Εόρτια 2024: 1η Ἡμέρα Ἑορτίων Αγίου Ελευθερίου οδού Αχαρνών (Σάββατο 30/11/2024)

/in

Μὲ τὴν δύναμη τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ μας, τὴν χάρη τοῦ Ἁγ. Ἐλευθερίου καὶ τὶς εὐλογίες τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ τοῦ Β΄ φθάσαμε κι ἐφέτος στὰ ΕΟΡΤΙΑ 2024. Ὅλη ἡ ἐνορία ἐνημερώθηκε ἐγκαίρως γιὰ τὶς ἑορταστικὲς ἐκδηλώσεις καὶ μὲ πολλὴ χαρὰ καὶ μεγάλο ἐνθουσιασμὸ κινητοποιήθηκε γιὰ τὴν κατάλληλη προετοιμασία καὶ τὴν ἀπρόσκοπτη διεξαγωγὴ αὐτῶν τῶν ἐκδηλώσεων. Μάλιστα ἡ τελευταία προεόρτιος Σύναξη τῶν Νέων ἔγινε σὲ κλῖμα πανηγυρικό καὶ οἱ νέοι συνέρρευσαν ἁθρόοι γιὰ νὰ ἀναλάβουν διακονήματα, ὥστε καὶ τὰ φετινὰ ΕΟΡΤΙΑ νὰ διεξαχθοῦν μὲ ἐπιτυχία. Γιὰ 26 ὁλόκληρες ἡμέρες ὅλη ἡ ενορία ἕνα σῶμα, μία ψυχὴ θὰ διακονήση τὶς ἐκδηλώσεις πρὸς τιμὴν τοῦ Ἁγίου Ἐλευθερίου ἀποκομίζοντας ὡς ἀντίδωρο πλούσιες πνευματικὲς εὐκαιρίες γιὰ τὴν πνευματικὴ της οἰκοδομή, τὴν εὐλογία τοῦ Ἁγίου Ἐλευθερίου καὶ τῆς μητέρας του Ἀνθίας καὶ τοῦ μεγάλου μας φιλοξενουμένου, τοῦ Μεγάλου Βασιλείου.

Σήμερα, λοιπόν, Σάββατο 30/11/2024, πρώτη ἡμέρα τῶν ΕΟΡΤΙΩΝ, στὸν Ἱερό Ναό μας, στὸν Ἅγ. Ἐλευθέριο-ὁδοῦ Ἀχαρνῶν ἄνοιξαν οἱ λατρευτικὲς καὶ λειτουργικὲς ἐκδηλώσεις πρὸς τιμὴν τοῦ Ἱερομάρτυρος Ἁγ. Ἐλευθερίου καὶ τῆς μητρός του Ἀνθίας. Ξεκινήσαμε στὶς 6:00 μ.μ. μὲ τὸν Ἀναστάσιμο Ἑσπερινὸ ἐπὶ τῇ ἐνάρξει τῶν ΕΟΡΤΙΩΝ 2024.

Μετὰ τὸν Ἑσπερινὸ ὁ Προϊστάμενος τοῦ Ναοῦ, Πρωτοπρεσβύτερος Θεμιστοκλῆς Χριστοδούλου, κήρυξε τὴν ἔναρξη τῶν ΕΟΡΤΙΩΝ 2024 λέγοντας μεταξὺ ἄλλων τὰ ἑξῆς: «Σᾶς καλοσωρίζουμε κι ἐφέτος , ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, στὴν ἔναρξη τῶν ΕΟΡΤΙΩΝ 2024, ποὺ θὰ εἶναι μιὰ ὄμορφη πνευματικὴ περιπλάνηση γιὰ 26 ἡμέρες. Μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ τοῦ Β΄ ποὺ μᾶς ἔδωσε κι ἐφέτος τὴν χαρὰ νὰ πραγματοποιήσουμε αὐτὲς τὶς πολυήμερες ἐκδηλώσεις τιμῆς καὶ ἀγάπης πρὸς τὸν Ἅγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸν μέγα Ἱερομάρτυρα Ἅγιο Ἐλευθέριο καὶ τὴν μητέρα του Ἀνθία, ξεκινᾶμε ἀπόψε τὸ 26ήμερο ταξίδι μας ″ἐπὶ τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων″. Εἴμαστε ἰδιαίτερα συγκινημένοι, διότι ἐφέτος συμπληρώνονται τὰ 6α ΕΟΡΤΙΑ. Οἱ πολυήμερες αὐτὲς ἐκδηλώσεις ἔχουν ἕνα στόχο: νὰ κάνουμε τὸν Ναό μας ἕνα πνευματικὸ ἐργαστήριο, ὥστε νὰ ὑποδεχτοῦμε μέσα στὶς καρδιές μας τὸν Χριστό. Καὶ ἐπειδὴ ἐπίκειται ἡ μεγάλη ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων, νὰ θεμελιώσουμε ἕνα πνευματικὸ οἰκοδόμημα ὅλοι μαζὶ ἑνωμένοι στὰ ΕΟΡΤΙΑ 2024. Ἐφέτος ὅλες οἱ γιορταστικὲς ἐκδηλώσεις θὰ εἶαι ἀφιερωμένες στὸ πρόσωπο ἑνὸς μεγάλου ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας μας, στὸν Μέγα Βασίλειο. Ὁ Μέγας Βασίλειος εἶναι πολὺ ἀδικημένος, διότι τὸ ἐμπόριο καὶ ὁ δυτικὸς τρόπος σκέψης τὸν προσεγγίζουν διαφορετικά. Ὅ Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι ὁ ἀσκητὴς ἅγιος ποὺ μὲ τὴν θεολογία του καὶ μὲ ταὴν πράξη του θεμελίωσε τὸν Χριστὸ στὶς ψυχὲς πολλῶν ἀνθρώπων καὶ συνεχίζει νὰ τὸν θεμελιώνη μὲ τὸ συγγραφικό του ἔργο  καὶ στὶς ψυχὲς τῶν μεταγενεστέρων χριστιανῶν».

