«Ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων» [1]. Ποιος ποιμένας στέλνει τα πρόβατα μέσα στους λύκους; Αλλά όταν δει τον λύκο ο ποιμένας, συγκεντρώνει τα πρόβατα· ενώ ο Χριστός το αντίθετο έκανε· τα πρόβατα στους λύκους απέστειλε και δεν φαγώθηκαν από τα θηρία τα πρόβατα, αλλά οι λύκοι μετακινήθηκαν στην ημερότητα των προβάτων. Και για να μην λένε εκείνοι «Πρόβατα είμαστε, και μάς στέλνεις τροφή στους λύκους και τραπέζι στα θηρία;»

«Όταν είναι να προσευχηθείς στην Υπεραγία Θεοτόκο, έχε πρίν την ακράδαντο βεβαιότητα, ότι δεν πρόκειται να φύγεις από μπροστά της χωρίς να βρείς έλεος. «Ουδείς προστρέχων επί σοι κατησχυμμένος από σου εκπορεύεται», ψάλλει η Εκκλησία με πίστη στη Θεομήτορα.
Το να έχουμε αυτή τη βεβαιότητα, αυτήν την ανεπιφύλακτη εμπιστοσύνη, είναι σωστό και δίκαιο. Είναι άπειρο το έλεος της Μητέρας του Ελεήμονος Θεού...

" ...μου έκανε εντύπωση ότι, ενώ σ' όλες σχεδόν τις εικόνες λειωμένα ήταν τα χέρια των αγίων, στην εικόνα του Κυρίου, σβησμένα ήταν τα πόδια Του. Κάποια άλλη φορά έκλεψα την ευκαιρία και του φανέρωσα την παρατήρηση μου.

Του Σεβ. Μητροπολίτη Ναϊρόμπης κ. Μακαρίου
Για σχεδόν τέσσερις δεκαετίες που λειτουργεί η Πατριαρχική μας Σχολή, πάντοτε με τη στήριξη και ευλογία των εκάστοτε Πατριαρχών Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής (Νικόλαος ο Στ΄, Παρθένιος ο Γ΄, Πέτρος ο Ζ΄, μέχρι και του σημερινού Προκαθημένου μας Μακαριωτάτου κ. Θεοδώρου του Β΄, οι Ορθόδοξες ακολουθίες και ιδιαίτερα η θεία λειτουργία αποτελούσαν πάντα καταφύγιο και συνεχίζουν να μας ενισχύουν και να μας χαροποιούν...

Σε ένα χωριό της Ρουμανίας δεν υπήρχε ιερέας, και οι κάτοικοι πήγαιναν συχνά στον Πατριάρχη με το αίτημα, την πλήρωση της κενής θέσης. Όμως ο Πατριάρχης δεν είχε την δυνατότητα να ικανοποιήσει το αίτημα των ανθρώπων.
Πήγαιναν και ξαναπήγαιναν οι κάτοικοι, αλλά, τίποτε ο Πατριάρχης τους έλεγε τα ίδια λόγια, ότι δεν έχω ιερέα να σας στείλω στο χωριό...

Ο πιο συνηθισμένος χαιρετισμός, καθώς κάποιος επισκέπτεται ένα μοναστήρι της πατρίδος μας, είναι το «ευλόγησον», «ευλογείτε», «Ευλογείτε γερόντισσα την ευχή σας», «Να ΄ναι ευλογημένο Γέροντα», « Ευλόγησον, αδελφή, συγχώρεσέ με», «Είναι ευλογημένο αυτό, πάτερ;»

Ήταν μία κοπέλα, μου τηλεφώνησε προχθές και μου λέει ότι πέρσι ήταν κατάκοιτη. Ούτε από δω γυρνούσε ούτε από κει, είχε πάθει εγκεφαλικό. Αλλά την ευχούλα δεν την άφηνε «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» και «Υπεραγία Θεοτόκε βοήθει μοι», στο κεφάλι δεν είχε πάθει τίποτε.
Και λοιπόν μετά παρουσιάστηκε η Παναγία τόσο λαμπρή, τόσο όμορφη, τόσο ωραία, πού ήταν ένα ανάστημα που δεν μπορεί να το φανταστεί κανείς και πίσω της ήταν τάγμα αγγέλων...

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: 16 Ἰανουαρίου 1982: «Ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασι. Αἰσθάνομαι πόσο ἔντονα ἐργάζονται μυστικὰ γιὰ τὴν καταστροφὴ τῆς Ἑλλάδος. Ἀρχίσανε μὲ τὴν γλῶσσα. Ὅσο ξεπέφτει ἡ γλῶσσα τόσο ξεπέφτει ὁ λαός. Λένε ὅτι θέλουν νὰ εὐκολύνουν τὰ παιδιά...

«Ο Φύλακας Άγγελος είναι οικονομία Θεού. Είμαστε χρεώστες γι’ αυτό. Οι Άγγελοι ιδιαίτερα προστατεύουν τα μικρά παιδιά. Πώς τα φυλάνε!
Μια φορά δυο παιδιά έπαιζαν έξω στον δρόμο. Το ένα άπό τα δύο σημάδευε το άλλο στο κεφάλι, για να το χτυπήση με μια πέτρα. Εκείνο δεν το έβλεπε. Την τελευταία στιγμή, φαίνεται, ό Άγγελος του το έκανε να δή κάτι, τινάχτηκε πέρα και γλίτωσε...

Στα χρόνια της βασιλείας του Νικηφόρου Γ΄ του Βοτανειάτη (1078-1081), ησύχαζε στο Άγιον Όρος, στην τοποθεσία Δάφνη, ο μοναχός Ευθύμιος με την συνοδεία του. Ύστερα όμως από επιδρομή των Σαρακηνών, αναγκάστηκαν να φύγουν και να εγκατασταθούν στη θέση που βρίσκεται σήμερα η μονή Δοχειαρίου. Αυτοί έχτισαν εκεί τη μονή...