Ο διάβολος εργάζεται με άλλη μέθοδο…

/in

Ο διάβολος εργάζεται με άλλη μέθοδο..
Δεν μπορεί να βγάλει τις άγιες εικόνες; Θα διαστρέψει τη μορφή τους… Έτσι προκύπτει η αγία οικογένεια που ενώ στον απλό και αμαθή λαό ίσως φαντάζει ρομαντική, στην πραγματικότητα είναι πλέον εκ του πονηρού, γιατί πολεμά την αειπαρθενία της Θεοτόκου, τη Σάρκωση του Θεού και Λόγου και την εν Χριστώ μοναδική Σωτηρία.

Αυτή η εικόνα είναι ο παπικός συναισθηματισμός ολόκληρος.
Εξυπηρετεί μια συναισθηματικού τύπου λαϊκίστικη χυδαιότητα, αν όχι βλασφημία.
Όλα πια στο πλαίσιο της εμπορευματοποίησης γίνονται.
Ή ορθόδοξη αγιογραφία έχει συγκεκριμένα πρότυπα. Δεν είναι προϊόν φαντασίας και ελεύθερη τέχνη.

Η ορθόδοξη αγιογραφία είναι εργαλείο για να διαβάζει ο άλλος τα δόγματα και όχι μια νατουραλιστική ή ρεαλιστική ιστοριούλα.
Ή παραπάνω εικόνα είναι μια βλακεία και μισή. Είναι σαν να τραγουδάμε την ώρα της λειτουργίας κοσμικά άσματα για τα καλά παιδιά που πάνε εκδρομή. Μοιάζει με αυτά τα πόστερ που απεικονίζουν άζυμους άρτους, κολονάτα δισκοπότηρα, ξανθούς Χριστούς, θηλυπρεπή αγγελάκια.
Το κάθε πράγμα στον χώρο του.
Δεν πρέπει να γίνονται όλα για συναισθηματικές ικανοποιήσεις και για τα λεφτά.

Σοφία Ντρέκου

Αλήθεια, τι θα έλεγες εσύ στο Θεό αν είχες μόνο ένα λεπτό μαζί Του;

/in

Θα ζητούσες συγχώρεση για όσα δεν τόλμησες;

Θα Τον ρωτούσες για το νόημα της ζωής ή θα Του μιλούσες για τον πόνο σου;

Ίσως, μέσα στη βιασύνη του ενός λεπτού, καταλάβαινες πως δεν χρειάζονται μεγάλες λέξεις, μόνο αλήθεια.

Μια στιγμή αποδοχής, μια ανάσα αγάπης.

Γιατί, τελικά, ίσως το σημαντικότερο που έχουμε να πούμε δεν είναι αυτά που φοβόμαστε να ομολογήσουμε, αλλά αυτά που ξεχνάμε να νιώσουμε.

Περί Ἐξομολογήσεως

/in

Πρίν τήν ἐξομολόγηση εἶναι ἀπαραίτητο νά προηγηθεῖ προσευχή. Νά βροῦμε ἕναν ἥσυχο τόπο καί λίγο χρόνο πού δέν θά ἔχουμε περισπασμούς νά συγκεντρωθοῦμε, νά προσευχηθοῦμε, νά παρακαλέσουμε τόν Θεό νά μᾶς δείξει τά λάθη μας, νά μᾶς ἀποκαλύψει τήν κατάστασή μας καί μετά νά καταγράψουμε τούς λογισμούς μας, τίς σκέψεις μας, τίς πράξεις μας τίς κακές, ὅλα αὐτά πού θά μᾶς ἀποκαλύψει ὁ Θεός καί νά τά ἐξομολογηθοῦμε πρῶτα στόν Θεό κάνοντας προσευχή ἐξομολογητική, μετανοίας καί μετά καί στόν Πνευματικό μας.

Ὁ ἄνθρωπος λοιπόν πρίν πάει νά ἐξομολογηθεῖ στόν Πνευματικό, θά πρέπει νά ἐξομολογηθεῖ στό σπίτι του, μπροστά στήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ νά ζητήσει συγχώρεση. Ἀλλά νά μήν μείνει ἐκεῖ, γιατί μερικοί νομίζουν ὅτι εἶναι ἀρκετό νά τά ποῦν στίς εἰκόνες. Ὄχι, πρέπει νά πᾶμε καί στόν Πνευματικό, ὅπως ἔχει ὁρίσει ἡ Ἐκκλησία καί νά ἐξομολογηθοῦμε καθαρά. Ἐπειτα, ἀφοῦ πάρουμε τήν ἄφεση, θά πρέπει νά προσέξουμε, γιατί τό ταγκαλάκι παραμονεύει. Μπορεῖ νά ἔφυγε ἡ ἐνοχή τῆς ἁμαρτίας ἀλλά παραμένει ἡ κακή συνήθεια.

