“Η Πίστη είναι μέσα μας” λέγουν κάποιοι, δικαιολογώντας των αποκλεισμό την Ορθοδόξων Χριστιανών από την λατρευτική ζωή της Εκκλησίας, και την απουσία των πιστών από τους Ιερούς Ναούς και τις Ιερές Μονές στην εποχή της πανδημίας του κορονοϊού (Covid -19) και στην Πατρίδα μας.
Αυτή η θεώρηση είναι αφελής, φαιδρή και Αιρετική!

Ίσως οι πολιτικοί μας και ορισμένοι επιστήμονες να μην έχουν κατανοήσει σωστά το ρόλο της Εκκλησίας και της Ιερωσύνης, νομίζοντας πως Εκκλησία είναι μόνο οι Θείες Λειτουργίες και οι αγαθοεργίες. Αγνοώντας ίσως την τεράστια συμβολή στις ψυχές των ανθρώπων και στην κοινωνική συνοχή, που τελεί αθόρυβα.

- Ο πηλός τον πηλόν κλέπτει.
- Ο πηλός τον πηλόν υβρίζει.
- Ο πηλός τον πηλόν συκοφαντεί.
- Ο πηλός του πηλού επαίρεται.
- Ο πηλός τον πηλόν πλουτεί.
- Ο πηλός του πηλού άρχει.

Διηγείται ο Πλωτάρχης του Πολεμικού Ναυτικού (ε. α.) Δημ. Ντούλιας:
Ήμουν στο Ναυτικό το 1952 και βρισκόμουνα στη Πλατεία Κλαυθμώνος, όχι όπως είναι σήμερα. Οι νεότεροι δεν γνωρίζουν πάρα πολλά από τα παλιά και απορούν όταν ακούν ορισμένα γεγονότα του τότε.
Εκείνη τη στιγμή έπεφτε ο ήλιος και θα γνωρίζετε ότι με τη δύση του, γίνεται υποστολή της σημαίας.

Έγινε πολύς λόγος για το νησί της Σπιναλόγκα.
Ένα από τα ιστορικά στοιχεία που πληροφορούμαστε είναι ότι οι χανσενικοί που κατοικούσαν στη Σπιναλόγκα ήταν οργισμένοι με τον Θεό, για το λόγο ότι η ασθένειά τους ήταν μια μεγάλη και αφόρητη δοκιμασία. Ένας Γεραπετρίτης παπάς τόλμησε να τους επισκεφθεί κάποτε και να λειτουργήσει στον Άγιο Παντελεήμονα...

Τι κάνει άραγε μερικούς ανθρώπους να "κολλάνε" κυριολεκτικά σε προφητείες για το τέλος τού κόσμου, ή για σημαντικά γεγονότα που προφητεύονται, αντί να περιμένουν να δουν την εκπλήρωση με υπομονή; Πρόκειται μόνο για πρόβλημα προσωπικοτήτων, ή λανθάνοντος ζήλου, ή μήπως υπάρχουν και κάποιοι προβοκάτορες πίσω απ' όλα αυτά, με απώτερο σκοπό να σκανδαλίσουν; Ερωτήματα που εξετάζει το παρόν άρθρο τού κυρίου Ρακοβαλή, με αφορμή πρόσφατες φήμες για επικείμενο πόλεμο.
Κοντά στο 1992 κυκλοφόρησε η φήμη ότι θα ξεκινήσει...

Τα τελευταία χρόνια υπάρχει ένα ιδιαίτερο κύμα πνευματικότητας από ομιλίες εσωτερικής βελτίωσης, βιβλία για την ανάπτυξη του εαυτού, αλλά παρ’ όλα αυτά ο εαυτός μας δυστυχώς δεν αλλάζει. Διαβάζουμε συνεχώς ρητά του στυλ: “Είσαι τέλειος”, “είσαι απίστευτος”, “χαμογέλασε τώρα!”, “η αλλαγή θα έρθει” κ.λπ. αλλά δυστυχώς ο πόνος, η κατάθλιψη, η στεναχώρια και η αμαρτία...

Οἱ ἄνθρωποι καταντήσανε σὰν ἄδεια κανάτια, καὶ προσπαθοῦν νὰ γεμίσουν τὸν ἑαυτό τους, ρίχνοντας μέσα ἕνα σωρὸ σκουπίδια, ἐκθέσεις μὲ τερατουργήματα, μπάλλες, ὁμιλίες καὶ ἀερολογίες, καλλιστεῖα, ποὺ μετριέται ἡ ἐμορφιὰ μὲ τὴ μεζούρα, ἠλίθιους καρνάβαλους, συλλόγους λογῆς-λογῆς μὲ γεύματα καὶ μὲ σοβαρὲς συζητήσεις γιὰ τὸν ἴσκιο τοῦ γαϊδάρου, συνδέσμους ἀφιερωμένους στοὺς ἀποθεωμένους ἄνδρας τῆς Εὐρώπης κι ἕνα σωρὸ ἀλλὰ τέτοια.
Αὐτή, μὲ μιὰ ματιά, εἶναι ἡ εἰκόνα τῆς ἀνθρωπότητας σήμερα, ποὺ νὰ μὴν ἀβασκαθῇ!

Γιατί έρχεσαι έτσι παιδί μου σε εμένα;
Για να προσκυνήσω τη χάρη σου Παναγιά μου!
Ναι, αλλά γιατί έτσι; Γιατί με μάσκα;
Γιατί φοβάμαι! Πριν από μένα σε προσκύνησαν κι άλλοι κι αν φιλήσω την εικόνα σου Σου θα κολλήσω!Θα πεθάνω Παναγιά μου!
Από εμένα θα πεθάνεις παιδί μου;
Κοίτα πάνω στην εικόνα Μου και πες μου, βλέπεις όλα αυτά τα τάματα;
Για ποιο λόγο πιστεύεις ότι βρίσκονται εδώ;

Αγάπη είναι να σέβεσαι το παρελθόν και την εμπιστοσύνη που ο άλλος σου δίνει.
Αγάπη είναι να μπορείς να συγχωρείς και να βοηθάς τον άλλον να διορθωθεί και να εξελιχθεί και όχι να τον πυροβολείς σε κάθε λάθος βήμα.