Με μισή ώρα προσευχής το βράδυ, θα κερδίσεις τρεις ώρες καλύτερου ύπνου.
Και το πρωί που πρέπει να πας στη δουλειά σου, σήκω νωρίτερα και προσευχήσου με θέρμη.
Θ’ αποκτήσεις γαλήνη και ενεργητικότητα για όλη την ημέρα.
Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης
Εάν ζητήσεις κάτι από το Θεό, και δεν εισακουσθείς γρήγορα, μη λυπάσαι γιατί εσύ δεν είσαι πιο σοφός από το Θεό.
Αυτό το κάνει ο Θεός από μακροθυμία: ή δηλαδή γιατί είσαι ανάξιος να δεχθείς την εκπλήρωση του αιτήματος σου, και άρα θα ζημιωθείς αν το λάβεις, ή γιατί η κατάσταση και η πορεία της καρδιάς σου δεν είναι ανάλογη με τα αιτήματα σου, η γιατί δεν έφθασες ακόμη σε τέτοια πνευματικά μέτρα, ώστε να μπορείς να δεχθείς το χάρισμα πού ζητάς.
Διότι δεν πρέπει να επιβάλλουμε στον εαυτό μας να δέχεται πράγματα που ακόμη δεν αντέχουν τα μέτρα μας, για να μην αχρηστευθεί αυτό πού θα μας χαρίσει ο Θεός, με το να το λάβουμε γρήγορα.
Διότι ότι λαμβάνουμε εύκολα, γρήγορα το χάνουμε ενώ ένα πράγμα που το αποκτάμε με καρδιακό πόνο, το φυλάγουμε σαν θησαυρό, με μεγάλη προσοχή.
Αγίου Ισαάκ του Σύρου
Αγία Γερόντισσα Γαλακτία: “Ό,τι καλό κάνετε, του Χριστού να το λογαριάζετε και ότι κακό κάνετε, θα το γράφετε πως είναι δικό σας και της μαϊμούς, του διαβόλου…”
Με την ευλογία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, η Ενορία Αγίου Ελευθερίου οδού Αχαρνών υποδέχεται την Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2024 και ώρα 17:30, στο προαύλιο του Ναού μας, την δεξιά χείρα του Μεγάλου Βασιλείου.
Το ιερό Λείψανο του Μεγάλου Βασιλείου θα παραμείνει στον Ιερό Ναό Αγίου Ελευθερίου έως την 23η Δεκεμβρίου 2024.
Ο Ναός θα παραμένει καθημερινά ανοικτός από ώρα 6:00 π.μ. έως 00:30 τα ξημερώματα.
Εκ του Ιερού Ναού
Ο επιεικής υπομένει πάντοτε με μακροθυμία και πραότητα τις παρεκτροπές των άλλων και ανέχεται στους αδελφούς ελλείψεις και ελαττώματα. Είναι καταδεκτικός σε όλους, συζητά με γλυκύτητα, υπομένει με σύνεση αυτούς που τον πικραίνουν και συγχωρεί τους αμαρτωλούς κρίνοντας με επιείκεια τις πράξεις τους.
Αγ. Νεκταρίου Αιγίνης
Ξέρετε τό πρόβλημα στή Δύση ποιό εἶναι; Δέν ἔχουν νόημα ζωῆς. Δέν ξέρουν γιατί νά ζοῦν. Ὁπότε πολύ εὔκολα μποροῦν νά προωθήσουν καί τήν εὐθανασία.
– Γιατί νά ζεῖς τώρα, κάνε μία ἔνεση καί πέθανε. Ἰδίως ἅμα προχωρήσει λίγο ἡ ἡλικία καί ἀρχίσουν οἱ πόνοι… Νομιμοποιοῦμε τήν αὐτοκτονία δηλαδή. Καί ἔχει ἀρχίσει καί συζητιέται καί ἐδῶ τό θέμα αὐτό τῆς εὐθανασίας. Ἐκεῖ φτάνει ἡ ἔλλειψη νοήματος ζωῆς!
