Εόρτια 2024: 2η Ἡμέρα Ἑορτίων Αγίου Ελευθερίου οδού Αχαρνών (Κυριακή 1/12/2024)

Μὲ Ὄρθρο καὶ Θεία Λειτουργία ξεκίνησε ἡ δεύτερη ἡμέρα τῶν ΕΟΡΤΙΩΝ 2024 στὸν Ἱ. Ν. Ἁγίου Ἐλευθερίου-ὁδοῦ Ἀχαρνῶν. Τῆς εὐχαριστιακῆς Θείας Λειτουργίας προέστη ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Νικάνωρ Καραγιάννης, ἱεροκήρυκας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ, συμπαραστατούμενος ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς τοῦ Ναοῦ. Ὁ π. Νικάνωρ κήρυξε τὸν θεῖο λόγο ἐνώπιον πολυπληθοῦς ἐκκλησιάσματος, τὸ ὁποῖο συμμετέσχε μὲ κατάνυξη στὸ μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας.

Ἀρχικὰ πῆρε τὸν λόγο ὁ Προϊστάμενος τοῦ Ναοῦ, Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεμιστοκλῆς Χριστοδούλου, λέγοντας ὅτι σήμερα μὲ τὶς εὐλογίες τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ τοῦ Β΄ ξεκινοῦμε ἐπισήμως τὶς πολυήμερες ἑορταστικὲς ἐκδηλώσεις πρὸς τιμὴν καὶ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Ἐλευθερίου καὶ τῆς μητρός του Ἀνθίας. Κατ’ αὐτὲς τὶς ἡμέρες μᾶς δίνεται ἡ εὐκαιρία νὰ ἀφιερώσουμε τὶς πνευματικὲς ἐκδηλώσεις σὲ ἕναν μεγάλο ἅγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸν Μέγα Βασίλειο, λίγο ξεχασμένο στὶς μέρες μας μιᾶς καὶ εἰσάγονται στὸ Ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας νέοι ἅγιοι καὶ οἱ πιστοὶ στρέφονται περισσότερο σ’ αὐτούς. Τὸ Ἐκκλησιαστικὸ Συμβούλιο τοῦ Ναοῦ ἔκανε πολλὲς ἐνέργειες ὥστε νὰ ἔρθη τὸ δεξιὸ χέρι τοῦ Μεγάλου Βασιλείου στὸν Ναό μας. Ὁ Μακαριώτατος μὲ πολλὴ προθυμία ἔδωσε τὴν σχετικὴ ἄδεια καὶ ἔτσι θὰ φιλοξενήσουμε τὸν μεγάλο αὐτὸ ἅγιο στὴν ἐνορία μας ἀπὸ τὶς 13 ἕως τὶς 23 Δεκεμβρίου 2024. Τέλος ἀπηύθυνε παράκληση στὸ ἐκκλησίασμα νὰ παρακολουθήσουν οἱ ἐνορίτες ὅλες τὶς ἑορταστικὲς ἐκδηλώσεις.

Ἐν συνεχείᾳ ἀναγνώσθηκε εἰδικὴ εὐχή, μὲ τὴν ὁποία κηρύχθηκε ἡ ἐπίσημη ἔναρξη τῶν ΕΟΡΤΙΩΝ 2024. Ἀμέσως μετὰ ὁ π. Νικάνωρ κήρυξε τὸν θεῖο λόγο μὲ θέμα: «Ὁ Μέγας Βασίλειος μπροστὰ στὸν Θεὸ καὶ στὸν ἄνθρωπο».

Ὁ Μέγας Βασίλειος, ἀνέφερε ὁ π. Νικάνωρ, ὑπῆρξε χαρισματικὴ μορφὴ τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀνήκει στοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἄν καὶ βρίσκονταν στὴν γῆ, συνομιλοῦσαν μὲ τὸν Θεό.

Μέσα ἀπὸ τέσσερα περιστατικὰ τῆς ζωῆς τοῦ Μ. Βασιλείου ὁ π. Νικάνωρ ἔδειξε τὸ ἦθος καὶ τὴν πίστη τοῦ πραγματικοῦ ὀρθοδόξου χριστιανοῦ κληρικοῦ μπροστὰ στὸν Θεὸ καὶ στοὺς ἀνθρώπους.

