Γιατί;

Γιατί ὅταν κανείς νηστεύει, ἀγρυπνεῖ, γονυκλισίες, οἱ λεγόμενες μετάνοιες, κάνει ἄσκηση, ταπεινώνεται ἡ σάρκα, ταπεινώνεται τό σῶμα καί ἐπειδή τό σῶμα ἐπηρεάζει τήν ψυχή πάρα πολύ, ἡ ψυχή συνδιαμορφώνεται ἀνάλογα μέ τήν κατάσταση τοῦ σώματος.

Ὅταν λοιπόν ταπεινώνουμε τό σῶμα μέ τήν ἄσκηση, συν- ταπεινώνεται καί ἡ ψυχή καί ἔτσι ὁδηγούμαστε στήν ταπεινοφροσύνη.

Καί ὅταν ὁ ἄνθρωπος ταπεινοφρονεῖ, ἑλκύει τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ.

Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ εἶναι πού μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπό τήν ἁμαρτία καί μᾶς καθαρίζει ἀπό τά πάθη.

Ὁ τρίτος δρόμος πού ὁδηγεῖ στήν ταπείνωση εἶναι ἡ ἀδιάλειπτη προσευχή ἡ ὁποία ἴσως τό σπουδαιότερο πράγμα, γιά τό ὁποῖο μᾶς μίλησε ὁ Κύριος πολλές φορές καί εἶπε ὅτι θά πρέπει ἀδιάλειπτα νά προσευχόμαστε.

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 28 – 10 – 2016)