Πρέπει ὁ Χριστιανός νά προσέχει καί νά ἀγωνίζεται μετά τήν ἐξομολόγηση μέ τήν συνεχή προσευχή, ὥστε ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ νά τόν βοηθήσει νά ξεπεράσει καί τίς κακές συνήθειες, δηλαδή τά πάθη. Νά μήν ξαναπέσει στήν ἴδια ἁμαρτία τήν ὁποία ἐξομολογήθηκε. Αὐτός εἶναι καί ὁ ἀγώνας τοῦ Χριστιανοῦ. Γιά τόν λόγο αὐτό οἱ ἅγιοι Πατέρες μᾶς εἶπαν, ὅτι εἶναι ἀναγκαία ἡ συνεχής προσευχή, ἡ ἀδιάλειπτη προσευχή.

Ἴερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 22 – 4 – 2015 καί 9 – 03 – 2016)

Ὁ Θεός δέν θά ἐξετάσει τί κάναμε, ἀλλά γιατί τό κάναμε…

/in

Ὁ Θεός δέν θά ἐξετάσει τί κάναμε, ἀλλά γιατί τό κάναμε. Αὐτό εἶναι καίριο ἐρώτημα. Μπορεῖ νά μήν κάνεις σχεδόν τίποτα. Νά κάνεις ληστεῖες, φόνους κ.λπ. καί νά πεῖς ἕνα «ἥμαρτον» στό τέλος καί νά πᾶς στόν Παράδεισο καί πρῶτος μάλιστα, ὅπως ὁ ληστής.

Ἤ νά κάνεις πάρα πολλά καλά ἔργα, νά τό γράφουν καί οἱ ἐφημερίδες, νά βάλουν καί ταμπέλες καί μαρμάρινες πλάκες, νά σέ δείξουν καί στά βίντεο καί στίς τηλεοράσεις καί νά εἶναι ὅλα ἁμαρτία, νά εἶσαι γιά τήν κόλαση.

Ξέρετε γιατί; Γιατί δέν τά ἔκανες γιά τόν σωστό λόγο.

Ὁ σωστός λόγος εἶναι ὁ Χριστός. Ἄν ὅ,τι κάνουμε, δέν τό κάνουμε γιά τόν Χριστό, εἶναι ἁμαρτία. Τό Α καί τό Ω, ὁ Χριστός. Ἡ αἰτία πού ξεκινᾶμε κάτι, τό Α πρέπει νά εἶναι ὁ Χριστός καί ἀφοῦ τό κάνουμε, τό Ω πρέπει νά εἶναι πάλι ὁ Χριστός, νά τό δώσουμε πάλι πίσω στόν Χριστό. «Τά σά ἐκ τῶν σῶν».

Ἄν λοιπόν δέν τό μάθει αὐτό τό βασικό μάθημα ὁ ἄνθρωπος, μπορεῖ νά φαίνεται καλός, ἀλλά θά εἶναι ἕνας καλός Φαρισαῖος! Οἱ Φαρισαῖοι ἦταν πολύ καλοί, ἀλλά ἦταν γιά τήν κόλαση, γιατί ὅ,τι ἔκαναν, τό ἔκαναν γιά νά τούς δοῦν οἱ ἄνθρωποι, «πρός τό θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις» (Ματθ. 23,5), ὄχι γιά τόν Θεό.

Μπορεῖ νά δώσεις ἕνα ποτήρι νερό καί νά ἀξίζει ὅσο δέν ἀξίζει ἕνα ἵδρυμα πού θά φτιάξει κάποιος ἄλλος, γιατί ἐσύ ἔδωσες τό ποτήρι μέ τό νερό γιατί ἀγαπᾶς τόν Θεό καί ὁ ἄλλος τό ἔκανε γιά νά προβάλλει τόν ἑαυτόν του.