Ἀκολούθως στὶς 7:00 μ.μ. εἶχε προγραμματιστεῖ ὁμιλία τῆς Ὁσιωτάτης Καθηγουμένης τῆς Ἱ. Μ. Ὁσίας Εἰρήνης Χρυσοβαλάντου Ταξιάρχη Ροβιῶν Εὐβοίας, Γεροντίσσης Χρυσοβαλάντης μὲ θέμα: «Ὁ Μέγας Βασίλειος καὶ ἡ διδασκαλία του». Δυστυχῶς ἡ Γερόντισσα λόγῳ ἀσθενείας ἀλλὰ καὶ τῆς κακοκαιρίας ποὺ ἐνέσκηψε δὲν μπόρεσε νὰ εἶναι μαζί μας. Ὡστόσο ἔγινε μερικὴ ἀναπλήρωση τοῦ κενοῦ μὲ τὴν βοήθεια τῆς τεχνολογίας. Προβλήθηκε βίντεο μὲ ὁμιλία τῆς Γερόντισσας κατὰ τὴν προσκυνηματικὴ ἐκδρομὴ τῆς ἐνορίας μας στὸ μοναστήρι τῆς Ὁσίας Εἰρήνης Χρυσοβαλάντου. Στὸ βίντεο αὐτὸ ὁμιλώντας ἡ Γερόντισσα πρὸς τοὺς προσκυνητὲς τοὺς ἔδωσε συμβουλὲς καὶ νουθεσίες ζωῆς. Εἶπε ἡ Γερόντισσα μὲ ἀφορμὴ σχετικὴ ἐρώτηση: «Ὁ Θεὸς δὲν εἶναι μάγος, νὰ τρῶμε ἕνα μῆλο καὶ νὰ ἱκανοποιοῦνται οἱ ἐπιθυμίες μας. Ὁ Θεὸς μᾶς εἶπε νὰ τὸν ἀγαπᾶμε, νὰ τοῦ ἀνακοινώνουμε τὶς ἀνάγκες μας κι Ἐκεῖνος ξέρει τί θὰ μᾶς δώσει. Οἱ ἅγιοι μεσιτεύουν στὸν Θεό, δὲν κάνουν τὰ θαύματα οἱ ἴδιοι. Ὅ ἅγιος Δωρόθεος ἔχει μιὰ πολὺ ὡραία φράση: στὸν Θεὸ λέμε, ὅ,τι θὲς Θεέ μου θέλω, καὶ γιατὶ τὸ θές, τὸ θέλω.

Ἐπειδὴ εἴμαστε σὲ πολὺ δύσκολους χρόνους, πρέπει νὰ βοηθᾶμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον. Κι ἐπειδὴ ἡ κοινωνία μας προβάλλει ὅλα τὰ στραβὰ κι ἀνάποδα πρέπει νὰ κηρύξουμε ἀγώνα προσευχῆς. Πρέπει τόσο πολὺ νὰ προσευχόμαστε, ὥστε νὰ ἀναγκασθεῖ ὁ Θεὸς νὰ μᾶς ἐλεήση.

Κάντε ἀγώνα μὲ τὰ παιδιά σας. Προσευχηθῆτε νὰ σώση ὁ Θεὸς τὴν Ἑλλάδα. Πολλὴ προσευχὴ καὶ γι’ αὐτοὺς ποὺ πονᾶνε. Ὁ Χριστὸς νὰ εἶναι ὁ μεγάλος μας ἀγαπημένος κι ὄχι ὁ μεγάλος περιφρονημένος. Ἄς γίνουμε ζεστοί χριστιανοί, νὰ βλέπει ὁ Θεὸς καὶ νὰ χαίρεται. Νὰ Τὸν προτιμᾶμε πάνω ἀπ’ ὅλους κι ἀπ’ ὅλα».

