την απόλυτη καλοπέραση. Ένα δρόμο που αν και μοιάζει φωτεινός τελικά παραμένει στο σκοτάδι. Πεζοπόροι αυτού του δρόμου όλοι εμείς –μοιάζουμε με περαστικούς, μεθυσμένους απ’ το «γλυκό» ποτό της ζωής...

Οι αληθινοί Έλληνες ενδιαφέρονται να μαθαίνουν την ιστορία τους. Οι αληθινοί Έλληνες αγαπούν την πατρίδα τους και το γένος ολόκληρο, έστω και αν είναι διασκορπισμένο στα πέρατα της γης. Οι αληθινοί Έλληνες είναι γνήσιοι πατριώτες, ασπαζόμενοι το ομηρικό απόφθεγμα: «Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης»...

Η θυσία μιας μάνας (Ένα video που φτιάξανε δάσκαλοι από το εξαιρετικό Ιστολόγιο ΑΔΟΝΤΕΣ για την γιορτή της Μητέρας την ημέρα της Υπαπαντής)

Ο πατήρ Ονούφριος είναι μοναχός στην ιερά Μονή του Αγίου Παντελεήμονος στην Πεντέλη Αττικής. Κάποτε, λοιπόν, που επισκέφθηκα το μοναστήρι του, γιατί γίνονταν παράκληση στον άγιο, μας διηγήθηκε χάριν ωφέλειας πνευματικής, το εξής συγκλονιστικό περιστατικό:
Πολλές φορές επισκεπτόταν την ογκολογική κλινική...

Ρώτησαν μια πιστή τι την έκανε τόσο όμορφη, ενώ δεν χρησιμοποιούσε καλλυντικά. Και είπε:
- Για τα χείλη μου χρησιμοποιώ την αλήθεια.
- Για τη φωνή μου την προσευχή.
- Για τα μάτια μου την συμπάθεια.

«Αρχαίοι ανθρώποι της Ανατολής» ξαναζούνε στα χρόνια τα δικά μας…

ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ
– Γιατρέ μου, πόσο κοστίζουν τα φάρμακα που μου γράφεις;
– Φτηνά είναι μπάρμπα-Γιώργη…
– Αχ! Νάσαι καλά, γιατί έμεινα με ένα εικοσάρικο όλο κι όλο...