Ὁμιλία 10 – 6 – 2009

“Η ‘καθυστέρηση’ σου είναι λόγω του άγχους”

/in

Ένας άνθρωπος πήγαινε συχνά και εξομολογείτο στο Γέροντα Πορφύριο. Μιά κόρη του, η οποία σήμερα είναι παντρεμένη κι έχει παιδιά, όταν σπούδαζε, εξ αιτίας των εξετάσεων στο Πανεπιστήμιο, είχε πολύ άγχος. Την πήρε, λοιπόν, ο πατέρας της και πήγαν στα Καλλίσια της Πεντέλης, όπου έμενε ο Γέρων Πορφύριος, προτού πάει στον Ωρωπό.

Μόλις μπήκε μέσα η κόρη και χωρίς ο πατέρας της να έχει πει ποτέ κάτι γι’αυτήν στο Γέροντα, της λέει ο Γέρων Πορφύριος… “Καλώς την. Άκουσε, να μη σε απασχολεί η καθυστέρηση που έχεις. Είναι λόγω του άγχους που έχεις για τις εξετάσεις. Θα περάσει. Πες μου τώρα τί άλλο έχεις;”.

Πράγματι, η κοπέλα είχε μία καθυστέρηση μη φυσιολογική, που την στενοχωρούσε. Ούτε καν όμως είχε διανοηθεί να μιλήσει στο Γέροντα Πορφύριο γι’ αυτό το θέμα. Γι’ αυτό και μόλις τον άκουσε να της θέτει αυτό το θέμα, χωρίς εκείνη ούτε καν να του το θίξει, τόσο πολύ συγκινήθηκε, ώστε βγαίνοντας έξω, μετά την εξομολόγησή της, έπεσε στην αγκαλιά του πατέρα της, φωνάζοντας ενώπιον των άλλων…
– “Είναι άγιος, είναι προφήτης”.

Το περιστατικό αυτό μου το αφηγήθηκε ο ίδιος ο πατέρας της κόρης, στενός συνεργάτης μου.

Ανθολόγιο Συμβουλών, Γέροντος Πορφυρίου.

Το φάρμακο θα σε ναρκώσει σήμερα, αύριο μπορεί να σου ‘ρθει πιο μεγάλη κατάθλιψη… (Άγιος Πορφύριος)

/in ,

Γέροντας: Και όλοι οι χριστιανοί… Και όλος ο κόσμος και που πιστεύουνε και που δεν πιστεύουνε, αυτό τους τρώει… η απομάκρυνση από το Θεό.
-Συνομιλητής: Μάλιστα.
-Γέροντας: Η απομάκρυνση από το Θεό φέρνει τη μοναξιά… Κατάλαβες;
-Συνομιλητής: Φέρνει κατάθλιψη, φέρνει τούτο, φέρνει εκείνο… το άγχος.
-Γέροντας: Και όταν αρνείσαι ένα μυστήριο… ένα μυστήριο… Έχουνε γίνει τόσοι γιατροί ψυχίατροι, ψυχαναλυτές, ψυχολόγοι και δέχονται τους ασθενείς: Ποιούς ασθενείς, βρε; Ποιος είσαι εσύ που θα δεχθείς ασθενείς; Και στο τέλος πάει… “Τί βλέπεις γιατρέ μου…;” – “Δεν έχεις τίποτα… Έχεις ανασφάλεια…”.
-Συνομιλητής.: Τί θα πει ανασφάλεια;
-Γέροντας: Δεν έχεις τίποτα… “Πάρε αυτό…”. Άμα δε δώσεις τον εαυτό σου στο Θεό, τί να σου κάνει αυτό; Θα σε ναρκώσει σήμερα, αύριο μπορεί να σου ρθει πιο μεγάλη κατάθλιψη.
-Συνομιλητής: πιο έντονη. Και συνήθως αυτό συμβαίνει.

Υπάρχει διάβολος σε όλα αυτά
Προσήλωση. Ξέρεις τί θα πει; Είναι από το προς και ήλος [καρφί]. Και θα πει καρφωμένος σαν με καρφιά σε αυτό που αγαπάς. Να καρφώνεσαι επάνω στο Χριστό μας.
Εγώ πολύ αγαπώ το Χριστό μας και πιστεύω στη δύναμή Του. Μωρέ, οι Απόστολοι περνούσαν, και η σκιά τους θεράπευε τους πιστούς. Δεν είναι ο ίδιος ο Χριστός; Άλλαξε;
Εμείς αλλάξαμε!
Τί θα πει άγχος, νεύρα, ψυχασθένειες; Εγώ πιστεύω ότι υπάρχει διάβολος σε όλα αυτά. Δεν υποτασσόμεθα στο Χριστό με αγάπη. Μπαίνει ο διάβολος και μας ανακατεύει.
Αχ, να μπορούσα να ζήσω όπως εσύ! Να είμαι υποτακτικός σ’ ένα Κοινόβιο! Σε ζηλεύω!…

Θλίψεις-Στενοχώριες-Άγχος (Ε΄). Οσίου Γέροντος Πορφυρίου.