Στὴν συνέχεια ἀκολούθησε σύνδεση μὲ τὴν Γερόντισσα ποὺ μᾶς εἶπε τὰ ἑξῆς:

«Ὁ Μέγας Βασίλειος εἶναι ἀπὸ τοὺς μεγάλους ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας. Στὸ ἔργο του, Πῶς οἱ νέοι μποροῦν νὰ ὠφεληθοῦν ἀπὸ τὰ κείμενα  τῶν Ἑλλήνων, ἀναφέρει ὅτι ὅπως οἱ μέλισσες δὲν πηγαίνουν στὶς ἀκαθαρσίες ἀλλὰ στὰ εὐώδη ἄνθη, ἔτσι πρέπει  νὰ εἶναι καὶ οἱ ψυχές μας. Στὸν κόσμο ὑπάρχει πολλὴ ἀκαθαρσία. Ἄν προσέξουμε τὶς ψυχές μας, ὅπως οἱ μέλισσες, θὰ ἀλλάξη ἡ Ἑλλάδα μας καὶ θὰ χαίρεται ὁ Θεὸς νὰ μᾶς βλέπη. Νὰ μὴν δεχόμαστε ὅ,τι μᾶς προσφέρει ὁ διάβολος. Καὶ τώρα ποὺ ἔρχονται τὰ Χριστούγεννα, νὰ γιορτάσουμε μὲ ἐξομολόγηση καὶ Θεία Κοινωνία. Νὰ μὴν εἴμαστε στὰ λόγια χριστιανοί, ἀλλὰ στὴν πράξη. Σήμερα δὲν ἔχουμε τὸν Θεὸ ὡς πρῶτο, ἀλλὰ τὰ χρήματα, τὴν διασκέδαση, τὴν ἁμαρτία».

Γιὰ τὸ θέμα τῆς ὑπογεννητικότητας τόνισε: «Οἱ γυναῖκες σήμερα δὲν θέλουν νὰ κάνουν παιδιά. Ἡ σημερινὴ γυναίκα εἶναι ἡ πρώτη συνεργάτιδα τοῦ διαβόλου. Δὲν ἀγαπᾶ, τὸ σπίτι, τὰ παιδιά, τὸν ἄνδρα. Δὲν θέλει νὰ κλειστεῖ στὸ σπἰτι. Ἡ οἰκογένεια ἔπαψε νὰ εἶναι φωλιά. Κάνουν τὰ παιδιὰ διαβολάκια καὶ γι’ αὐτὸ ὁ Θεὸς ἔπαψε νὰ στέλνη παιδιά».

Γιὰ τὸ μέλλον τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ἐπέρριψε εὐθύνες καὶ στοὺς ρασοφόρους γιὰ τὴν κατάσταση τῆς Ἐκκλησίας. «Ὡστόσο τὸ τί εἶναι ἕνας ἱερωμένος δὲν ἔχει σημασία. Σημασία ἔχει ἐμεῖς προσωπικὰ τί κάνουμε γι’ Αὐτὸν ποὺ ἔχυσε τὸ αἷμα Του γιὰ μᾶς. Ἡ Ἐκκλησία παρ’  ὄλα αὐτὰ δὲν θὰ χαθῆ. Θὰ χαθοῦν ὅσοι δὲν εἶναι στὴν Ἐκκλησία. Εὐθύνες γιὰ τὸ κατάντημα τῆς πατρίδας μας ἔχει τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας ἀλλὰ καὶ ἡ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας ποὺ δὲν ἐπαναστατεῖ. Δὲν ἀξίζει στὴν Ἑλλάδα αὐτὸ τὸ κατάντημα».

Ἡ 1η ἡμέρα τῶν ΕΟΡΤΙΩΝ 2024 ἔκλεισε μὲ τὸ Μικρὸ Ἀπόδειπνο μετὰ Χαιρετισμῶν καὶ τὴν μονολόγιστη εὐχή.

 

Μπορείτε να ακούσετε την ομιλία & το Ενοριακό Αρχονταρίκι υπό της Γεροντίσσης Χρυσοβαλάντης εδώ

 

Η επίγνωση της αδυναμίας (π. Δημητρίου Μπόκου)

/in

Καθ’ ὁδὸν πρὸς τὰ Ἱεροσόλυμα γιὰ τὸ τελευταῖο Πάσχα του ὁ Χριστός, προσεγγίζοντας στὴν Ἱεριχώ, συνάντησε ἕνα ζητιάνο τυφλό, ὁ ὁποῖος τὸν ἱκέτευσε μὲ μεγάλες κραυγὲς νὰ τὸν ἐλεήσει. Ὁ Χριστὸς εἶπε νὰ τὸν φέρουν μπροστά του καὶ τὸν ρώτησε: Τί θέλεις νὰ σοῦ κάνω; Καὶ ὁ τυφλὸς ἀπάντησε: «Κύριε, ἵνα ἀναβλέψω». Θέλω τὸ φῶς μου (Κυριακὴ ΙΔ΄ Λουκᾶ).