Τὸ πρῶτο περιστατικὸ ἀναφέρεται στὴν περίοδο τοῦ μεγάλου λιμοῦ τὸ367 μ.Χ. Στὴν Καισάρεια λιγόστεψαν τὰ τρόφιμα, ὁ κόσμος πέθαινε ἀπὸ τὴν πεῖνα, ἡ ἐκμετάλλευση ὀργίαζε. Οἱ ἔμποροι καὶ οἱ κερδοσκόποι ἀνέβαζαν τὶς τιμὲς γιὰ νὰ αὐξήσουν τὰ κέρδη τους. Ὁ κόσμος εἶχε ἀγριέψει. Τότε ὁ Μ. Βασίλειος βγῆκε στοὺς δρόμους καὶ φώναζε στοὺς ἐμπόρους νὰ ἀνοίξουν τὶς ἀποθῆκες τους, γιατὶ πέθαιναν τὰ παιδιὰ ἀπὸ τὴν πεῖνα.  Στηλίτευσε τοὺς κερδοσκόπους καὶ μερίμνησε γιὰ ὅλα τὰ παιδιά, χριστιανῶν, ἑβραίων καὶ εἰδωλολατρῶν χωρὶς καμιὰ διάκριση.

Τὸ δεύτερο περιστατικὸ ἔλαβε χώρα ὅταν πέθανε ὁ ἐπίσκοπος Καισαρείας. Οἱ αἱρετικοὶ προσπάθησαν νὰ καταλάβουν τὴν Ἐπισκοπή. Ἀλλὰ καὶ ὁ Βασίλειος ἔκανε τὶς δικές του ἐνέργειες προκειμένου ἡ Ἐπισκοπὴ νὰ παραμείνει στοὺς Ὀρθοδόξους. Τέλος μὲ τὴν ψῆφο κλήρου καὶ λαοῦ  ὁ Βασίλειος ἐξελέγη Ἐπίσκοπος Καισαρείας. Ἀπὸ τὴν θέση τοῦ Ἐπισκόπου ὁ Βασίλειος ἀναλαμβάνει ἀγώνα ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν, τοὺς ὁποίους θεωροῦσε χειρότερους ἀπὸ τοὺς διωγμούς. Πάλεψε μὲ τὸν πειρασμὸ τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν ἐξουσιῶν ποὺ τὶς στήριζαν, πάλεψε καὶ μὲ τὸν  πειρασμὸ τῆς ἀσθένειας. Παρὰ τὸ ἰσχνὸ καὶ ἀσθενικό του σῶμα ταξίδεψε παντοῦ για νὰ στηρίξη τοὺς ὀρθοδόξους. Ζήτησε καὶ τὴν βοήθεια τῶν  ἀδελφῶν τῆς Δύσης. Διαπίστωσε ὅμως ὅτι αὐτοὶ ἦταν ὑπερόπτες καὶ δὲν ἐνδιαφέρονταν νὰ μάθουν τὰ δεινὰ τῶν ἀδελφῶν τῆς Ἀνατολῆς. Ἔμεινε μόνος νὰ ἀγωνίζεται κατὰ τῶν αἱρετικῶν, χωρὶς νὰ ὑπολογίζη τὴν στήριξή τους ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν αὐτοκράτορα. Ὁ Βασίλειος ἦταν ἀλύγιστη ψυχὴ μπροστὰ σὲ κάθε εἴδους κοσμικὴ ἐξουσία. Κάποτε, ὁ αὐτοκράτορας Οὐάλης, ποὺ ὑποστήριζε τοὺς Ἀρειανούς, τοῦ ἔστειλε τὸν ἐπίτροπό του Μόδεστο νὰ τὸν ἀπειλήση, ἐπειδὴ ὁ Βασίλειος ἀντιμαχόταν τὶς κακοδοξίες ποὺ ὑποστήριζε ὁ αὐτοκράτορας. Ὁ αὐτοκρατορικὸς ἀπεσταλμένος τὸν φοβέρισε μὲ δήμευση τῆς περιουσίας του, ἐξορία καὶ μαρτυρικὸ θάνατο. Ἀτάραχος ὁ Βασίλειος ἀπάντησε:
«Λίγα τριμμένα ροῦχα καὶ κάμποσα βιβλία ἀποτελοῦν ὅλη μου τὴν περιουσία· ἑπομένως δὲν φοβᾶμαι τὴν δήμευση. Τὴν ἐξορία δὲν τὴν λογαριάζω, γιατὶ σ’ αυτὸν τὸν κόσμο εἶμαι παρεπίδημος. Οὔτε τὰ μαρτύρια φοβοῦμαι, γιατὶ τὸν θάνατο θεωρῶ ὡς εὐεργέτη, ἐπειδή θὰ μὲ ὁδηγήση πιὸ γρήγορα στὸν Θεό».  Ὁ Μόδεστος ἀπέτυχε νὰ ἐκφοβίση τὸν Βασίλειο καὶ ἀποχώρησε ἡττημένος ἀπὸ τὸν ὀρθόδοξο Ἱεράρχη.

