Τόση χάριν δικαιούται εις εαυτόν να έχει ο άνθρωπος, όσο πειρασμό ευχαρίστως υπομένει… (Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
Πρόσεχε να μην κατακρίνεις,
διότι από αυτό παραχωρεί ο Θεός
και φεύγει η χάρις και σε αφήνει ο Κύριος
να πέφτεις,
να ταπεινώνεσαι,
να βλέπεις τα δικά σου σφάλματα.
Δέξου τον πειρασμό
και μη αιτιάσαι τον ένα και τον άλλο…
Κάμε υπομονή,
δια να δει ο Θεός την προαίρεση,
να ελαφρώσει τον κόπο σου.
Όσον ολίγη είναι η υπομονή,
τόσο μεγάλοι φαίνονται οι πειρασμοί,
και όσον συνηθίζει ο άνθρωπος να τους υπομένει,
τόσο μικραίνουν και τους περνά χωρίς κόπο,
και γίνεται στερεός σαν βράχος.
Τόση χάριν δικαιούται εις εαυτόν να έχει ο άνθρωπος,
όσο πειρασμό ευχαρίστως υπομένει,
όσο βάρος του αγογγύστως βαστάζει.
Θέλει υπομονή να έχει εκείνος που ζητεί να σωθεί.
Ει δε και ζητούμεν ημείς να τα κάμνει ο Θεός,
όπως αρέσουν εις την δική μας διάκριση,
τότε αλλοίμονο εις τα χάλι μας.
Μόνο η χάρις του Θεού όταν έλθει,
τότε στέκει στα πόδια ο άνθρωπος.
Αλλιώς, χωρίς χάριν,
πάντοτε περιτρέπεται και πάντοτε πίπτει…
Είδες άνθρωπο με δίχως υπομονή;
Είναι λύχνος με χωρίς έλαιο,
όπου συντόμως θα σβήσει το φως του…
Η νίκη είναι η υπομονή,
η νίκη είναι η ταπείνωση,
η νίκη είναι υπακοή.
Ταπείνωση είναι να σφάλλει ο άλλος και,
πριν να προλάβει αυτός να ζητήσει συγχώρεση,
εμείς να του βάλουμε μετάνοια λέγοντας:
Συγχώρησον, αδελφέ μου, ευλόγησον!
Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής
http://amfoterodexios.blogspot.com/
Leave a Reply
Want to join the discussion?Feel free to contribute!