Η Έξοδος (π. Δημητρίου Μπόκου)

/in

Οἱ μάγοι, «Περσῶν βασιλεῖς», ἄνθρωποι τῆς σοφίας, ἦλθαν «ἐξ ἀνατολῶν» καὶ προσκύνησαν τὸ νεογέννητο νήπιο τῆς Βηθλεέμ, τὸν Χριστό. Τοῦ πρόσφεραν τρία δῶρα συμβολικά, «χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν», μὲ τὰ ὁποῖα τὸν ἀναγνώριζαν ὡς βασιλέα καὶ Θεὸ ἐνανθρωπήσαντα. Μὲ τὸ χρυσάφι τὸν τίμησαν ὡς βασιλέα. Μὲ τὸ λιβάνι (θυμίαμα) ὡς Θεό. Καὶ μὲ τὴ σμύρνα (μύρο) ὡς ἄνθρωπο, ποὺ θὰ ὑφίστατο ὑπὲρ ἡμῶν θάνατο καὶ θὰ κατέβαινε στὸν τάφο, τυλιγμένος «σινδόνι καθαρᾷ καὶ ἀρώμασιν», καθὼς ἦταν τὸ «ἔθος τοῖς Ἰουδαίοις ἐνταφιάζειν».

Καὶ οἱ μὲν μάγοι ἀναχώρησαν γιὰ τὴ χώρα τους, ἐνῶ ὁ Ἡρώδης τοὺς περίμενε ματαίως γιὰ νὰ τὸν πληροφορήσουν «περὶ τοῦ παιδίου». Καὶ ὅταν εἶδε ὅτι «ἐνεπαίχθη», διέταξε τὴ φοβερὴ σφαγὴ τῶν νηπίων ἀπὸ δύο χρονῶν καὶ κάτω στὴ Βηθλεὲμ καὶ σὲ ὅλα τὰ περίχωρά της. Ὁ Ἰωσὴφ ὅμως, πληροφορημένος ἀπὸ ἄγγελο Κυρίου, διέφυγε μὲ τὸ θεῖο βρέφος καὶ τὴν Παναγία στὴν Αἴγυπτο. Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Ἡρώδη ἐπέστρεψαν ξανὰ καὶ κατοίκησαν στὴ Ναζαρὲτ τῆς Γαλιλαίας. Ἔτσι ἐκπληρώθηκε ἡ προφητεία: «Ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου» (Κυριακὴ μετὰ τὴν Χριστοῦ Γέννησιν). Ἡ Αἴγυπτος νοεῖται πάντα ὡς τόπος πνευματικῆς δουλείας-ἁμαρτίας.

Ἡ προφητεία αὐτὴ ξεκινάει μὲ τὸ γεγονὸς τῆς ἐκλογῆς τοῦ Μωυσῆ ἀπὸ τὸν Θεὸ γιὰ νὰ ἡγηθεῖ τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ποὺ τὰ χρόνια ἐκεῖνα στέναζε κάτω ἀπὸ τὴ δουλεία τοῦ Φαραὼ στὴν Αἴγυπτο. Τοῦ λέει τότε ὁ Θεός: «Υἱὸς πρωτότοκός μου Ἰσραήλ». Εἶχε ἰδιαίτερη ἀγάπη ὁ Θεὸς στὸν λαό του, γιατὶ ἦταν ἀπόγονοι τοῦ ἐκλεκτοῦ του Ἀβραάμ. Ὑπάρχει καὶ μιὰ εἰκόνα στὸν προφήτη Ἡσαΐα, ὅπου ὁ λαὸς τοῦ Ἰσραὴλ παρομοιάζεται μὲ ἀμπελώνα, τὸν ὁποῖο φυτεύει καὶ περιποιεῖται μὲ περισσὴ φροντίδα ὁ Θεός. Ἐκεῖ ὁ λαὸς καὶ εἰδικότερα ἡ φυλὴ τοῦ Ἰούδα, ἀπὸ τὴν ὁποία θὰ γεννιόταν ὁ Χριστός, ὀνομάζεται «νεόφυτον ἠγαπημένον» (Ἐξ. 4, 22. Ἡσ. 5, 1-7).