Τὸ τρίτο ἐπεισόδιο σημειώνεται στὴν συνάντηση τοῦ Βασιλείου μὲ τὸν ἴδιο τὸν αὐτοκράτορα Οὐάλη. Ὁ αὐτοκράτορας παρακινημένος ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς συμβούλους του πηγαίνει ὁ ἴδιος νὰ συναντήση τὸν Βασίλειο ἀποφασισμένος νὰ τὸν ἐξορίση. Τρεῖς φορὲς προσπάθησε, ἀλλὰ καὶ τὶς τρεῖς ἀπέτυχε, γιατὶ παρενέβη ὁ Θεὸς σώζοντας τὸν Βασίλειο. Τὴν πρώτη φορὰ ἀσθένησε ὁ αὐτοκράτορας, τὴν δεύτερη ὁ γιός του καὶ τὴν τρίτη τρεῖς κάλαμοι ποὺ τοῦ ἔδωσαν νὰ ὑπογράψη τὴν ἐξορία τοῦ Βασιλείου ἔσπασαν στὰ χέρια του αὐτοκράτορα. Πεπεισμένος ὁ Οὐάλης ὅτι ὁ Βασίλειος ἔχει τὴν προστασία τοῦ Θεοῦ ἀποχώρησε καὶ ἄφησε τὸν Βασίλειο νὰ συνεχίση τὸ ἔργο του. Ὁ Βασἰλειος συνεχίζει τὴν δράση του. Ἱδρύει τὴν Βασιλειάδα, ὅπου περιθάλπει τοὺς ἀσθενεῖς καὶ τοὺς ἀναγκεμένους. Ὁ ἴδιος μάλιστα φροντίζει καὶ περιποιεῖται τὶς πληγὲς τῶν ἀσθενῶν.

Τέλος, καταπονημένος ἀπὸ τὴν συνεχῆ δράση καὶ λόγῳ τοῦ ἀσθενικοῦ του σώματος καὶ τοῦ ἀσκητικοῦ βίου του ὁ Μέγας Βασίλειος ἀρρώστησε βαριά. Οἱ χριστιανοὶ κατέκλυσαν τοὺς ναοὺς καὶ μὲ δάκρυα προσεύχονταν γιὰ τὴν ὑγεία τοῦ Ἐπισκόπου τους. Ἐκεῖνος γαλήνιος προσευχόταν στὴν κλίνη του. Καθὼς πλησίαζε ἡ ὥρα νὰ παραδώση τὴν ἁγία του ψυχὴ στὸν Θεό, προσῆλθαν στὴν κλίνη του ὅλοι σχεδὸν οἱ χριστιανοὶ τῆς πόλεως. Ἐκεῖνος τοὺς δίδασκε καὶ τοὺς εὐλογοῦσε. Κι ὅταν ἀκούστηκε ἀπὸ τὰ χείλη του ἡ φράση «Εἰς χεῖράς Σου, Κύριε, παραθήσομαι τὸ πνεῦμά μου», ὅλο τὸ συγκεντρωμένο πλῆθος ξέσπασε σὲ κλἀματα. Ὁ Βασίλειος ἔφυγε γιὰ πάντα ἀπὸ κοντά τους. Στὴν κηδεία του συμμετεῖχαν χιλιάδες λαοῦ ἀνεξαρτήτως θρησκεύματος.