Γιά νά φτάσει κάποιος στό σημεῖο νά ζητήσει εὐθανασία, σημαίνει, ὅτι δέν βρίσκει νόημα στή ζωή. Δέν ἔχει ἔννοια ἡ ζωή του. Εἶναι δυνατόν ὅμως νά μήν ἔχει ἔννοια ἡ ζωή μας; Δέν ξέρεις γιατί ζεῖς; Δέν ξέρουν, ὅτι ἡ ζωή αὐτή μᾶς δόθηκε νά ἐτοιμαστοῦμε γιά τήν αἰώνια ζωή, γιά νά μετανοήσουμε, νά ἐξαγοράσουμε τόν καιρό, τήν κάθε εὐκαιρία καί νά ἀνοιχτοῦμε στή Χάρη τοῦ Θεοῦ…
Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 9 – 03 – 2016)
Όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα, 27 Απριλίου 1941, η πρώτη τους δουλειά ήταν να στείλουν ένα απόσπασμα υπό τον λοχαγό Γιάκομπι και τον υπολοχαγό Έλσνιτς για να κατεβάσει τη Γαλανόλευκη από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και να υψώσει τη σβάστικα.
Δεξιά ο Παρθενώνας, αριστερά οι Καρυάτιδες. Από την ελιά τής Αθηνάς οι Γερμανοί αντικρίζουν στο ακραίο σημείο τού βράχου τής Ακρόπολης πού δεσπόζει τής πόλης, την γαλανόλευκη σημαία πού θ’ αντικατασταθεί από τον αγκυλωτό σταυρό.
Η εθνική Σημαία με το μεγάλο σταυρό στην μέση λάμπει και τα χρώματά της τονίζουν και τονίζονται από τον Παρθενώνα που στέκει αγέρωχος και όμορφος όπως πάντα.
Εκεί στην θέση Καλλιθέα, στο ανατολικό σημείο του Ιερού Βράχου ο επικεφαλής του αποσπάσματος ζήτησε από τον εύζωνο που φρουρούσε τη σημαία μας να την κατεβάσει και να την παραδώσει.
Ο απλός αυτός φαντάρος, όταν στις 8:45 το πρωί έφθασαν μπροστά του οι κατακτητές της χώρας μας και με το δάκτυλο στην σκανδάλη των πολυβόλων τους, τον διέταξαν να κατεβάσει το Εθνικό μας σύμβολο, δεν έδειξε κανένα συναίσθημα. Δεν πρόδωσε την τρικυμία της ψυχής του. Ψυχρός, άτεγκτος και αποφασισμένος.. απλά αρνήθηκε! Οι ώρες της περισυλλογής, που μόνος του είχε περάσει δίπλα στην σημαία, τον είχαν οδηγήσει στη μεγάλη απόφαση.
“ΟΧΙ”!
Αυτό μονάχα πρόφερε και τίποτε άλλο. Μια απλή λέξη, με πόση όμως τεράστια σημασία και αξία. Η Ελληνική μεγαλοσύνη σε όλη την απλή μεγαλοπρέπειά της κλεισμένη μέσα σε δύο συλλαβές! Ξέρουν απ’ αυτά οι Έλληνες..
Ο λοχαγός Γιάκομπι διέταξε έναν Γερμανό στρατιώτη να το πράξει. Ο στρατιώτης την κατέβασε κι αφού με τη βοήθεια ενός συναδέλφου του την δίπλωσε πολύ προσεκτικά, την παρέδωσε στα χέρια του Έλληνα φρουρού. Ο εύζωνας κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα με κατεβασμένο κεφάλι το διπλωμένο γαλανόλευκο πανί πάνω στα χέρια του. Κι ύστερα τυλίχτηκε με τη σημαία, έτρεξε ως την άκρη του Ιερού Βράχου και μπρος στα μάτια των εμβρόντητων Γερμανών ρίχτηκε μ’ ένα σάλτο στον γκρεμό, βάφοντας το εθνικό μας σύμβολο με το τίμιο αίμα του.
