Στο Άγιο Βάπτισμα κατέρχεται το Άγιο Πνεύμα ως Φως και εισέρχεται στην ψυχή μας, το οποίο δεν θα σβήσει ποτέ, ούτε σε αυτόν ούτε και στον άλλο κόσμο, εκτός και αν κολαστεί κανείς. Τότε εκείνη η Χάρη του Βαπτίσματος, ξαναγυρίζει στο Άγιο Πνεύμα, διότι η Χάρις δεν συγκολάζεται.
Κατά το Μυστήριο του Βαπτίσματος, ο Χριστός νυμφεύεται την ψυχή του βαπτισμένου. Είναι ο Νυμφίος κάθε βαπτισμένου. Οι άνθρωποι με το Βάπτισμα, "εμβολιάζονται" μυστικά στο σώμα του Χριστού.

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὅπου ὑπάρχει πνευματική ὠφέλεια, ἐκεῖ πολλές φορές ἐπικρατεῖ συσκότιση καί κυκλοφοροῦν διαφορετικές ἐξηγήσεις καί ἀντιλήψεις οἱ ὁποῖες δυσκολεύουν τούς Χριστιανούς νά ἐπωφεληθοῦν ὅσο πρέπει καί ταιριάζει τίς ἁγιαστικές πράξεις τῆς ᾿Εκκλησίας μας.

Μπροστά στα μάτια της αρπάχτηκαν, σκοτώθηκαν τα δυό της παιδιά. Δεν πρόλαβε να αντιδράσει από την έκπληξή της και είχαν γίνει κιόλας από δυό χωριά. Και ήταν τόσο αγαπημένα πάντα μεταξύ τους! Πώς ξέσπασε ο τσακωμός τους τόσο απρόσμενα;

"Αδέρφια μου. Φυλάξτε τις ελληνικές συνήθειες μας, γιορτάστε όπως γιορτάζανε οι πατεράδες σας, και μη ξεγιελιώσατε με τα ξένα κι άνοστα πυροτεχνήματα. Οι δικές μας οι γιορτές αδελφώνουν τους ανθρώπους, τους ενώνει η αγάπη του Χριστού.

Γιά τό χριστουγεννιάτικο δένδρο λίγοι ξέρουν ότι δέν είναι ευρωπαϊκό αλλά ελληνικό, βυζαντινό έθιμο. Υπάρχει ένα τροπάριο στήν Προσκομιδή πού μιλά γιά τό δένδρον τής ζωής στόν παράδεισο, πού είναι ο Ιησούς Χριστός. Οι βυζαντινοί έβαζαν μέσα στήν Εκκλησία ένα δένδρο γιά νά δώσουν τήν εικόνα τού Ιησού Χριστού ως τό δένδρον τής ζωής. Είναι εκείνο πού δέν δοκίμασε ο Αδάμ.

Πολλές ἀπό τίς θαυματουργικές θεραπεῖες τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης (1829­-1908), τοῦ σύγχρονου κοσμαγάπητου ἁγίου τοῦ ρωσικοῦ βορρᾶ, ἔγιναν μέ τή θεία μετάληψη. Ἡ ἰαματική του δύναμη ἐκδηλωνόταν κυρίως τήν ὥρα τῆς μεταδόσεως τῶν ἀχράντων Μυστηρίων. Μέ τή βαθειά πίστη πού ἐνέπνεε, οἱ ἀσθενεῖς κοινωνοῦσαν πραγματικά «εἰς ἴασιν ψυχῆς τε καί σώματος». Ὁ ἱερέας Βασίλειος Σοῦστιν διηγεῖται πώς, ὅταν ἦταν πολύ νέος ἀκόμα, ὁ πατέρας του ἀρρώστησε βαριά ἀπό φυματίωση τοῦ λάρυγγα.

Έγινε Μεγάλο Σάββατο και την ώρα που στους Ιερούς Ναούς μας ψάλετε το ευφρόσυνο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ κάπου εκεί πάνω σε ένα κατάφυτο Ελληνικό βουνό, σε ένα ιστορικό μοναστηράκι που το περιβάλλει η σιωπή και τα μαρτύρια των οικητόρων του, όταν η Γερόντισσα είπε το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ τα οστά τα γεγυμνωμένα αλλά ζωντανά από την Δύναμη της ΑΓΙΑΣΤΙΚΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ απάντησαν...

Παιδί μου, να προσέχεις της εκδηλώσεσεις της φύσεως και της Χάριτος, γιατί ενεργούν αντίθετα η μία προς την άλλη. Τη διαφορά αυτή μόνο ο φωτισμένος άνθρωπος μπορεί να τη διακρίνει. Η φύση είναι πολυμήχανη και βρίσκει χίλιους τρόπους για να εξαπατά τον άνθρωπο και να ικανοποιείται. Αντίθετα η Χάρη βαδίζει με απλότητα, αποστρέφεται και την ιδέα ακόμη του κακού και ποτέ δε προσπαθεί να μας εξαπατήσει....

Σ’ ένα μοναστήρι του Αγίου Όρους, το γνωρίζετε, ιδιόρυθμο ήτανε. Είπε ο παπάς στον αγωγιάτη:
-Κύριε Δημήτριε, μου φέρνεις και μένα πέντε-δέκα φορτία ξύλα, να κάψω το χειμώνα;
-Θα σου φέρω, παπα-Εφραίμ.
Έφερε.

Πέστε μας, Γέροντα, κάτι γιὰ τὴν Παναγία.
– Τί νὰ σᾶς πῶ; Μὲ φέρνετε σὲ πολὺ δύσκολη θέση. Γιὰ νὰ μιλήση κανεὶς γιὰ τὴν Παναγία, πρέπει νὰ Τὴν ζήση.
– Γέροντα, καὶ τὸ ὄνομα τῆς Παναγίας ἔχει δύναμη πνευματική, ὅπως τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ;
– Ναί. Ὅποιος ἔχει πολλὴ εὐλάβεια στὴν Παναγία, ἀκούει τὸ ὄνομά Της καὶ ἀλλοιώνεται.