Ὁ τυφλὸς τῆς Ἱεριχοῦς εἶχε ξεκάθαρο αἴτημα, γιατὶ εἶχε σαφῆ ἐπίγνωση τῆς κατάστασής του. Γνώριζε καλὰ τὴν ἀδυναμία του, ὅτι εἶναι τυφλός. Βίωνε τὶς συνέπειες τῆς τύφλωσης μὲ τρόπο ποὺ δὲν τοῦ ἄφηνε περιθώριο γιὰ ψευδαισθήσεις. Οἱ ἀνθρώπινες προσπάθειες, οἱ γιατροί, τὰ φάρμακα, κρίθηκαν ὅλα ἀνώφελα. Ἀπογοητευμένος ἀπὸ κάθε ἀνθρώπινο μέσο, ἔβλεπε καθαρὰ τί τοῦ ἔλειπε, ἀλλὰ καὶ ποῦ θὰ τὸ βρεῖ. Ἡ σωματικὴ τύφλωση εἶχε ἀνοίξει μιὰ φωτεινὴ ρωγμὴ στὴν ψυχή του. Κατάλαβε καλά, ὅτι βοήθεια θὰ μποροῦσε νὰ ἔχει μόνο ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ὄχι ἀπὸ τὸν ἑαυτό του ἢ ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους. Ἔριξε λοιπὸν τὴν ἀδυναμία του μπροστὰ στὸν Θεό.

Δὲν τὸ κατανοοῦμε ὅλοι τόσο εὔκολα αὐτό. Ἰδιαίτερα ὅταν πρόκειται γιὰ θέματα τῆς ψυχῆς μας. Ἐμπιστευόμαστε περισσότερο τὶς δυνάμεις μας. Θεωροῦμε ὅτι βλέπουμε καλὰ καὶ γνωρίζουμε νὰ διορθώνουμε μόνοι μας τὸν ἑαυτό μας. Ἔτσι, ὅταν κάποτε ὁ Χριστὸς μίλησε γιὰ τυφλοὺς ποὺ ὅμως βλέπουν καὶ γιὰ κάποιους μὲ ἀνοιχτὰ μάτια ποὺ δὲν βλέπουν, οἱ «φωτισμένοι καὶ σοφοὶ» Φαρισαῖοι τοῦ εἶπαν: Μήπως καὶ ἐμεῖς εἴμαστε τυφλοί; (Ἰω. 9, 39-40). Οἱ ἀναγνωρισμένοι διδάσκαλοι τοῦ λαοῦ; Οἱ διάδοχοι τοῦ Μωυσέως; Καὶ θὰ πρέπει νὰ γίνουμε δικοί σου μαθητὲς γιὰ νὰ ἀνοίξουν τὰ μάτια μας; Ἀδύνατο νὰ κατανοήσουν τὴν ἀδυναμία τους. Καὶ νὰ πέσουν ταπεινὰ στὰ πόδια τοῦ Θεοῦ, ζητώντας ἀπὸ αὐτὸν φωτισμὸ καὶ βοήθεια. «Δὲν εἶχαν συναίσθηση πόσο τυφλοὶ ἦταν! Ἡ τραγωδία εἶναι ὅτι δὲν ἀναγνωρίζουμε τὴν τύφλωσή μας» (Antony Bloom).

Ὁ μακάριος Μωυσῆς ὁ Αἰθίοψ, ὁ φοβερὸς λήσταρχος ποὺ ἔγινε μέγας ἀσκητής, ἐφάμιλλος τῶν μεγάλων Πατέρων, πολεμήθηκε σφοδρὰ κάποτε ἀπὸ τὸν δαίμονα τῆς πορνείας. Νόμισε ὅτι μπορεῖ νὰ τὸν ἀντιπαλέψει μὲ φοβερὴ ἄσκηση, ἄκρα νηστεία, ἐγκλεισμὸ σὲ κελλί, συνεχῆ ἀγρυπνία ἐπὶ ἕξι χρόνια καὶ ἄλλους κόπους, ἀλλὰ εἰς μάτην. Τὸ σῶμα του ἔλειωσε ἀπ’ τὶς σκληραγωγίες, ἀρρώστησε κιόλας βαριὰ γιὰ ἕνα χρόνο, μὰ ἀποτέλεσμα μηδέν.

Τοῦ λέει τότε ὁ ἀββᾶς Ἰσίδωρος: «Πάψε λοιπόν, ἀδελφὲ Μωυσῆ, νὰ πολεμᾶς τόσο τοὺς δαίμονες. Ὑπάρχουν ὅρια καὶ στὴν ἄσκηση ὅταν παλεύεις μαζί τους. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ αὐτή, στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, παύει κάθε πόλεμος ἐναντίον σου. Βασανίστηκες ὅμως τόσο πολὺ ἀπὸ τὸ πάθος αὐτό, γιὰ νὰ μὴν καυχηθεῖς ὅτι τὸ νίκησες ἐσύ, μὲ τὴ δική σου δύναμη. Βλέποντας τὴν ἀδυναμία σου, νὰ μὴ θαρρεῖς στὴν ἄσκησή σου, ἀλλὰ νὰ προστρέχεις πάντα στὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Γιὰ τὸ καλό σου, γιὰ νὰ μὴν πέφτεις σὲ ὑπερηφάνεια» (Εὐεργετινός, τ. Β΄, Ὑπόθ. 26, σ. 304ἑξ.).