Οι Γερμανοί σκύβουν πάνω από το κενό: 60 μέτρα πιο κάτω, κείτεται ο Εύζωνας, νεκρός πάνω στον βράχο, σκεπασμένος με το σάβανο πού διάλεξε.
Οι δύο Γερμανοί αξιωματικοί, πού είναι επί κεφαλής των εμπροσθοφυλακών, ο αρχηγός ιππικού Γιάκομπι και ο λοχαγός Έλσνιτς τής 6ης ορεινής μεραρχίας, χρησιμοποιούν τον ραδιοφωνικό σταθμό Αθηνών για να στείλουν μήνυμα στον Χίτλερ:
«Μάϊν Φύρερ, στις 27 Απριλίου, στις 8 και 10, εισήλθαμε εις τας Αθήνας, επί κεφαλής των πρώτων γερμανικών τμημάτων στρατού, και στις 8 και 45, υψώσαμε την σημαία τού Ράϊχ πάνω στην Ακρόπολη και στο Δημαρχείο. Χάϊλ, μάϊν Φύρερ».
Η γερμανική στρατιωτική διοίκηση Αθηνών υποχρέωσε την προδοτική κυβέρνηση Τσολάκογλου να δημοσιεύσει στον Τύπο ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία ο φρουρός της σημαίας μας, υπέστη έμφραγμα από την συγκίνηση όταν του ζητήθηκε να την παραδώσει. Όμως οι στρατιώτες κι οι επικεφαλής του γερμανικού αποσπάσματος είχαν συγκλονιστεί απ’ αυτό που είδαν και δεν κράτησαν το στόμα τους κλειστό. Στις 9 Ιουνίου η είδηση δημοσιεύθηκε στην DAILY MAIL με τίτλο: “A Greek carries his flag to the death” (Ένας Έλληνας φέρει την σημαία του έως τον θάνατο).
Η θυσία του Έλληνα στρατιώτη έγινε αιτία να εκδοθεί διαταγή από τον Γερμανό φρούραρχο να υψώνεται και η ελληνική σημαία δίπλα στη γερμανική.
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, εκεί στα Αναφιώτικα κάτω από τον Ιερό Βράχο, ζούσαν ακόμα αυτόπτες μάρτυρες, που είδαν το παλικάρι να γκρεμοτσακίζεται μπροστά στα μάτια τους τυλιγμένο με την Γαλανόλευκη. Και κάθε χρόνο, στο μνημόσυνό του στις 27 Απριλίου, άφηναν τα δάκρυά τους να κυλήσουν στη μνήμη του. Ουδείς ενδιαφέρθηκε ποτέ να καταγράψει την μαρτυρία τους.
Κωνσταντίνος Κουκίδης είναι τ’ όνομα του ευζώνου (κατά μια άλλη άποψη ήταν 17χρονος νέος της Εθνικής Οργανώσεως Νέων αλλά τι σημασία έχει).
Κωνσταντίνος Κουκίδης είναι τ’ όνομα αυτού του ΕΛΛΗΝΑ και στολή του η Σημαία μας.
Μας τον έχουν κρύψει, μας τον έχουν κλέψει. Κλείστε κι αυτόν τον εθνομάρτυρα στην ψυχή σας κοντά στους άλλους. Απαιτείστε να γραφτεί τ’ όνομά του στα σχολικά βιβλία της Ιστορίας. Ψιθυρίστε το, έστω και βουβά, μέσα σας, κάθε φορά που αντικρίζετε τη σημαία μας.
Πείτε στα παιδιά σας ότι αυτή η σημαία, έχει βυζάξει ποταμούς ελληνικού αίματος, για να μπορεί αγέρωχη να κυματίζει την τιμή και την αξιοπρέπειά μας.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΛΛΑΔΑ!