Ὁ Βασίλειος ἀγωνίστηκε μὲ ὅλους τοὺς τρόπους γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη. Ὁ λόγος του ἦταν βροντὴ καὶ ἡ ζωή του ἀστραπὴ στὸ σκοτάδι τοῦ κόσμου.

Στὴν συνέχεια ὁ π. Νικάνωρ ἀναφέρθηκε στὴν σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ σημειώνοντας ὅτι τὸ θαῦμα στὸν τυφλὸ δὲν ἦταν ἕνα ἀκόμη θαῦμα ἀνάμεσα στὰ ἄλλα ποὺ ἔκανε ὁ Κύριος. Ὁ τυφλὸς αὐτὸς εἶχε πνευματικὴ ὅραση. Μὲ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς του ἔβλεπε ποιός ἦταν αὐτὸς ποὺ πλησίαζε, γι’ αὐτὸ φώναζε «Ἰησοῦ, Υἱὲ Δαυίδ, ἐλέησόν με». Ὑπάρχει μιὰ σχέση, τόνισε ὁ π. Νικάνωρ, ἀνάμεσα στὴν ἐποχή μας καὶ στὴν ἐποχὴ τοῦ τυφλοῦ ἀλλὰ καὶ τοῦ Μ. Βασιλείου. Ἡ ἴδια πνευματικὴ τυφλότητα ἐκείνων τῶν ἐποχῶν ὑπάρχει καὶ σήμερα. Οἱ πολλοὶ δὲν θέλουν καὶ δὲν μποροῦν νὰ δοῦν καὶ νὰ κατανοἠσουν τὴν Ἐκκλησία καὶ τὰ μυστήρια τοῦ Θεοῦ. Μέσα σ’ αὐτὴν τὴν τυφλότητα οἱ χριστιανοὶ ἦταν πάντα λίγοι καὶ ἀθέατοι. Καὶ κατέληξε μὲ την εὐχὴ νὰ μπορέσουμε κι ἐμεῖς νὰ δοῦμε τὸ φῶς ποὺ ὁδηγεῖ ἀπὸ τὴν γῆ στὸν οὐρανὸ καὶ στὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Ἀκολούθησε πρωινὸ Ἐνοριακὸ Ἀρχονταρίκι, ὅπου ὁ π. Νικάνωρ συζήτησε πνευματικὰ θέματα μὲ τοὺς ἐνορίτες.

Στὶς 12 τὸ μεσημέρι ἔγινε Ἱερὰ Παράκληση στὴν Παναγία Κοσμοσώτειρα. Τὸ ἀπόγευμα στὶς 6:00 τελέσθηκε Ἑσπερινὸς καὶ ἐψάλη Ἱερὰ Παράκληση στον Ἅγιο ἔνδοξο Ἱερομάρτυρα Ἐλευθέριο καὶ τὴν μητέρα του Ἀνθία μετὰ εἰδικῶν εὐχῶν. Στὶς 7:00 μ.μ. ἔγινε ὁμιλία ἀπὸ τὸν Πανοσιολογιώτατο Ἀρχιμανδρίτη π. Ἐφραὶμ Παναούση, Καθηγούμενο τῆς Ἱ. Συνοδικῆς Μονῆς Παναγίας Χρυσοπηγῆς Καπανδριτίου, μὲ θέμα «Ἅγιος Βασίλειος: Ἡ ζωὴ ἑνὸς Μεγάλου».