Γνώριζε τί μπορεῖς καὶ τί εἶναι πέρα ἀπὸ τὶς δυνατότητές σου. «Ρίψον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τὴν ἀδυναμίαν σου» καὶ θὰ βρεῖς ἀνάπαυση (ἀββᾶς Ἀγάθων, κα΄).

Καλὴ εὐλογημένη ἑβδομάδα! Καλὸ μήνα! Καλὸ Σαρανταήμερο!

«Ἀντιύλη». Ἱ. Ν. Ἁγ. Βασιλείου, Πρέβεζα

“Κυνήγα” τον Θεόν, γιά να έλθη κοντά σου…

/in

“Κυνήγα” τον Θεόν, γιά να έλθη κοντά σου.

Ο Θεός έχει συνέχεια τα Χέρια Του ανοικτά και λέει: “Ελάτε παιδάκια μου”!

Αλλά εμείς δεν πλησιάζουμε, διότι είμασθε αιχμαλωτισμένοι σε πειρασμούς και ασχολούμεθα με λογισμούς.

Όποιος θα νοιώσει την προσευχή, θα έχει κερδίσει τον Παράδεισο!

Όποιος κοπιάσει θα απολαύσει!

Μέσα στον πόνο και στον κόπο, ευρίσκουμε τον Θεόν!

Γερόντισσα Μακρίνα της Πορταριάς Βόλου (1921-1995)

Ἅγιος Ἐφραίμ: «Νά ἔχουμε πάντα τό βλέμμα στραμμένο πρός τά κάτω καί τήν ψυχή πρός τά πάνω»

/in

Λέει, λοιπόν, ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ στή συνέχεια: ὁ πόλεμος πού μᾶς κάνει ἡ ὅραση ἐξαπλώνεται καί στόν ὕπνο καί ὁ διάβολος μολύνει τόν ἄνθρωπο καί μέ αἰσχρά ὄνειρα καί μέ φαντασίες καί παρασύρει τόν ἄνθρωπο στή φιληδονία. «Στήν ἧττα τῶν ματιῶν βρίσκεται ἡ ἀρχή τῆς ἁμαρτίας, στήν ὁποία ὁπωσδήποτε θά κατρακυλήσει σιγά-σιγά ὁ νοῦς, ἄν δέν συνέλθει γρήγορα, ὅπως μᾶς τά ἔχει βεβαιώσει καί ὁ Κύριος: «Πᾶς ὁ βλέπων γυναῖκα πρός τό ἐπιθυμεῖσαι αὐτήν ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτήν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ».

Αὐτή ἡ μοιχεία ξεριζώνεται -λέει ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ- «ἄν ἔχουμε πάντα τό βλέμμα στραμμένο πρός τά κάτω καί τήν ψυχή πρός τά πάνω». Τό βλέμμα πρός τά κάτω, πρός τή γῆ, ὥστε νά φυλαγόμαστε ἀπό ἄτοπα θεάματα, τά ὁποῖα πολλές φορές ξαφνικά προσβάλλουν τήν ὅρασή μας, ἐνῶ δέν τό περιμένουμε, καί τόν νοῦ πρός τά πάνω, πρός τόν Θεό, στραμμένο στόν Θεό, ἔτσι ὥστε ὁ ὀφθαλμός τῆς ψυχῆς νά εἶναι ἀπορροφημένος ἀπό τό κάλλος τό θεῖο καί νά μή σκορπίζεται, νά μή σκεδάννυται ἀπό τά ἄτοπα θεάματα πού εἰσβάλλουν μέσα ἀπό τούς ὀφθαλμούς μας, πολλές φορές ὅπως εἴπαμε καί χωρίς νά τό θέλουμε.

Ἄς θυμηθοῦμε τί ἔπαθε ὁ Δαβίδ, ὁ ὁποῖος ἐξαιτίας μιᾶς ἀπροσεξίας τῶν ὀφθαλμῶν του, πού εἶδε ἀπρόσεκτα τήν Βηρσαβεέ, ἔπεσε σέ διπλό ἁμάρτημα, σέ μοιχεία καί σέ φόνο.

Οἱ ἅγιοι Πατέρες, βλέπετε, μᾶς τά λένε πάρα πολύ ἀναλυτικά καί δέν πρέπει νά περιφρονήσουμε καί νά παραθεωρήσουμε τίς συμβουλές τους.

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Είναι μεγάλο καλό να είσαι με έναν άνθρωπο, τον οποίον τον αγαπάει ο Θεός! 

/in

«Είναι μεγάλο καλό να είσαι με έναν άνθρωπο, τον οποίον τον αγαπάει ο Θεός!

Είναι μεγάλη ευλογία να προσκολληθείς σε έναν άνθρωπο, που τον αγαπάει ο Θεός.

Πόσο ωφέλιμο είναι να έχουμε συντροφιά με δικαίους και ενάρετους ανθρώπους και να πηγαίνουμε μαζί τους, με εκείνους τους οποίους ο Θεός ευλογεί.

Και γι’ αυτόν τον λόγο σας παρακαλώ αδελφοί μου.

Προσέχετε με ποιους κάνετε παρέα, με ποιους κάνετε συντροφιά.

