Η Παναγία σε ηλικία 14 περίπου ετών, έχοντας τον Ιησού στην κοιλιά της, περπάτησε 145 χιλιόμετρα μόνη της, για να πάει από την Ναζαρέτ στα Ιεροσόλυμα, για να συναντήσει την Ελισάβετ.

Έτσι περπατιώνται 145 χιλιόμετρα με τα πρωτόγονα της εποχής εκείνα μέσα;
Πόσες μέρες θα περπάτησε η Παναγία, πού έμενε τα βράδια, ποιος την οδήγησε, πώς ήξερε πού πήγαινε;
Είχε Θεοδόχον την μήτρα και έφθασε στον προορισμό της.

Η Βασιλεία των Ουρανών, η Χαμένη από τη συνείδηση των Ανθρώπων Πολιτεία!
Χάθηκε, γιατί χορτάριασε το μονοπάτι.
Χόρτα πυκνά, με αγκάθια και τριβόλια,
Δένδρα πανύψηλα, που βλάστησαν από Αιώνες...

Ως ύστατο χαίρε στον σεμνό εργάτη του Ευαγγελίου, ιερομόναχο Αυγουστίνο Μύρου, θα ήθελα να αφιερώσω λίγα λόγια, «εις μνημόσυνον αιώνιον» της αγιασμένης μορφής του.
Ο Θεός ευδόκησε να συναντηθούν οι ζωές μας κατά την πρώιμη νεότητά μας, όταν νεαροί φοιτητές διανύσαμε από κοινού μια ολόκληρη τετραετία (1970-1974) στη Θεολογική Σχολή του Παν/μίου Αθηνών. Ο τότε Παναγιώτης Μύρου ξεχώριζε μέσα στους συμφοιτητές μας για τη σεμνότητά του. Το πρόσωπό του απέπνεε τη δροσερή αγνότητα της αληθινής ευσέβειας.

Θεοφάνεια
Σήμερον η Εκκλησία ημών εορτάζει την μεγάλην εορτήν των Θεοφανείων, και ποιείται μνείαν της βαπτίσεως του Χριστού εν τω Ιορδάνη. Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής, όστις έμβρυον εν τη μήτρα είχεν αναγνωρίσει τον Λυτρωτήν και εσκίρτησεν, ανήρ γενόμενος υπήρξε και ο πρώτος πιστεύσας, υποδείξας και κηρύξας τον Χριστόν.
«Ίδε ο αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου», είπεν ότε είδε τον Ιησούν περιπατούντα.

Αγαπητοί μου αδελφοί, ακούστε για τη δεύτερη και φοβερή παρουσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Έφερα στο νου μου την ώρα εκείνη και, καθώς αναλογίστηκα όσα πρόκειται τότε να συμβούν, κατατρόμαξα. Ποιός μπορεί να τα διηγηθεί; Ποιά γλώσσα μπορεί να τα περιγράψει; Ποιά αυτιά μπορούν να τ’ ακούσουν;
Τότε ο Βασιλιάς της οικουμένης θα σηκωθεί από το θρόνο της δόξας...

«Ναί, Θεοτόκε Μαριάμ, ό πόθος τής ψυχής μου,
ή μόνη μου παράκλησις, ή καθαρά έλπίς μου,
μή μέ άφήσεις, δέομαι, άλλά προστάτευέ με,
καί είς τούς κόλπους τού Χριστού,
Έσύ παράστησέ με!»

Άγίου Ίωσήφ τού Ήσυχαστού

«Ποιός ξέρει πόσες φορές να πήγε στο σπήλαιο αυτό ο Δαυΐδ, ο γιός του Ιεσσαί; Ίσως να ξεκίνησε από εκεί για ν’ αναμετρηθεί με το Γολιάθ, που τον σκότωσε με μία πέτρα της σφεντόνας του, ενώ εκείνος ήταν οπλισμένος ως τα δόντια.
Τώρα στο σπήλαιο αυτό κείται το νεογέννητο βρέφος που, κατά τους νόμους των ανθρώπων, είναι απόγονος του ίδιου αυτού βοσκού Δαυΐδ.

Πριν τη διάδοση της καμπάνας ήταν σε χρήση τα σήμαντρα, τόσο στα Μοναστήρια όσο και στους ενοριακούς Ναούς.
Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, επανήλθε η χρήση τους, καθώς απαγορεύτηκε ο χτύπος της καμπάνας.
Σήμερα είναι σε χρήση μόνον στα Μοναστήρια. Ανάλογα με την Ακολουθία του νυχθημέρου, είναι σε χρήση και το αντίστοιχο...