ΟΙ ΓΕΝΝΑΙΟΙ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΒΡΟΝΤΟΦΩΝΑΖΟΥΝ ΟΧΙ!!!! ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ, ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΠΑΛΕΥΟΥΝ, ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!!!
ΚΑΙ ΤΟΤΕ, ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ!
Τα γεγονότα αυτά οφείλουμε να εξιστορούμε στα παιδιά, μήπως και κερδίσουμε έστω ένα, μήπως και διδαξουμε έστω σε ένα τι σημαίνει πατρίδα, ποια είναι η πραγματική ελευθερία και τι κόστος έχει, μήπως και αντιληφθεί έστω κι ένα παιδί τελικά την τεράστια αξία του ΟΧΙ, εκεί που απαιτείται.
Και στην εποχή μας απαιτούνται πολλά όχι, αλλά ψάχνουμε ποιος θα τα πει, ώστε να τον χαρακτηρισουμε τρελό, αντικοινωνικό, ανεύθυνο, οπισθοδρομικό, και άλλα τέτοια “ωραία “.
ΟΧΙ!
Από κυρία Έλμα Θεσσαλονίκη.
Χθεσινό Θαύμα του Αγίου Δημητρίου.
“Καλησπέρα σε όλους και χρόνια πολλά!
Μέγα γεγονός αυτό που βίωσα σήμερα το οποίο θα ήθελα να μοιραστω μαζί σας, ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ θαύμα του Αγίου Δημητρίου που γιορτάζουμε σήμερα και εύχομαι όλοι μας να έχουμε τις πρεσβείες του.
Σήμερα το πρωί στην εφημερία μου στο Ιπποκράτειο ήρθε μία επίτοκος να γεννήσει η οποία είχε πολλές επιπλοκές κατά τη διάρκεια της κύησης και έτσι θα έμπαινε για καισαρική τομή.
Μέχρι πριν να ξεκινήσει το χειρουργείο όλα κυλούσαν ομαλά και στον υπέρηχο άκουγα καθαρά την καρδούλα του εμβρύου.
Ξεκινάει το χειρουργείο, βγαίνει το μωράκι και διαπιστώνουμε ότι δεν έχει σφυγμό. Είναι νεκρό.
Το βάζουμε στην ανάνηψη και ξεκινάμε κάρπα μαζί με χορήγηση οξυγόνου ώστε να πετύχουμε ανάταξη.
Περνάνε 10′ χωρίς κανένα σημάδι ζωής και οι αναισθησιολόγοι διασωληνώνουν.
Προσπαθούμε να ανατάξουμε για αλλά 10 λεπτά αλλά φαίνεται να μην υπάρχει καμία ελπίδα.
Στα 25 λεπτά σταματάμε καθώς φαινόταν πλέον να είναι μάταιο.
Αποφασίζουμε να το αεροβαφτίσουμε επικαλούμενοι τη βοήθεια του Αγίου.
Και με το που λέμε “βαφτίζεται ο δούλος του Θεού Δημήτριος, εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος”, το μωράκι παίρνει μια βαθιά ανάσα και ξεκινάει να κλαίει!!!
Ενώ ήταν νεκρό για 25 ολόκληρα λεπτά!!
Οι μισοί κλαίγαμε και οι άλλοι μισοί κοιτάζονταν μεταξύ τους σαστισμένοι.
Ακόμη δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω αυτό που βίωσα και νιώθω τόσο μικρή μπροστά σε αυτό το μεγαλείο..
Εύχομαι ολόψυχα ο Άγιος μας να σκεπάζει τις ζωές όλων σας!!
Δόξα τω Θεώ
Κωνσταντίνος Σύμπουρας
Ένας αδελφός είπεν εις τον Αββάν Αντώνιον:
– Προσευχήσου υπέρ εμού.
Του λέγει ο γέρων:
– Ούτε εγώ σε ελεώ, ούτε ο Θεός, εάν συ ο ίδιος δεν προσπαθήσης, και ζητήσης από τον Θεόν…