Το οξυγόνο είναι για το φθαρτό σώμα, ενώ ο Κλήρος είναι για την αιωνία ψυχή.
Χάσαμε τον Κλήρο; Χάσαμε τον Θεό!
Χωρίς τον Κλήρο Θεό δεν βλέπομε.
Αν γνωρίζαμε την αξία του Κληρικού, θα φιλούσαμε και τα πόδια του!

Για μας, αδελφοί και αδελφές, το Ευαγγέλιο, η Ορθόδοξη πίστη, δεν αποτελούν δίδαγμα που αποστηθίζεται και αναπαράγεται, αλλά τη διδασκαλία που ορίζει τη ζωή μας. Όταν το στόμα των Αποστόλων σώπαινε, μιλούσαν τα έργα τους, η αγιασμένη ζωή τους…
Μη λησμονούμε ότι ζητούμενο της εδώ ζωής μας είναι να κερδίσουμε την αιώνιο ζωή και τη μακαριότητα της Βασιλείας των ουρανών, να βρεθούμε κοντά στον Θεό και τους αγίους Του. Άρα, εδώ έγκειται το νόημα της ζωής μας…

Θυμᾶστε τήν Μαγδαληνή;
Ὅταν κατάλαβε ὅτι μπροστά της εἶχε τόν Χριστόν, «ραββουνί», διδάσκαλέ μου, Τοῦ λέγει καί πάει νά ἀκουμπήση τό ἱμάτιόν Του, τό σῶμα Του!
Θυμᾶστε τήν αἱμορροούσαν;
Έκεῖ πού τόσο πλήθος ἀνθρώπων συνέθλιβε τόν Χριστόν, ἐκείνη ἐπῆγε νά Τόν ἀκουμπήση μέ πίστη καί μέ δέος!
Θυμᾶστε τόν Θωμᾶ;
Ἔβαλε τά χέρια του στίς πληγές καί φώναξε· «Ό Κύριός μου καί ὁ Θεός μου»!

Μετά το τέλος μιας ομιλίας που έκανα στην Πάτρα, ήρθε κάποιος και μου λέει:
- κ. Παναγόπουλε όπως τα είπες στην ομιλία, πρέπει να πάω στην Εκκλησία;
- Ναι στην Εκκλησία...
- Μα είναι οι παπάδες στην Εκκλησία!

Οἱ πρῶτοι Χριστιανοὶ ζοῦσαν μὲ μεγαλύτερο πλήρωμα ζέσεως καὶ χάριτος σὲ σχέση μὲ τὶς μετέπειτα γενεές, ἐφόσον ἦταν ἕτοιμοι ἀνὰ πᾶσα στιγμὴ γιὰ τὸ μαρτύριο. Καὶ ὅμως ὁ Ἀπόστολος δὲν παύει μὲ τὸν λόγο του νὰ τοὺς παιδεύει καὶ νὰ τοὺς ὑπενθυμίζει μὲ ἔμφαση τὸν ὑψηλὸ προορισμό τους νὰ γίνουν ναὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ Ζῶντος1. «Θεοῦ γάρ ἐσμεν συνεργοί». Ὁ Θεὸς ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸ χῶμα, ἀπὸ τὸ μηδέν, ἀλλὰ τοῦ ἐμφύσησε στὸ πρόσωπό του πνοὴ ζωῆς καὶ τὸν κατέστησε «εἰς ψυχὴν ζῶσαν».

Ποτέ μήν πιστέψετε στήν προσπάθειά σας πῶς θά πετύχετε τήν γλυκειά εὐχή τοῦ Ἰησοῦ, ἄν δέν κατέβει ἀπό ἄνωθεν!
Γιά νά κατέβει αὐτή ἡ φοβερή εὐλογία ἀπό τόν Οὐρανό, χρειάζεται νά τήν τραβήξει ἡ αὐτοεπίγνωση, δηλαδή ἡ μοσχοβολημένη θεϊκά, ἡ ἀληθινή ταπείνωση, ἡ ἀέναη αὐτομεμψία!

† Γέροντας Ἐφραίμ τῆς Ἀριζόνας

Του πλούσιου και του Λαζάρου
Ο πλούσιος της παραβολής αυτής (Λκ.16.19-31) είχε ζήσει μια άσκοπη, άδεια και ανόητη ζωή και όταν μπήκε στην αιωνιότητα ανακάλυψε ότι δεν είχε αποκομίσει τίποτα από τη γη· μέσα του είχε μία έρημο, ένα κενό. Γεμάτος φρίκη για το γεγονός ότι οι μόνοι άνθρωποι πάνω στη γη τους οποίους αγαπούσε ακολουθούσαν την ίδια πορεία και θα κατέληγαν στον ίδιο τόπο της απομόνωσης, στην κατάσταση εκείνη του εσωτερικού κενού, στρέφεται στον Αβραάμ με το αίτημα να σταλεί ένας μάρτυρας από την αιωνιότητα...

Για την υπόδουλη Βόρειο Ήπειρο ο Άγιος Παϊσιος είπε:
Τη Βόρειο Ήπειρο οι μεγάλοι τη χαντάκωσαν. Αυτοί πρέπει να κανονίσουν και τώρα το θέμα. Χρειάζεται διάκριση από εμάς για να μη γίνονται υπερβολές και δημιουργείται αναταραχή στον κόσμο». (Πρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση, «Ο Γέροντας Παΐσιος», 1995)
«Ο Γέροντας, αφού πρόσφερε και στους τελευταίους επισκέπτες που ήρθαν εκείνη την στιγμή κέρασμα, ξαναρωτά έναν απ΄αυτούς:
Γέροντας: Θα την πάρουμε την Πόλη; Τι, λες;
Χρήστος: Εγώ θα πάω για την Βόρειο Ήπειρο.
Γέροντας: Την Πόλη να πάρουμε, την Βόρειο Ήπειρο και επτά άτομα την παίρνουμε!

Ἦταν μεσημέρι Μεγάλης Τρίτης 2016. Φευγαλέα λόγῳ τῆς ἐργασιακῆς πληρότητας ποὺ ἐπέβαλλαν οἱ ρυθμοὶ τῶν Ἁγίων ἡμερῶν, ἐπισκεφθήκαμε στὸ κρεβάτι τοῦ πόνου τὸν παλαίμαχο ἀγωνιστὴ τῆς ἐρήμου Γέροντα Νεῖλο (Θεόδωρο) τὸν Ἁγιοφαραγγίτη. Τὸν βρήκαμε καταπονημένο σωματικά, σχεδὸν ξέπνοο, ἐξουθενωμένο ἀπὸ τὴν βαριὰ καὶ ἐπίπονη νόσο ποὺ ταλαιπώρησε τὸ ἀραχνῶδες χοϊκό του περίβλημα ἀλλὰ ὡρίμασε ἀπόλυτα τὴν γενναία του καὶ ἐν-Χριστωμένη ψυχή.

Στόμα πού εὐχαριστεῖ πάντοτε τόν Θεόν, οὐ μή στερηθῆ τῶν εὐλογιῶν τοῦ Θεοῦ, καί στόμα πού γογγύζει καί πληγώνει τόν μέγαν Εὐεργέτην Του, εἶναι ἀδύνατον νά μή τόν παιδεύση ὁ Θεός!
Αὐτός μᾶς ἔδωσε τό εἶναι μας!
Αὐτός μᾶς χορηγεῖ τήν ζωήν!