Προλογίζοντας ὁ Προϊστάμενος τοῦ Ναοῦ, π. Θεμιστοκλῆς Χριστοδούλου, ἀνέφερε ὅτι σήμερα 2^η ἡμέρα τῶν ΕΟΡΤΙΩΝ μας, πρὸς τιμὴν τοῦ Ἁγίου μας, τὸν ὁποῖο πάντοτε σεβόμεθα καὶ τιμοῦμε καὶ μὲ πολλὲς λατρευτικὲς ἐκδηλώσεις καὶ πνευματικὲς ὁμιλίες προσπαθοῦμε νὰ τὸν βιώσουμε ὅσο μποροῦμε καλύτερα καὶ νὰ πλησιάσουμε περισσότερο τὸ γεγονὸς Χριστός. Οἱ ἐκδηλώσεις αὐτὲς συνδυάζονται μὲ τὴν ὑποδοχὴ τῆς ἱερᾶς, τιμίας δεξιᾶς χειρὸς τοῦ Μ. Βασιλείου στὶς 13 τοῦ μηνὸς καὶ θὰ μείνη γιὰ ἕνα δεκαήμερο ἐδῶ πρὸς εὐλογία τῶν πιστῶν. Εἶναι μία εὐκαιρία νὰ πλησιάσουμε τὸν Ἅγιο ὅπως τοῦ ἀξίζει καὶ ὄχι ὅπως κοσμικὰ καὶ ἐμπορικὰ προβάλλεται ἡ μορφή τοῦ Ἁγίου. Γι’ αὐτὸ μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου μας καὶ τὴν ἄδεια τοῦ Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ προσκαλέσαμε τὸν ἀγαπητὸ μας Γέροντα καὶ Καθηγούμενο τῆς Ἱ. Μ. Παναγίας Χρυσοπηγῆς, τὸν Πανοσιολογιώτατο Ἀρχιμανδρίτη π. Ἐφραὶμ Παναούση, ὁ ὁποῖος, ὅπως κάθε χρόνο, μὲ χαρὰ ἀποδέχθηκε τὴν πρόσκλησή μας νὰ μιλήση γιὰ τὴν ζωὴ ἑνὸς Μεγάλου, τοῦ Ἁγίου Βασιλείου.

Ὁ π. Ἐφραὶμ ἄρχισε τὴν ὁμιλία του τονίζοντας ὅτι ἄν δὲν εἴχαμε τοὺς τρεῖς Ἱεράρχες στὴν Ἐκκλησία μας, δὲν θὰ εἴχαμε τίποτε. Στὴν περίπτωσή τους δὲν ἰσχύει τὸ οὐδεὶς ἀναντικατάστατος. Δὲν ἀντικαταστάθηκαν ἀπὸ κανέναν. Τὸν Βασίλειο ἡ Ἐκκλησία τὸν ὀνόμασε Μέγα, γιατὶ ἦταν Μέγας. Ἡ Ἐκκλησία χρησιμοποιεῖ μὲ πολλὴ προσοχὴ τὸν ὅρο Μέγας. Δὲν τὸν ἀποδίδει τυχαῖα καὶ τὸν ἔχει ἀποδώσει σὲ πολὺ λίγους. Καὶ σὲ ὅποιον τὸν δίνει, αὐτὸς εἶναι πραγματικὰ Μέγας. Γιὰ τὴν Ἐκκλησία μεγάλος δὲν εἶναι αὐτὸς ποὺ κατέκτησε τὸν κόσμο μὲ τὴν δύναμη τῶν ὅπλων, ἀλλὰ αὐτὸς ποὺ μὲ τὴν σπάθη τοῦ πνεύματος κατέκτησε τὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων. Κι ἔμεινε στὴν ἱστορία ὡς ἕνας ἄνθρωπος λαμπερός, ἕνας ἄνθρωπος ἀστραφτερός, παρότι ἔζησε λίγο. Πέθανε μόλις στὰ 49 του χρόνια. Στὶς μέρες μας ὅμως ἔχει ὑποστεῖ κακοποίηση. Τὸν κάναμε ἔτσι ποὺ ποτὲ δὲν ἦταν οὔτε πρόκειται νὰ γίνη. Ἡ ἐμπορική του εἰκόνα δὲν ἔχει καμμία σχέση μὲ ἕναν λιπόσαρκο καλόγερο ποὺ πέθανε στὰ 49 του χρόνια ἀπὸ τὴν κακοπάθεια καὶ τὴν πολλὴ ἄσκηση.

