Στο θαυμάσιο βιβλίο «Αμαρτωλών Σωτηρία», διάβασα μια πολύ όμορφη αληθινή ιστορία που θα ήθελα να την μοιραστώ μαζί με όλους εσάς που ευλαβείστε την Μητέρα Παναγία!
Κάποια ενάρετη γυναίκα είχε δυο όμορφες κόρες, τις οποίες δίδασκε να πορεύονται την εν Θεώ ζωή και να τρέφουν την ίδια ευλάβεια στην Παναγία, όπως έκανε και η ίδια μέχρι τότε.
Όταν πέθανε ο άντρας της, πτώχευσε και μη έχοντας χρήματα να παντρέψει τις κόρες της, φοβόταν μήπως εξ ανάγκης προδώσει την τιμή τους…

Σε εσένα πού νιώθεις τον κόσμο γύρω σου να καταρρέει...
Σε εσένα πού έχεις χίλιες δύο δυσκολίες καί δεν βλέπεις φώς πουθενά!
Σε εσένα πού νιώθεις ότι όλα σου πάνε με ακρίβεια προς την καταστροφή...
Σε εσένα πού θες αλλά δεν μπορείς.
Σου λέω ότι όλα θα πάνε καλά!
Θα έρθει κάποτε ο ήλιος καί θα φωτίσει την κουρασμένη σου ψυχή.
Θα χαϊδέψει την πληγωμένη σου καρδιά.
Θα έρθει κάποτε αυτή η μέρα...

Η Παναγία είναι το πνευματικό στόλισμα της ορθοδοξίας. Για μας τους Έλληνες είναι η πονεμένη μητέρα, η παρηγορήτρια κ’ η προστάτρια, που μας παραστέκεται σε κάθε περίσταση. Σε κάθε μέρος της Ελλάδας είναι χτισμένες αμέτρητες εκκλησιές και μοναστήρια, παλάτια αυτηνής της ταπεινής βασίλισσας, κι’ ένα σωρό ρημοκλήσια, μέσα στα βουνά, στους κάμπους και στα νησιά, μοσκοβολημένα από την παρθενική και πνευματική ευωδία της.
Μέσα στο καθένα από αυτά βρίσκεται το παληό και σεβάσμιο εικόνισμά της με το μελαχροινό και χρυσοκέρινο πρόσωπό της...

Νηστεία σήμερα; Στην εποχή μας; Μα πού βρισκόμαστε;
Σε δεύτερη μοίρα δυστυχώς έχει υποβαθμισθεί στη συνείδηση πολλών Χριστιανών το σπουδαιότατο θέμα της νηστείας. Δίνοντας δήθεν σημασία σε πιο «πνευματικά» θέματα, και στο ελαφρά τη καρδία διατυμπανιζόμενο, ότι δεν βλάπτουν τα εισερχόμενα από το στόμα, αλλά τα εξερχόμενα από την καρδιά...

Τρία κορίτσια περπατούσαν κατά μήκος των σιδηροδρομικών γραμμών, όταν ξαφνικά βρέθηκαν ανάμεσα σε δύο τρέχοντα τρένα. Τα τρένα πέρασαν σύριζα από μπροστά τους και ως εκ θαύματος δεν έπαθαν απολύτως τίποτα!
Λίγο πιο κάτω υπήρχαν 3 δαιμόνια, που δέχονταν την επίπληξη και την οργή των άλλων δαιμόνων.
– Καλά, γιατί δεν έσπρωξες το πρώτο κορίτσι στο τρένο; φώναζαν στο πρώτο δαιμόνιο. Η ψυχή της, θα ήταν τώρα δική μας!
– Δεν μπορούσα, απάντησε ο δαίμονας. Φορούσε ένα σταυρό!

«Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και λόγω της χαοτικής μου ζωής, η οικογένειά μου έφτασε στα όρια διάλυσης. Δεν περνούσε ημέρα χωρίς να έχω πιει αλκοόλ. Εθίστηκα και στα τυχερά παίγνια. Έχασα δουλειά και φίλους… Εξ αιτίας όλης αυτής της κατάστασης, υπέφεραν οι δικοί μου άνθρωποι. Κατά βάθος συνειδητοποιούσα το τραγικό της κατάστασής μου, αλλά αδυνατούσα να παλέψω με τον εαυτό μου.

Μία κόρη είπε μία μέρα στην μητέρα της:
- «Μαμά, απόψε θα πάω σε ένα πάρτι».
- «Παιδί μου, να μην πας. Εκεί που θα πας, δεν είναι γιὰ σένα...»
- «Μαμά εκεί θα είναι οι φίλες μου και οι συμφοιτήτριές μου...»
- «Παιδί μου, να μην πας!»

Θέλεις τὴ χαρά;
Ὑπάρχουν, ἀγαπητοί μου, ἐχθροί, ποὺ κατηγοροῦν τὴν Ἐκκλησία μας, ὅτι μισεῖ τὴ χαρὰ καὶ καλλιεργεῖ τὴ λύπη καὶ τὴ μελαγχολία. Τί ἔχουμε ν᾿ ἀπαντήσουμε;
Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶνε ἡ πηγὴ τῆς χαρᾶς. Ναί, τῆς χαρᾶς. Ποιές ἀποδείξεις ἔχουμε; Ἀφήνουμε ὅλες τὶς ἄλλες...

Κάποτε κάποιος μεγάλος εγκληματίας, αποφάσισε να εξομολογηθή. Και τι δεν του είπε του πνευματικού! Φοβερά αμαρτήματα!
Στην διάρκεια της εξομολογήσεως, ο πνευματικός προσεύχονταν μέσα του και έλεγε:
- Θεέ μου, φώτισέ με! Πώς να του συμπεριφερθώ και τι κανόνα να του βάλω;...

Η Παρθενία της Θεοτόκου, δεν είναι μόνο η σωματική της αγνότητα και ηθική ακεραιότητα από βάθους καρδίας, αλλά πρώτιστα το ότι ουδέποτε χώρισε από την Αγάπη του Τριαδικού Θεού, από τη Σύλληψή της μέχρι την Κοίμησή της. Τότε, μόλις θαύμασα και τους σύγχρονους Αγίους Πορφύριο, Παΐσιο, Ιάκωβο, Ιωσήφ Ησυχαστή, Εφραίμ Κατουνακιώτη...