Ὁ λαὸς αὐτὸς ἐν τῇ γενέσει του, ὀλιγάριθμος, κατέφυγε ἀρχικὰ στὴν Αἴγυπτο γιὰ νὰ σωθεῖ ἀπὸ τὸν ἀφανισμὸ τῆς πείνας, ἀλλὰ καταδυναστεύτηκε κατόπιν ἀπὸ τὸν Φαραώ. Ὁ Θεὸς ὀργάνωσε τότε διὰ τοῦ Μωυσέως τὴ μεγάλη ἔξοδο ἀπὸ τὴ γῆ τῆς δουλείας καὶ τὴν ἐπάνοδό του στὴ Γῆ τῆς Ἐπαγγελίας, πράγμα ποὺ μνημονεύει καὶ ὁ προφήτης Ὠσηέ: «…νήπιος Ἰσραήλ, καὶ ἐγὼ ἠγάπησα αὐτόν· καὶ ἐξ Αἰγύπτου μετεκάλεσα τὰ τέκνα αὐτοῦ». Ἀπὸ τὴ νηπιακή του ἡλικία ὁ λαὸς αὐτὸς ἀγαπήθηκε ἀπὸ τὸν Θεό. Οἱ ἀπόγονοί του κλήθηκαν νὰ ἐξέλθουν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο καὶ νὰ μεταβοῦν στὴ γῆ ποὺ εἶχε ὑποσχεθεῖ ὁ Θεὸς στοὺς πατέρες τους, Ἀβραάμ, Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ (Ὠσ. 11, 1).

Ἡ ἔξοδος τοῦ Ἰσραὴλ ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο συμβολίζει καὶ προεικονίζει τὴν ἀντίστοιχη πορεία τοῦ Χριστοῦ. Ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο, ὅπου εἶχε καταφύγει γιὰ νὰ σωθεῖ ἀπὸ τὴ μανία τοῦ Ἡρώδη, καλεῖ τώρα ξανὰ ὁ Θεὸς τὸν Υἱό του τὸν πρωτότοκο, τὸν Μονογενῆ, ὅπως παλιὰ τὸν Ἰσραήλ.

Ἡ Αἴγυπτος δὲν εἶναι ὁ τόπος μας. Μᾶς καλεῖ ὅλους στὴ Γῆ τῆς Ἐπαγγελίας του ὁ Θεός.

Καλὸ Ἅγιο Δωδεκαήμερο! Καλὴ Χρονιά! Χρόνια πολλά!

 

«Ἀντιύλη». Ἱ. Ν. Ἁγ. Βασιλείου, Πρέβεζα

Τί εἶναι Θεοῦ θέλημα καὶ τί εἶναι παραχώρηση καὶ ποιὰ τὰ ἀποτελέσματα καὶ τῶν δυό;

/in

ΕΡΩΤΗΣΗ:
Πές μου Δέσποτα, τί εἶναι Θεοῦ θέλημα καὶ τί εἶναι παραχώρηση καὶ ποιὰ τὰ ἀποτελέσματα καὶ τῶν δυό;

ΑΠΟΚΡΙΣΗ:
Ὅταν σου συμβαίνη κάτι θλιβερό, ἐρεύνησε ἂν σὲ κατακρίνη ἡ συνείδησή σου. Καὶ ἂν δὲν σὲ κατακρίνη, τότε ἡ θλίψη αὐτή σοῦ ἦλθε γιὰ δοκιμασία. Καὶ αὐτὸ εἶναι κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἐὰν πάλι διαπιστώνεις ὅτι ἡ συνείδησή σου σὲ κατακρίνει, τότε αὐτὸ γίνεται κατὰ παραχώρηση, γιὰ νὰ παιδευτῆς. Ἀλλὰ καὶ τὰ δυὸ εἶναι ὠφέλιμα γιὰ τὸν ἄνθρωπο.