Στὴν συνέχεια ἀναφέρθηκε στὴν οἰκογένεια τοῦ Μ. Βασιλείου, ἡ ὁποία ἄν καὶ πλούσια καὶ ἀριστοκρατικῆς καταγωγὴς οἱ γονεῖς, ἔδωσαν στὰ παιδιά τους ἀγωγὴ χριστιανικὴ, ἀσκητική. Μεγάλο ρόλο σ’ αὐτὸ ἔπαιξαν ἡ μητέρα τοῦ Ἁγ. Βασιλείου Ἐμμέλεια καὶ ἡ γιαγιά του Μακρίνα. Ὁ Μ. Βασίλειος ζεῖ σὲ μιὰ οἰκογένεια ποὺ ὅλα τὰ μέλη της ἔγιναν ἅγιοι. Στὴν οἰκογένεια τὸ ἦθος ἦταν ἀτμόσφαιρα μέσα στὸ σπίτι. Μιὰ ἀτμόσφαιρα ἁγίων. Στὴν ἀδελφή του Μακρίνα χρωστᾶμε τὸ ὄνομα Μεγάλος. Ἡ μητέρα του Ἐμμέλεια εἶναι μιὰ πολύτεκνη μητέρα, ποὺ ὅμως δὲν περιορίστηκε στὴν οἰκογένειά της. Ἀσχολεῖτο μὲ τὸ φιλανθρωπικὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας πολὺ ἐνεργά. Δραστηριοποιεῖτο ἡ ἴδια στὴν Ἐπισκοπή καὶ τὶς κόρες της τὶς ἔστελνε νὰ μοιράζουν συσσίτια. Στὴν ἀρχαία Ἐκκλησία ἡ παράδοση ἦταν ὅποιος ἔκανε τὴν δική του οἰκογένεια, δὲν ἔπρεπε νὰ ξεχνᾶ τὶς ἀνάγκες τῶν ἄλλων. Ἀντίθετα ἡ σύγχρονη ἀντίληψη θεωρεῖ οίκογένεια ὅ, τι στεγάζει τὸ σπίτι μας. Αὐτὸ ὅμως εἶναι λάθος. Οἰκογένεια εἶναι καὶ ἡ ἐνορία. Τὸ ἱεραποστολικὸ καὶ φιλανθρωπικὸ ἔργο τῆς ἐνορίας πρέπει νὰ ἀπασχολεῖ ὅλους τοὺς πιστούς.

Ὁ Βασίλειος εὐφυέστατος ὤν σπουδάζει, ἀρχικὰ στὴν Καισάρεια, κατόπιν στὴν Κων/πολη καὶ στὴν Ἀθήνα. Σπουδάζει τὰ πάντα. Γίνεται ἕνα κινούμενο Πανεπιστήμιο. Ὅταν ἦρθε στὴν Ἀθήνα συνδέεται μὲ δύο προσωπικότητες, τὸν Γρηγόριο τὸν Θεολόγο καὶ τὸν Ἰουλιανὸ τὸν Παραβάτη. Δύο προσωπικότητες μὲ διαφορετικὴ ἐξέλιξη. Ὁ Ἰουλιανὸς ἔγινε ὁ σκληρὸς διώκτης τῶν χριστιανῶν. Τελικά, οἱ εὐκαιρίες δίνονται σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. Τὸ θέμα εἶναι πῶς τὶς διαχειρίζεται κανείς. Μὲ τὸν Γρηγόριο τὸν Θεολόγο ὁ Μ. Βασίλειος ἀνέπτυξε μιὰ πολὺ στενὴ φιλία. Ἦταν μιὰ ψυχὴ σὲ δύο σώματα. Ἀσκήθηκαν μαζὶ καὶ ἀγάπησαν πολὺ τὸν Χριστό.

Ὅταν τελείωσε τὶς σπουδές του, ἐπέστρεψε στὴν Καισάρεια πλήρης γνώσεων. Ξέρει τὰ πάντα. Δεν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τίποτε. Πολὺ φοβερό, σχολιάζει ὁ π. Ἐφραὶμ, ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τίποτε. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ αἰσθάνεται ὅτι δὲν ἔχει ἀνάγκη τὸν Θεὸ, δὲν εἶναι ὁ ἄνθρωπος ποὺ ξέρει τὰ πάντα, ἀλλὰ αὐτὸς ποὺ νομίζει ὅτι τὰ ξέρει. Ἡ ἀδελφή του Μακρίνα βλέποντας τὶς γνώσεις τοῦ ἀδελφοῦ της τοῦ εἶπε: Κανεὶς δὲν θὰ σὲ ξέρη ἄν αὐτὰ ποὺ γνωρίζεις δὲν τὰ ἐντάξης στὴν Ἐκκλησία καὶ δὲν βαπτισθῆς. Ὁ Μέγας Βασίλειος πείθεται καὶ βαπτίζεται. Μὲ τὴν ἔλευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καθαρίζεται ὁ νοῦς του, φεύγει ἡ σύγχυση, οἱ γνώσεις τοποθετοῦνται ἐκεῖ ποὺ πρέπει καὶ ὁ Μ. Βασίλειος καταλαβαίνει τὴν ἀποστολή του.