Εάν πλησιάζετε ανθρώπους που τους αγαπάει ο Θεός, θα έχετε κι εσείς ευλογία.

Αν πλησιάσετε ανθρώπους που είναι με το διάβολο, θα πάτε κι εσείς κοντά εις τον πονηρό».

Όσιος Σάββας Αχιλλέως +

Πόσο μεγάλη ζημιά κάνει ἡ τηλεόραση καί τό διαδίκτυο πού συνεχῶς δίνει ἀφορμές στόν ἄνθρωπο νά βλέπει τό ἀλλότριον κάλλος…

/in

Λέει πάλι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ στή Σοφία Σειράχ: γύρισε ἀλλοῦ τό βλέμμα σου ἀπό ὡραία γυναῖκα καί μήν περιεργάζεσαι ξένη ὀμορφιά∙ «ἀπόστρεψον ὀφθαλμόν ἀπό γυναικός εὐμόρφου, καί μή καταμάνθανε κάλλος ἀλλότριον».

Ἀπό αὐτό βέβαια καταλαβαίνουμε πόσο μεγάλη ζημιά κάνει ἡ τηλεόραση καί τό διαδίκτυο πού συνεχῶς δίνει ἀφορμές στόν ἄνθρωπο νά βλέπει τό ἀλλότριον κάλλος, τό ξένο κάλλος καί νά μπαίνει σέ πειρασμό σαρκικό.

Διότι ἀπό τό κάλλος τῆς γυναικός, λέγει στή συνέχεια ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ (Σοφία Σειράχ), πολλοί ἄνδρες πλανήθηκαν καί παρασύρθηκαν στό κακό.

Ἀπό τό κάλλος της σάν φωτιά ἀνάβει ἡ ἄτοπη ἀγάπη. «Ἐν κάλλει γυναικός πολλοί ἐπλανήθησαν, καί ἐκ τούτου φιλία ὡς πῦρ ἀνακαίεται», φλογίζεται ἡ ψυχή ἀπό τό πάθος τό σαρκικό.

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Αγία Αικατερίνη: Το βασανιστήριο και οι θρύλοι

/in

Για τον θάνατο της Αγίας Αικατερίνης χρησιμοποιήθηκε ο «τροχός των βασανιστηρίων», ένα κυκλικό σίδερο του οποίου η περιφέρεια έφερε καρφιά. Ο τροχός αυτός κινούνταν με σκοινιά και τροχαλίες σιγά-σιγά και ακουμπούσε το δεμένο σώμα του καταδικασθέντος σε θάνατο.

Ο θρύλος μάλιστα αναφέρει ότι τα καρφιά του τροχού, όταν πλησίασαν το σώμα της αγίας, ένα-ένα έσπαγαν, ενώ σύμφωνα με άλλο θρύλο, ο εν λόγω τροχός, πριν πλησιάσει το σώμα της αγίας, διαλύθηκε «εις τα εξ ων συνετέθη». Έτσι, αποφασίστηκε τελικά ο αποκεφαλισμός της, ο οποίος, όταν συνέβη, οι παριστάμενοι αντιλήφθηκαν να ρέει γάλα αντί για αίμα.

Ο οδοντωτός τροχός έγινε το έμβλημα της αγίας και, έτσι, οι μηχανικοί έθεσαν εαυτούς υπό την προστασία της.

Μετά το θάνατο σύμφωνα με τη θρυλική παράδοση, το σώμα της αγίας μεταφέρθηκε υπό «πτερύγων αγγέλων» στο όρος Σινά της ομώνυμης χερσονήσου, όπου επί αιώνες έμεινε άταφο, κατά τους βιογράφους της και την ιερή παράδοση, μέχρι τον 6ο αιώνα, οπότε ερημίτες μοναχοί της περιοχής μέσω οράματος ειδοποιήθηκαν και κατέβασαν από το όρος το σώμα της αγίας και το εναπόθεσαν σε μαρμάρινη θήκη.

Δίνεις ένα δέκατο κι ο Θεός σε γλυτώνει από εκατονταπλάσια έξοδα…

/in

Ένας κύριος έδινε κάθε μήνα ελεημοσύνη.

Κάποτε όμως δεν έδωσε και είπε στον γέροντα Επιφάνιο (Θεοδωρόπουλο): Πάτερ, δεν έδωσα αυτό το μήνα ελεημοσύνη, γιατί χάλασαν τα υδραυλικά στο σπίτι και την ξοδεψα εκεί.

– Με την πράξη σου αυτή είναι σαν να κλέβεις από τους φτωχούς, απάντησε ο γέροντας. Δεν πρέπει να ξοδεύουμε τη δεκάτη για προσωπικές ανάγκες. Η δεκάτη ανήκει στο Θεό για τους φτωχούς.

Κάποτε συζητώντας μ’ ένα πνευματικοπαιδι του το προέτρεπε να μην παραλείπει να δίνει τη δεκάτη του στους φτωχούς.

Αυτός αντέτεινε ότι χτίζει καινούργιο σπίτι κι ότι έχει πολλά έξοδα… και υπολογίζει και την παραμικρή δαπάνη.