Ὁσίων Βαρσανουφίου καί Ἰωάννου

Το εσωτερικό μας μπέρδεμα

/in

Το “μπέρδεμα”, όπως συνήθιζε να μας λέει ο Γέροντας Πορφύριος, συμβαίνει μόνο όταν δεν εφαρμόζουμε τα λόγια του Χριστού, αλλά αυτά που εμείς, λόγω του εγωισμού μας, θεωρούμε σωστά και πρέποντα στη δεδομένη περίπτωση.

Ανθολόγιο Συμβουλών, Γέροντος Πορφυρίου σελ. 206-219.

Να η αιτία για τα λεγόμενα ψυχολογικά: Ο μεγάλος εγωισμός

/in

Πάρε όσα χάπια θέλεις, ο δαίμονας δεν φεύγει και επομένως δεν φεύγει και η κατάθλιψη.

«Κύριον αίτιον εις την κατάθλιψη» έλεγε ο άγιος Γέροντας Πορφύριος, «και σε όλα αυτά που τα λένε πειρασμικά, σατανικά, όπως
είναι η νωθρότης, η ακηδία, η τεμπελιά, που μαζί μ’ αυτά είναι τόσα άλλα ψυχολογικά, δηλαδή πειρασμικά πράγματα, είναι ότι έχεις μεγάλον εγωισμό μέσα σου».

Βλέπετε;

Να η αιτία για τα λεγόμενα ψυχολογικά: Ο μεγάλος εγωισμός.

Προκαλεί μάλιστα εντύπωση που ο άγιος αποκαλεί και τα ψυχολογικά, πειρασμικά, δηλαδή δαιμονικά.

Σήμερα ακούγεται φυσιολογικό να έχεις και λίγη κατάθλιψη και λίγο άγχος. Από που κι ως που είναι φυσιολογικό να έχεις άγχος; Δηλαδή κάναμε και το δαιμονικό, φυσιολογικό.

Όλα λοιπόν, λέει ο άγιος Πορφύριος, αυτά που εγκολπώνεται ο άνθρωπος με την ελεύθερη θέλησή του και μετά οδηγείται στα ψυχολογικά, είναι ουσιαστικά δαιμονικές ενέργειες, οι οποίες όμως δεν ενεργούν αυθαίρετα και ανεξέλεγκτα και καταναγκαστικά στον άνθρωπο. Τις θέλει και ο άνθρωπος και τις εγκολπώνεται αυτές τις δαιμονικές ενέργειες.

Πώς γίνεται αυτό; Απλούστατα με τις διάφορες αμαρτίες που κάνουμε.

Όταν πας σε ένα μάγο, σε μια μάγισσα, ξέρεις πόσες δαιμονικές ενέργειες εγκολπώνεσαι; Γιατί ο μάγος και η μάγισσα είναι καθέδρα του σατανά. Όταν θα πας λοιπόν εκεί θα γεμίσεις με Άγιο Πνεύμα; Με πονηρό πνεύμα θα γεμίσεις.

Και το πονηρό πνεύμα είναι πονηρό! Δεν θα σου δείξει αμέσως την κακία του. Μπορεί να νιώσεις και λίγο καλά και να νομίσεις ότι σε ωφέλησε κιόλας και μετά θα έρθουν οι φοβερές συνέπειες.

«Λοιπόν αυτό είναι το μυστικό» λέει ο άγιος Πορφύριος: «Έχω πολλά να σας πω πάνω σ’ αυτά που έχω ιδεί στη ζωή μου, από ανθρώπους, που κατείχοντο από τέτοια συναισθήματα, δηλαδή σατανικά συναισθήματα, δηλαδή ο διάβολος, ο κακός εαυτός μας», που υποτάσσεται στον διάβολο «κατορθώνει και παίρνει από τη μπαταρία της ψυχής μας, που έχει τη δύναμη για να κάνομε το καλό, την προσευχή, την αγάπη, τη χαρά, την ειρήνη, την ένωσή μας με τον Θεό, αυτός κατορθώνει και μας παίρνει αυτή την ενέργεια και την κάνει θλίψη, κατάθλιψη και ξέρω πως τα λένε οι λεγόμενοι ψυχίατροι».

Μας κλέβει ο διάβολος δηλαδή την ψυχική μας ενέργεια και μας υποτάσσει σ’ αυτά τα δαιμονικά πράγματα, στις δαιμονικές καταστάσεις, που τις λένε κατάθλιψη κ.λ.π., αλλά ουσιαστικά είναι δαιμονικές ενέργειες και επήρειες.

Πατήρ Σάββας Αγιορείτης