Ό,τι έχει να κάνει με την πνευματική ζωή, ό,τι ζούμε μέσα στην εκκλησία, μπορεί κανείς να το ζει με δύο τρόπους: Ο ένας τρόπος είναι να μην βάζει καθόλου την καρδιά του στα πράγματα. Να είναι όλα τυπικά, θεωρητικά και λογικά. Να μην αγγίζεται ποτέ η καρδιά, να μην απασχολείται ποτέ η καρδιά με όλα αυτά που συμβαίνουν στην πνευματική του ζωή.

ΒΟΗΘΗΣΕ ΜΕ ΚΥΡΙΕ

Την ώρα του πάθους, γιατί σκοτίζεται ο νους μου.
Την ώρα του πειρασμού, γιατί παραλύει η θέλησή μου.
Την ώρα του πόνου, γιατί καίγονται τα σωθικά μου.
Την ώρα του ενθουσιασμού, γιατί δεν ελέγχω τις απόψεις μου.
Την ώρα της απελπισίας, γιατί νομίζω πως χάνεται το παν.
Την ώρα του θυμού, γιατί δεν ξέρω τι κάνω.

Σήμερα έκλαψα... έκλαψα γοερά, έκλαψε μαζί και η ψυχή μου. Και δεν έκλαψα γι αυτό που συμβαίνει στην ανθρωπότητα, γιατί ό,τι παθαίνει δίκαια το παθαίνει. Ο Θεός είναι δίκαιος και ποτέ δεν κάνει κάτι χωρίς δικαιοσύνη και χωρίς να έχει προσμετρήσει όσα επί αιώνες προηγήθηκαν... Δεν έκλαψα για τους ανθρώπους...

Γκρεμίστε όλη την Ελλάδα σε βάθος 100 μέτρων.
Αδειάστε όλα τα μουσεία σας, από όλον τον κόσμο.
Γκρεμίστε κάθε τι Ελληνικό από όλο τον πλανήτη.
Έπειτα σβήστε την Ελληνική γλώσσα από παντού.

Ένας άγνωστος άντρας κάθισε στο μετρό στην Ουάσιγκτον και ξεκίνησε να παίζει με το βιολί του.Ήταν ένα κρύο πρωινό του Ιανουαρίου.
Έπαιξε έξη κομμάτια του Μπαχ για περίπου 45 λεπτά.
Σε αυτό το χρονικό διάστημα μιας και ήταν ώρα αιχμής υπολογίστηκε ότι περάσαν από μπροστά του 1.100 άνθρωποι...

Κύριε διευθυντά
Είμαι μια μοναχή της Ιεράς Μονής Οσίου Παταπίου, που επί 55 χρόνια της πολύτιμης ζωής μου αφιέρωσα για να ζήσω μια άλλη ποιότητα ζωής. Δεν ξέρω αν τα κατάφερα, ο Θεός γνωρίζει –όμως, έχω μέσα μου μια πληρότητα για ό,τι προσπάθησα.

- Γρήγορα, παιδιά, στα κρεβάτια σας! έλεγε και ξανάλεγε η νεαρή μητέρα. Πέστε για ύπνο γρήγορα, έχουμε Χριστούγεννα απόψε, θα σηκωθούμε νύχτα για τη Λειτουργία. Αργείτε τώρα να πέσετε και δεν ξυπνάτε με τίποτε μετά! Το μικρό αγόρι, περισσότερο απ’ όλους, ήταν το πιο δύσκολο στο ξύπνημα.

Ἡ Ἀθη­νᾶ Χατ­ζῆ γεν­νή­θη­κε στά Γι­άν­νε­να ἀ­πό εὐ­λα­βεῖς καί εὐ­πό­ρους γο­νεῖς τό ἔ­τος 1895. Πα­ντρεύ­τη­κε ἀλ­λά με­τά ἀ­πό δυ­ό χρό­νια πέ­θα­νε ὁ σύ­ζυ­γός της. Ἔ­κτο­τε ἔ­ζη­σε τήν κα­τά Θε­όν ἀφι­ε­ρω­μέ­νη ζω­ή.
Κα­τά τήν πε­ρί­ο­δο τοῦ δευ­τέ­ρου Πα­γκο­σμί­ου πο­λέ­μου ἡ Ἀ­θη­νᾶ Χατ­ζῆ ἐ­πέ­δει­ξε ποι­κί­λη δρά­ση καί με­γά­λη προ­σφο­ρά. Βο­ή­θη­σε μέ σπά­νια αὐ­το­θυ­σί­α στό Νο­σο­κο­μεῖ­ο Χατ­ζη­κώ­στα τῶν Ἰω­αν­νί­νων.

Κύριε διευθυντά

Είμαι μια μοναχή της Ιεράς Μονής Οσίου Παταπίου, που επί 55 χρόνια της πολύτιμης ζωής μου αφιέρωσα για να ζήσω μια άλλη ποιότητα ζωής. Δεν ξέρω αν τα κατάφερα, ο Θεός γνωρίζει – όμως, έχω μέσα μου μια πληρότητα για ό,τι προσπάθησα. Με έκπληξη είδα στο «Κ» της κυριακάτικης «Καθημερινής», 13ης Οκτωβρίου, αφιέρωμα, και με εξώφυλλο μάλιστα, στο «αρχιτεκτονικό θαύμα» όπως το αποκαλείτε του πρώτου αποτεφρωτηρίου στην Ελλάδα.

Θες να γίνεις άνθρωπος χαρούμενος;
Γίνε πρώτα άνθρωπος χαζός.

Θες να γίνεις άνθρωπος ελεύθερος;
Γίνε πρώτα άνθρωπος χαζός.