Ὅταν τελείωσε τὶς σπουδές του ἀναζήτησε τὴν ἡσυχία καὶ τὴν ἄσκηση σὲ πολλὰ ἀσκητήρια μέχρι ποὺ βρῆκε παρηγοριὰ στὰ ἀσκητήρια τοῦ Πόντου. Ἐκεῖ ἔφτασε σὲ ὑπεράνθρωπη ἄσκηση. Αὐτὴ ὅμως ἡ ἄσκηση ἔβλαψε τὴν ὑγεία του γιὰ ὅλη του τὴν ζωή. Ἡ ἐποχὴ ποὺ ζεῖ ὁ Μ. Βασίλειος εἶναι πολὺ δύσκολη λόγῳ τῶν αἱρέσεων. Σ’αὐτὴ τὴν ἐποχὴ προτείνεται νὰ χειροτονηθῆ ἱερέας καὶ κατόπιν Ἐπίσκοπος. Στὰ 41 του χρόνια ἔγινε Ἐπίσκοπος καὶ στὰ λίγα ἐπισκοπικά του χρόνια συνετέλεσε ὅλο τὸ θαυμαστὸ ἔργο του. Ἡ ἐποχὴ εἶναι ἡ δύσκολη ἐποχὴ τοῦ ἀρειανισμοῦ. Ὁ Μ. Βασίλειος μπαίνει μέσα στὴν Ἐκκλησία γιὰ νὰ στηρίξη τοὺς κατατρεγμένους, νὰ βοηθήση τοὺς φτωχούς, τοὺς πεινασμένους καὶ νὰ γίνη ὁ ἴδιος ἀνάθεμα προκειμένου νὰ σωθοῦν οἱ ἄλλοι. Δίνει μεγάλο αγώνα κατὰ τῶν αἱρέσεων. Ἡ στάση του εἶναι σθεναρὴ ἀπέναντί τους. Οἱ Ἀρειανοὶ ἔχουν καταλάβει ὅλες τὶς ἔνορίες καὶ τὶς Ἐπισκοπὲς καὶ εἶναι θέμα χρόνου νὰ συμβῆ τὸ ἴδιο καὶ στὴ Καισάρεια. Τότε τὸν ἐπισκέφθηκε ὁ Ἔπαρχος Μόδεστος καὶ διαμείφθηκε μεταξύ τους  ὁ γνωστὸς ἱστορικὸς διάλογος.  Ὁ π. Ἐφραὶμ σχολιἀζοντας τὸ τελευταῖο τμῆμα τοῦ διαλόγου, ὅπου ὁ Μ. Βασίλειος ἀπαντᾶ στὸν Μόδεστο ὅτι δὲν συνάντησε ποτὲ ἀληθινὸ Ἐπίσκοπο, τόνισε ὅτι κι ἐμεῖς δὲν εἴμαστε ἀληθινοὶ χριστιανοί, γιατὶ φοβόμαστε μήπως χάσουμε τὰ πράγματά μας, μήπως ταραχτοῦμε,μήπως πάθουμε, χιλιάδες μήπως. Ὁ ἀληθινὸς χριστιανὸς δὲν φοβᾶται  τίποτε, γιατὶ ἔχει τὸν Θεὸ κοντά του.

