Νά μοιράζεσαι…!
Νά μοιράζεσαι τή λύπη τῶν ἀνθρώπων πονώντας γι’ αὐτούς στήν προσευχή σου μέ ὅλη σου τήν καρδιά καί θά ἀνοίξει μπροστά στίς ἱκεσίες σου ἡ πηγή τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ…!
Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος
Archive for month: Ιούνιος, 2023
Η αγιότητα δεν είναι μεταδοτική, αλλά κατορθωτή…
Ένα βράδυ δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από μία γυναίκα.
– Πάτερ Μωυσή, τώρα που εκοιμήθη ο Γέροντας Παΐσιος ποιος είναι στη θέση του;
– Ο πνευματικός σας.
– Τον γνωρίζετε;
– Όχι.
– Πώς το λέτε;
– Ακούστε, κυρία μου, η αγιότητα δεν είναι μεταδοτική, αλλά κατορθωτή. Δεν μεταδίδεται η αγιότητα, αν ο ίδιος ο άνθρωπος δεν αγωνισθεί υπομονετικά…
– Ευχαριστώ…
Μάλλον δεν της άρεσε η απάντησή μου. Οι άνθρωποι σήμερα ψάχνουν συνεχώς για εύκολες και γρήγορες λύσεις. Το fast food της κοσμικής ζωής έχει περάσει και στην πνευματική.
Ακόμη και οι πιστοί δεν θέλουν καθόλου να κουράζονται και να καθυστερούν. Θέλουν άμεσες λύσεις των προβλημάτων τους. Γι’ αυτό ψάχνουν να βρουν χαρισματούχους Γέροντες, να τους λύσουν τα προβλήματα αμέσως. Δεν θέλουν να επιμείνουν στην προσευχή, να ταπεινωθούν, να υπομείνουν.
Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης
Δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να κρίνουμε τον πλησίον
Έγινε πλέον κακή συνήθεια, μόλις μαθαίνουμε κάτι για τον πλησίον μας, να πηγαίνουμε και να το διαλαλούμε παντού. Η γλώσσα μας καίει και σπεύδουμε να πούμε στους άλλους αυτό που είδαμε και ακούσαμε. Ξεχνάμε ότι αν εμείς κρίνουμε τους άλλους θα μας κρίνει και εμάς ο Θεός. Ξεχνάμε ότι δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να κρίνουμε τον πλησίον διότι αυτό δεν είναι δική μας υπόθεση αλλά του Θεού, ο οποίος είναι Υπέρτατος Κριτής, ο οποίος μόνος γνωρίζει την καρδιά του ανθρώπου και μπορεί να αποδώσει δικαία κρίση.
Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως
Νά μοιράζεσαι…!
Νά μοιράζεσαι τή λύπη τῶν ἀνθρώπων πονώντας γι’ αὐτούς στήν προσευχή σου μέ ὅλη σου τήν καρδιά καί θά ἀνοίξει μπροστά στίς ἱκεσίες σου ἡ πηγή τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ…!
Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος
Μύρο μετανοίας…!
Μετανόησε καί προσκόμισε στόν Κύριο τά δάκρυά σου σάν μύρο μετανοίας!
Τό δάκρυ καθαρίζει τήν ψυχή καί τήν ξεπλένει ἀπό κάθε κηλίδα, λαμπικάρει τή συνείδηση, φωτίζει τόν νοῦ, σπάζει τά δεσμά τῶν παθῶν, σχίζει τά χειρόγραφα τῆς ἁμαρτίας!
Ἅγιος Δημήτριος τοῦ Ροστώφ
Ἑτοιμάσου, ἀδελφέ μου…!
Ἑτοιμάσου, ἀδελφέ μου, ἑτοιμάσου γιά τήν ὑποδοχή τοῦ οὐράνιου Νυμφίου, τοῦ ὑπερένδοξου Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ!
Ἰδού, ”ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός, καί μακάριος ὁ δοῦλος ὅν εὑρήσει γρηγοροῦντα, ἀνάξιος δέ πάλιν ὅν εὑρήσει ραθυμοῦντα”.
Ξύπνα, ἑτοίμασε τή λαμπάδα τῆς καρδιᾶς σου! ”Ἀνάστα, τί καθεύδεις; Τό τέλος ἐγγίζει καί μέλλεις θορυβεῖσθαι”.
Ἔρχεται Ἐκεῖνος πού μαζί Του θά ζεῖς καί θά συνευφραίνεσαι αἰωνίως! Πρόσεξε νά μή σβήσει ἡ λαμπάδα σου! Πρόσεξε νά μή νυστάξει ἡ ψυχή σου ἀπό τή ραθυμία καί τήν ἀκηδία! Ἑτοιμάσου νά δεχθεῖς μέσα σου τόν Κύριο τῆς δόξης!
Ἦρθε καί χτυπᾶ κιόλας τή θύρα τῆς καρδιᾶς σου. Ἂκουσέ Τον!
Ἅγιος Δημήτριος τοῦ Ροστώφ
Γι΄ αυτό μέρα-νύχτα “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”…
Ο μεγάλος ασκητής και όσιος, Κύριλλος ο Φιλεώτης, διηγείται το εξής περιστατικό:
Κατά την διάρκεια μιας νυκτερινής του προσευχής στο κελλάκι του, αγρυπνώντας και λέγοντας την Ευχή “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”, στο ενενηκοστόν έτος της ηλικίας του, και βλέποντας τον ο διάβολος εξασθενημένον και παραλελυμένον από το βαθύτατον γήρας, θέλησε έστω και στις τελευταίες του στιγμές να τον κολάση με δαιμονική πλάνη.