Ο γέροντας του τόνισε ότι ο Θεός θα τον οικονομησει από αλλού, εκείνος όμως ήταν αμετάπειστος.

Ύστερα από κάμποσο καιρό επισκέφθηκε τον γέροντα και του ανακοίνωσε με θλίψη ότι τα ξύλα του παρκέ του σκουλήκιασαν… σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.

Κι ο γέροντας χαριτολογώντας: – Αυτά παθαίνει όποιος δεν δίνει ελεημοσύνη!

Δίνεις ένα δέκατο κι ο Θεός σε γλυτώνει από εκατονταπλάσια έξοδα.

ΥΠΟΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ
Από τη ζωή και τη διδασκαλία του πατρός Επιφανίου Θεοδωροπούλου

Ὁ Χριστός μας ἦρθε στή γῆ, γιά νά μᾶς κάνει ἄτρωτους μπροστά στούς ἀνθρώπους καί στούς Δαίμονες…

/in

Ὁ Χριστός μας ἦρθε στή γῆ, γιά νά μᾶς κάνει ἄτρωτους μπροστά στούς ἀνθρώπους καί στούς Δαίμονες. Τό ὅτι ἐμεῖς πληγωνόμαστε, ὀφείλεται σ’ ἐμᾶς, στό ὅτι δέν πολεμήσαμε ἀκόμα τά πάθη μας καί δίνουμε χῶρο στούς Δαίμονες νά ἐνεργήσουν μέσα μας.
Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος, λέει, νά μήν ἰσχυριζόμαστε, ὅτι μᾶς πειράζει ὁ Θεός, «ἕκαστος πειράζεται ὑπὸ τῆς ἰδίας ἐπιθυμίας» (Ἰακ. 1,14). Στήν πραγματικότητα μᾶς πειράζει ἡ ἐπιθυμία πού ἔχουμε μέσα μας νά μᾶς λένε καλά λόγια. Ὅταν δέν γίνεται αὐτό, ἐνοχλούμαστε.
Ὅταν κάποιος μᾶς κακολογεῖ, λυπόμαστε γιατί ἔχουμε τήν ἐπιθυμία τῆς δόξας.
Ὅταν κάποιος μᾶς κλέβει, θλιβόμαστε, γιατί ἔχουμε τήν ἐπιθυμία τοῦ πλούτου.
Ὅταν κάποιος μᾶς ταλαιπωρεῖ, στεναχωριόμαστε, γιατί ἔχουμε μέσα μας τήν ἐπιθυμία τῆς καλοπέρασης καί τῆς φροντίδας τοῦ σώματος.
Ἄν δέν εἴχαμε τό πάθος τῆς φιλαυτίας, τῆς φιληδονίας καί τῆς κενοδοξίας, δέ θά μᾶς πείραζε.

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 22 – 8 – 2015)

Το δέσιμο (π. Δημητρίου Μπόκου)

/in

Ἕνας πλούσιος νεανίσκος, στὸ ἄκουσμα τῆς προτροπῆς τοῦ Χριστοῦ νὰ ἀπαρνηθεῖ τὰ πλούτη του, νὰ πουλήσει τὰ ὑπάρχοντά του καὶ νὰ τὰ μοιράσει στοὺς φτωχοὺς καὶ μετὰ νὰ ἀκολουθήσει τὸν Χριστό, «περίλυπος ἐγένετο· ἦν γὰρ πλούσιος σφόδρα». Βλέποντας ὁ Χριστὸς τὴ μεγάλη στενοχώρια τοῦ νεαροῦ, ἐπισήμανε στοὺς ἀκροατές του ὅτι εἶναι πιὸ εὔκολο νὰ περάσει καμήλα ἀπὸ τρύπα βελόνας, παρὰ νὰ μπεῖ πλούσιος στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ (Κυριακὴ ΙΓ΄ Λουκᾶ).

Τρομερὴ ἡ κουβέντα τοῦ Χριστοῦ! Οἱ ἀκροατές του ἐξεπλάγησαν. Ποιὸς εἶναι δυνατὸν νὰ σωθεῖ; εἶπαν. Φαίνεται μὲν ἀδύνατο αὐτὸ σὲ σᾶς, εἶπε ὁ Χριστός, μὰ ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ μεταβάλει τὰ πράγματα. Μπορεῖ νὰ ἀλλάξει τὸ φρόνημα καὶ τῶν πλουσίων ἀκόμα. Γιατὶ τὸ πρόβλημα δὲν τοποθετεῖται ἀπὸ τὸν Χριστὸ ἀκριβῶς στὸν πλοῦτο, ἀλλὰ στὴ φοβερὴ ὑποδούλωση τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία ἀπότησής του καὶ κατοχῆς του. Ἡ ἐπιθυμία αὐτὴ καταργεῖ τὸ ὅριο μεταξὺ τοῦ σωστοῦ καὶ τοῦ λάθους, τὸ ἄριστο μέτρο ποὺ ὀφείλει νὰ ἔχει σὲ ὅλα ὁ ἄνθρωπος.

