Ἃμα ἀγαπᾶς καί δέ ζητᾶς τήν ἀγάπη τῶν ἄλλων, ὃλοι θά ἔρχονται κοντά σου…

/in

Ἡ λέξη «σ΄ ἀγαπῶ» εἶναι ταπεινό πρᾶγμα νά τήν λές. Δέν λέγεται. Κερδίζεται σιωπηλά μέ τήν προσωπικότητα πού φτιάνεις.
Φτιάνεσαι κι ὁ ἄλλος τρελαίνεται μαζί σου. Καλλιεργεῖσαι καί κοιτᾶς νά τό κρύψεις κιόλας. Ἀλλά ὁ ἄλλος τό νιώθει καί ἑλκύεται.
Ἃμα ἀγαπᾶς καί δέ ζητᾶς τήν ἀγάπη τῶν ἄλλων, ὃλοι θά ἔρχονται κοντά σου. Εἶναι μυστικό. Μυστικά θά τούς ἀγαπᾶς καί ἐκεῖνοι θά τό καταλαβαίνουν καί θά σοῦ στέλνουν κι ἀπό μακριά ἀκόμη τά καλά τους αἰσθήματα. Κατάλαβες;
– Τί νά καταλάβω; Πῶς ὄρη μετακινοῦνται;
– Αὐτό πού ἐσύ λές φυσιολογικό, εἶναι ἀφύσικο. Φυσιολογικό εἶναι τοῦτο πού σοῦ λέω ἐγώ: Ν΄ ἀγαπᾶς ἀνιδιοτελῶς!

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

Μία από τις προφητείες των Θεοφανείων λέγει:

/in

Μία ἀπό τις προφητεῖες τῶν Θεοφανείων λέγει:
«Εὐφράνθητι, ἔρημος διψῶσα». Ἔρημος διψῶσα, ἔλα να εὐφρανθῆς, διότι θα ἀποκτήσης τόσο νερό, ὥστε θα γίνης πηγή, κατακλυσμός.

«Ἔρημος διψῶσα» εἶναι ἡ στεγνή γῆ, ἡ κατάξερη, ἡ γῆ που τῆς λείπει παντελῶς ἡ ἰκμάδα και ἡ δύναμις, τῆς λείπει ὁ Θεός. Αὐτή ἡ ἔρημος ἡ διψῶσα, που μπορεῖ να γεμίση ἀπό τον Κύριον, εἶναι ἡ δική μας ὕπαρξις, ἡ δική μας ψυχή, τα δικά μας φτωχά λόγια και ὄνειρα, οἱ δικοί μας μηδαμινοί ἀγῶνες, τα ψεύτικα ἐπιτεύγματά μας, τα ὁποῖα δεν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἐλάχιστες ἐκδηλώσεις τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ.

Γι’ αὐτό ὁ μελωδός, ἀπευθυνόμενος στον Χριστόν, τοῦ λέγει: «Οἴκισον ψυχαῖς ἡμετέραις σαυτόν, φιλάνθρωπε». Κατοίκισε τον ἑαυτό σου, βάλε τον ἑαυτό σου μέσα στις δικές μας ψυχές, που εἶναι ξηρές και στυγνές, γιατί ζοῦν χωρίς ἐσένα· γίνε το νερό που θα τις ποτίση, για να μην εἶναι ποτέ πια διψασμένες.

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης