Κάθε άνθρωπος που γεννιέται στον κόσμο είναι ο πλησίον σου!
Ούτε ένα ποτήρι νερό δεν πάει χαμένο αν το προσφέρεις στον πλησίον σου!
Κάποτε στην έρημο πέθαινε ένας σκύλος από την δίψα. Πέρασε από το δρόμο αυτόν ένας μοναχός και του έδωσε το νερό που είχε για τον εαυτό του και έτσι τον έσωσε!

Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης: «Αυτό που λείπει σήμερα (στην εποχή μας), είναι η μετάνοια, αλλά, για να υπάρχει μετάνοια χρειάζεται πρώτα απλότητα και ειλικρίνεια, αυτά δεν υπάρχουν. Διότι μόλις ο άνθρωπος δει λίγο μέσα του, θα δει αμαρτίες, κακία, όπως λέει ο Χριστός. Εάν περιφρονήσει αυτήν την όραση, μη αποδεχόμενος την αμαρτολότητά (του), θα φτιάξει μέσα του την βάση για την υποκρισία.

Στις αρχές του 7ου μ.Χ. αιώνος και πιο συγκεκριμένα τον Ιανουάριο του 614 μ.Χ., στην “έρημο” της Παλαιστίνης, ασκήτευε κάποιος ασκητής ευλαβέστατος, που είχε και δώδεκα υποτακτικούς. Κάποιο πρωί, μετά την Θεία Λειτουργία, τους μάζεψε όλους γύρω του και τους είπε τα εξής:

Μεγάλη προθυμία έχουμε για φανουρόπιτες στον άγιο Φανούριο, αλλά μεγάλη απροθυμία για πνευματικό αγώνα κατά των παθών, για μεταμόρφωση της ψυχής μας. Το πρώτο είναι εύκολο. Δεν στοιχίζει τίποτε. Και δείχνει μια ρηχή θρησκευτικότητα. Το άλλο είναι δύσκολο Στοιχίζει πολύ. Έχει μεγάλο κόστος και το απορρίπτουμε γιατί είναι άσκηση για απάρνηση του θελήματός μας.

Την εβδομάδα πριν από την κοίμησί της είπε σε μία από τις μεγαλύτερες αδελφές, την αδελφή Εφραιμία, κατά την ώρα που της έπλενε τα πόδια, «αυτά τα πόδια σε λίγες μέρες θα είναι μέσα στο χώμα». Κατά τις τελευταίες ημέρες επικοινωνούσε τηλεφωνικώς με πολλούς ανθρώπους γνωστούς της, τους προσκαλούσε στο Μοναστήρι και τους έδιδε τις τελευταίες συμβουλές της, χαρίζοντας και κάτι από το κελλί της ως ευλογία.

Αν δεν ήσουν Εσύ, τι θα ήταν αλήθεια η ζωή μας;
Εσύ!
Η πιο μεγάλη μας χαρά, η πρώτη χαρά του κόσμου όλου.
Η πρώτη!
Αν δεν ήσουν Εσύ, Παναγία μας
Ποια θα είχαμε Μάνα τέτοιας αγάπης εμείς;

Ο Κωνσταντῖνος Μικρός γεννήθηκε τό 1895 στό χωριό Ἀθίκια Κορινθίας. Οἱ γονεῖς του Γεώργιος καί Κατερίνα, ἄν καί πάμφτωχοι ξεχώριζαν στό χωριό γιά τήν καλωσύνη καί τήν φιλοξενία τους. Ἀπέκτησαν τέσσερα παιδιά, τόν Κώστα καί ἄλλα τρία κορίτσια.

Ο Άγιος Διονύσιος ο αρεοπαγίτης, βαπτίσθηκε Χριστιανός με την οικογένειά του κατά το έτος 52 μ.Χ., τρία χρόνια αργότερα αφού έμαθε ότι ζει στα Ιεροσόλυμα η Μήτηρ Του Κυρίου λαχτάρισε να τη δεί.
Πήγε λοιπόν στα Ιεροσόλυμα και τον οδήγησαν στο σπίτι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου όπου ζούσε η Υπεραγία Θεοτόκος μετά τη Σταύρωση Του Χριστού.

Μπορεί να μην με γνωρίζεις, αλλά εγώ ξέρω τα πάντα για σένα…. (Ψαλμοί 139:1)
Γνωρίζω πότε είσαι καθιστός και πότε όρθιος…. (Ψαλμοί 139:2)
Ξέρω κάθε βήμα σου… (Ψαλμοί 139:3)
Ακόμη και οι τρίχες του κεφαλιού σου είναι μετρημένες… (Ματθαίος 10: 29-31)

Η Αγία Σοφία αποτέλεσε έμπνευση του Κωνσταντίνου, όραμα του Ιουστινιανού και το σχέδιο δύο σημαντικότερων αρχιτεκτόνων της αυτοκρατορίας, του Ανθέμιου από τις Τράλλεις και του Ισίδωρου από τη Μίλητο. Ο Ιουστινιανός ήθελε να δημιουργήσει ένα κτίσμα διαφορετικό και εντυπωσιακό που θα ξεπερνούσε τις τεχνολογικές δυνατότητες της εποχής. Και τα κατάφερε.