Τὸ μεγάλο κοινωνικὸ ἔργο τοῦ Μ. Βασιλείου ἦταν ἡ Βασιλειάδα. Μιὰ ὁλόκληρη πόλη μὲ πολλὰ εὐαγῆ ἱδρύματα, νοσοκομεῖα, ξενῶνες, ὀρφανοτροφεῖα, γηροκομεῖα, νοσοκομεῖα γιὰ ἀσθενεῖς μὲ λοιμώδη νοσήματα. Σ’ αὐτὰ μάλιστα πρόσφερε ὁ ἴδιος τὶς ἰατρικές του γνώσεις περιποιούμενος μὲ τὰ χέρια του τοὺς ἀσθενεῖς καὶ τὰ ἕλκη τους. Μὲ τὴν Βασιλειάδα του ὁ Μ. Βασίλειος ἀφήνει ἕνα πρότυπο γιὰ τὸ φιλανθρωπικὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας. Ξέρει ὁ Μ. Βασίλειος πὼς ὅταν κηρύττουμε τὸν Χριστό, δὲν μποροῦμε νὰ ἀγνοοῦμε τὶς ἀνάγκες τοῦ σώματος τῶν ἀνθρώπων.

Στὰ 49 του χρόνια ἔρχεται στὸ δειλινὸ τῆς ζωῆς του καὶ καταλαγιάζει σιγὰ σιγὰ καὶ βρίσκεται ὥριμο στάχυ, ἕτοιμο γιὰ θερισμὸ γιὰ τὶς οὐράνιες σιταποθῆκες τοῦ οὐρανοῦ. Ἔχει κλείσει ὁ ἀνθρώπινος κύκλος τῆς ζωῆς του καὶ ἀνοίγει ἕνας νέος πνευματικός. Ὁ Ἅγιος Βασίλειος πεθαίνει νέος καὶ καλόγερος μὴν ἔχοντας καμμία σχέση μὲ τὸ κακέκτυπο ποὺ τοῦ φτιάξαμε οἱ ἄνθρωποι, κατὰ τὸ ἀμερικανικὸ ὄνειρο. Εἴδαμε τὴν κατάληξη αὐτοῦ τοῦ ὀνείρου, ὁπότε ἄς ξαναγυρίσουμε στὶς παραδόσεις μας. τὰ πράγματα ἔξω εἶναι πολὺ ρευστά. Πολὺ εὔκολα οἱ ἄνθρωποι ἀλλάζουν ἀπόψεις. Καὶ κατέληξε μὲ τὴν προτροπή: κρατῆστε τὶς ἀντιστάσεις σας, κρατῆστε τὴν παράδοσή μας. Μπορεῖ νὰ μείνουμε μόνοι. Νὰ μᾶς βάλουν στὸ περιθώριο. Τότε ἡ κραυγή μας, ὅπως αὐτὴ τοῦ τυφλοῦ τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου, θὰ ἀκουστῆ στὸν Θεὀ κι ἄς εἴμαστε μόνοι μας.

Ἀκολούθησε Ἐνοριακὸ Ἀρχονταρίκι, ὅπου ὁ π. Ἐφραὶμ διαλέχθηκε μὲ τοὺς πιστοὺς καὶ ἀπάντησε σὲ ἐρωτήματα.

Στὶς 9:00 μ.μ. ἔγινε τὸ Μικρὸ Ἀπόδειπνο μετὰ Χαιρετισμῶν στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ ἡ μονολόγιστη εὐχή. Στὶς 9:30-00:30 τελέσθηκε μεγάλη Ἀγρυπνία μετ’ ἀρτοκλασίας. Ἔψαλε ὁ χορὸς ΑΚΟΙΜΗΤΟΙ ΣΤΟΥΔΙΤΕΣ ὑπὸ τὴν δ/νση τοῦ κ. Δημητρίου Καλομοίρη, Δρ θ., Πρωτοψάλτου τοῦ Ἱεροῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ Ἁγίου Δημητρίου Κηφισιᾶς καὶ Δ/ντοῦ τῆς Βυζαντινῆς Σχολῆς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ.

Μπορείτε να ακούσετε το πρωϊνό Ενοριακό Αρχονταρίκι με τον Πανασολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Νικάνωρ εδώ

Μπορείτε να ακούσετε την απογευματινή ομιλία & το Ενοριακό Αρχονταρίκι με τον Αρχιμανδρίτη π. Εφραίμ Παναούση εδώ