Συνήθως ὁ Χριστιανὸς πλούσιος ξεγελάει τὸν ἑαυτό του, λέγοντας ὅτι θέλει πολλὰ λεφτά, γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ βοηθάει τάχα περισσότερο τοὺς φτωχούς. Κάνοντας μερικὲς φιλανθρωπίες, ἐπαναπαύεται. Ἀποκοιμίζει ἔτσι τὴ συνείδησή του, δικαιολογεῖ τὸ πάθος του γιὰ ἀπεριόριστη ἀπόκτηση ἀγαθῶν, «ἀεὶ προσλαμβάνειν ζητῶν. Τοιαύτη γὰρ ἡ τοῦ πλουτεῖν νόσος», τὸ νὰ μὴν ἔχει ὅριο στὸ νὰ ζητάει περισσότερα.

Ὄχι ὁ πλοῦτος, ἀλλὰ τὸ πάθος γιὰ πλοῦτο εἶναι ποὺ καταστρέφει τὸν ἄνθρωπο καὶ μαστίζει ἐξ ἴσου πλούσιους καὶ φτωχούς. Ἡ προσκόλληση στὴν ἐπιθυμία αὐτὴ δὲν εἶναι μόνο ἐμπόδιο γιὰ τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ κάνει τεράστια ζημιὰ καὶ στὴν ἐπίγεια ζωή. Ὁ ἄνθρωπος, ζητώντας ἀπεγνωσμένα ὅλο καὶ περισσότερα, δὲν ἐργάζεται, ἀλλὰ δουλεύει. Ἡ ἐργασία ἔγινε δουλεία (δουλειά), σκλαβιά. Δὲν ἐργάζεται γιὰ νὰ ζεῖ, ἀλλὰ ζεῖ γιὰ νὰ δουλεύει. Πιάνει καὶ δεύτερη δουλειὰ κ. λ. π., μὴν ἀφήνοντας στὸν ἑαυτό του οὔτε ἐλάχιστο χρόνο γιὰ νὰ ζήσει. Γι’ αὐτὸ καὶ «πλοῦτον νόμιζε γνήσιον καὶ βέβαιον τὴν ὀλιγόδειαν». Ἡ ὀλιγάρκεια εἶναι ὁ σωστὸς καὶ σίγουρος πλοῦτος. Ὄχι τὸ νὰ ἔχεις πολλά, ἀλλὰ τὸ νὰ μὴ χρειάζεσαι πολλὰ (ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, PG 35, 780C. 37, 388Α).

Τὸ τέλειο παράδειγμα εἶναι οἱ μοναχοί. Ἀποτάσσονται τὰ τοῦ κόσμου, ἀκολουθοῦν τὴν ἀκτημοσύνη. Λέει ὅμως ὁ ἀββᾶς Δωρόθεος, ὅτι καὶ αὐτὸ ἀκόμα δὲν φτάνει. Ἀφήνοντας ὅ,τι εἶχαν στὸν κόσμο, γονεῖς, χρήματα, κτήματα, δουλειές, δοσοληψίες, κάνουν τὸν κόσμο νὰ σταυρωθεῖ, νὰ εἶναι νεκρός, νὰ μὴν ὑπάρχει γι’ αὐτούς. «Ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται» (Γαλ. 6, 14).

Ἀπομένει ὅμως νὰ σταυρωθοῦν καὶ αὐτοὶ γιὰ τὸν κόσμο. Νὰ νεκρώσουν κι αὐτοὶ μέσα τους κάθε ἐπιθυμία γι’ αὐτὰ ποὺ ἄφησαν πίσω τους. «Ἐμεῖς φανήκαμε ὅτι σταυρώσαμε τὸν κόσμο μέσα μας, ὅτι ἐγκαταλείψαμε τὰ κοσμικὰ πράγματα. Καὶ ἤρθαμε στὸ μοναστήρι, ἀλλὰ τοὺς ἑαυτούς μας δὲν θέλουμε νὰ τοὺς σταυρώσουμε γιὰ τὸν κόσμο, γιατὶ ἔχουμε τὴν ἐπιθυμία του, εἴμαστε δεμένοι μὲ ἐμπάθεια μαζί του, ἀγωνιζόμαστε γιὰ τὴ δόξα του, γιὰ φαγητὰ καὶ ροῦχα… Ἐνῶ ἀφήσαμε τὰ μεγάλα καὶ πολύτιμα ποὺ εἴχαμε, τρέφουμε ἐδῶ μὲ μερικὰ τιποτένια πράγματα τὶς ἐπιθυμίες μας» (Ἀββᾶ Δωροθέου, Α΄ Διδασκαλία (Περὶ ἀποταγῆς), 13-14.

Τὸ δέσιμο λοιπόν, ἡ προσκόλληση στὸ καθετί, μεγάλο ἢ μικρό, κάνει ὅλη τη ζημιά.

Καλὴ εὐλογημένη ἑβδομάδα! Καλὸ Σαρανταήμερο!

«Ἀντιύλη». Ἱ. Ν. Ἁγ. Βασιλείου, Πρέβεζα