Έτσι, εντελώς ξαφνικά, εμφανίστηκε μπροστά στον Όσιο το εσωτερικό ενός ωραίου ναού, εντός του οποίου λειτουργούσε ένας γνωστός και ξακουστός ερημίτης ιερεύς, τον οποίον είδε απότομα να βγαίνη στην Ωραία Πύλη και χωρίς να πει το “Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης”, να τον καλή να κοινωνήση:
– Έλα, Κύριλλε, να κοινωνήσης, έλα!
Πηγαίνοντας προς τον ιερέα, χωρίς να καταλάβη πως κινήθηκε προς τα εκεί για να μεταλάβη, από την συνήθεια που είχε και από τον φόβο τον πολύ έκανε τον σταυρό του λέγοντας:
– Χριστέ μου, σε μένα τον ανάξιο;
Και τότε ακούσθηκε φοβερή βροντή! Έπεσε “κεραυνός εν αιθρία”, όπως θα λέγαμε, και τα πάντα διελύθησαν μέσα σε καπνό και απαίσια δυσοσμία. Βρώμισε όλο το κελλί του οσίου Κυρίλλου και άνοιξε τις πόρτες και τα παράθυρα για να ξεβρωμίση ο τόπος.
Γιατί όμως;
Διότι αυτή ήτο σατανική οπτασία, αφού “αυτός (γαρ) ο σατανάς μετασχηματίζεται (ακόμη και) εις άγγελον φωτός, με κίνδυνο μάλιστα να χάση ο Όσιος και την ψυχή του.
Είναι γνωστό ότι κανένας μας δεν έχει ασφάλεια, μέχρις ότου χωρισθή η ψυχή από το σώμα. Κίνδυνο απωλείας και κολάσεως δεν έχει μόνον ο νέος, αλλά και ο ευρισκόμενος σε βαθύ γήρας, τότε που τον εγκαταλείπουν οι σωματικές και πνευματικές δυνάμεις μαζί με την μνήμη.
Μόνον το έλεος του Θεού μας σώζει.
Γι΄ αυτό μέρα-νύχτα “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”, μέχρι και την τελευταία μας αναπνοή.
ΠΗΓΗ : ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ Κ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ, Η “ΕΥΧΗ” ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΠΕΙΡΑΙΑΣ 2007, σσ. 298-299.
https://simeiakairwn.wordpress.com/
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Μάθε να έχεις υπομονή
Ο Θεός την σωτηρία των ανθρώπων, την κρέμασε στην υπομονή. ”Ο υπομείνας εις τέλος, σωθήσεται”.
Γι΄αυτό δίνει δυσκολίες, διάφορες δοκιμασίες, για να ασκηθούν οι άνθρωποι στην υπομονή. Βλέπετε ο Θεός δεν ευχαριστήθηκε τόσο από τις ελεημοσύνες του Ιώβ, όταν είχε όλα τα αγαθά, όσο από την υπομονή του, τον καιρό της δοκιμασίας.
Να προσέχουμε να μην χάνουμε την υπομονή μας, για να μην χάσουμε τελικά την ψυχή μας.
Την υπομονή πάντα να την κρατάς, γιατί είναι το μεγαλύτερο φάρμακο, που θεραπεύει τις μακροχρόνιες δοκιμασίες, διότι πολλές δοκιμασίες, μόνο με την υπομονή περνούν, όπως και τα χιόνια και οι παγωνιές, περνούν μόνο με την υπομονή, να έρθει η άνοιξη, για να λειώσουν με τις λιακάδες.
Με την στενοχώρια, οι πάγοι και τα χιόνια δεν λειώνουν, αλλά με την υπομονή. Η μεγάλη όμως υπομονή, ξεδιαλύνει πολλά και φέρνει Θεϊκά αποτελέσματα∙ εκεί που δεν περιμένεις την λύση, δίνει ο Θεός την καλύτερη λύση.
Παλιά η ζωή ήταν πιο ήρεμη και οι άνθρωποι έκαναν υπομονή. Σήμερα όλη αυτή η βιασύνη που μπήκε στον κόσμο, έκανε τους ανθρώπους ανυπόμονους. Σήμερα όλοι είναι τσακμάκια. Έναν λόγο δεν σηκώνουν.
Η υπομονή ξεκινάει από την αγάπη. Για να υπομείνεις τον άλλον, πρέπει να τον πονέσεις. Αν δεν τον πονέσεις, τον βαριέσαι.
vimaorthodoxias.gr
Γέροντας Ευσέβιος Γιαννακάκης: «Να καταφεύγουμε πάντα στους Αγίους και να ζητάμε τις προσευχές και τις ικεσίες τους!»
«Δεν μπορεί να συλλάβει η σκέψη μας, τί κάνουν οι Άγιοι για εμάς που ζούμε εδώ, στην κοιλάδα του κλαυθμώνος!
Τι δεήσεις και τί προσευχές κάνουν οι Άγιοι γιά εμάς εδώ!
Αυτοί, περπάτησαν εδώ που περπατάμε και εμείς, και συνάντησαν δυσκολίες, πειρασμούς και εμπόδια, που και εμείς συναντάμε…
Να καταφεύγουμε πάντα στους Αγίους και να ζητάμε τις προσευχές και τις ικεσίες τους!
Είδατε οι φίλαθλοι με πόσο πάθος παρακολουθούν τους δικούς τους αθλητές που αγωνίζονται στο Στάδιο;
Λοιπόν, να σκεπτόμασθε και εμείς ότι, πάνω στον Ουρανό, έτσι παρακολουθούν και οι Άγιοι τον δικό μας αγώνα, εδώ στη γη, και προσεύχονται και πολλή χαρά απολαμβάνουν, όταν νικάμε!»!!
Γέροντας Ευσέβιος Γιαννακάκης (1910-1995)
https://simeiakairwn.wordpress.com/