Archive for month: Ιούνιος, 2023
Εκδόσεις Ορθόδοξου Ιεραποστολικού Σωματείου “ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΚΟΣΜΟΣΩΤΕΙΡΑ”
/in ΑνακοινώσειςΒιβλία ωφέλιμα τόσο για τον πνευματικό μας αγώνα, όσο και για την ορθή, πρακτική μας κατάρτιση στις Ιερές Παραδόσεις της ορθοδόξου λατρείας και πνευματικότητας.
Βιβλία χρήσιμα όμως και ως δώρα στους φίλους μας με την αφορμή τελέσεως ή συμμετοχής σε κάποιο από τα Ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας μας ή, ακόμη σωστότερα, χωρίς καμμία ιδιαίτερη αφορμή πέρα από την αγάπη μας.
Βιβλία που γίνονται τροφή και αφορμή δημιουργίας σχολείων στη μακρινή Μαδαγασκάρη.
Ο γέροντας Παΐσιος έλεγε ότι όταν δωρίζεται ένα δώρο, ο λαμβάνων το δώρο αισθάνεται ανθρώπινη χαρά, ο δε δωρίζων θεϊκή χαρά. Όταν λοιπόν δωρίσουμε ένα τέτοιο βιβλίο, η θεϊκή μας χαρά είναι διπλή, αφού δωρίζουμε στο φίλο μας, μα ταυτόχρονα δωρίζουμε και στο μακρινό πλησίον μας, τον εν Χριστώ αδελφό μας στη Μαδαγασκάρη.
Το Ορθόδοξο Ιεραποστολικό Σωματείο “ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΚΟΣΜΟΣΩΤΕΙΡΑ”, διακινεί πλέον κατά αποκλειστικότητα τα βιβλία του συγγραφέως Αιδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου Θεμιστοκλέους Χριστοδούλου.
Επισκεφθείτε το ηλεκτρονικό μας κατάστημα εδώ για να προμηθευτείτε όλες τις νέες και τις παλιές κυκλοφορίες των εκδόσεών μας.
Σας ευχόμαστε καλό διάβασμα!
Όποιος ενωθεί με τον Χριστό, δε ζει για τον εαυτό του…
/in Κατήχηση“Όποιος ενωθεί με τον Χριστό, δε ζει για τον εαυτό του. Ζει για να δοξάζει τον Θεό και να θυσιάζεται για τους άλλους ανθρώπους. Εκεί βλέπει τον Χριστό! Το «γλέντι» του είναι η θυσία για τους άλλους”.
Αγία Γερόντισσα Γαλακτία +
H ζωή έγινε δύσκολη επειδή οι άνθρωποι την μπέρδεψαν με τα σοφίσματά τους…
/in Κατήχηση“Έγινε δύσκολη η ζωή, επειδή οι άνθρωποι την μπέρδεψαν με τα σοφίσματά τους, επειδή αντί να απευθύνονται στην βοήθεια του Θεού, άρχισαν να απευθύνονται στην λογική τους και να βασίζονται σ’ αυτήν και μόνο”.
Άγιος Ανατόλιος της Όπτινα
Όταν μιλήσεις σήμερα στους ανθρώπους για τον Χριστό, είναι σαν να τους ποτίζεις με ρετσινόλαδο…
/in Κοινωνία“Βρισκόμαστε σε εποχή διαστροφής.
Όχι γιατί οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τον Θεό, αλλά διότι δεν θέλουν να Τον γνωρίσουν.
Όταν μιλήσεις σήμερα στους ανθρώπους για τον Χριστό, είναι σαν να τους ποτίζεις με ρετσινόλαδο. Έτσι το εισπράττουν.
Ενώ αν τους μιλήσεις για πάσης φύσεως διεφθαρμένα και αισχρά πράγμα, θα σε ακούσουν ευχάριστα.
Εκεί θα ανοίξουν αυτιά και μάτια να σε ακούσουν, να τα αφομοιώσουν και στην συνέχεια να τα μεταδώσουν και στους άλλους…”
Δημήτριος Παναγόπουλος , Ιεροκήρυκας +
Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης: Τα φάρμακα της πρόνοιας του Θεού
/in Κατήχηση, ΟρθοδοξίαΗ ασθένεια και η θλίψη είναι το κατ’ εξοχήν φάρμακο της πρόνοιας του Θεού για να φέρει τον άνθρωπο κοντά Του και να αυξήσει την αρετή του.
Ο Ιώβ ήταν ο καλύτερος άνθρωπος πάνω στη γη, αλλά ο Θεός ήθελε να τον κάνει ακόμα καλύτερο. Και από τότε που δοκιμάστηκε, από τότε και δοξάστηκε. Ήταν καλός άνθρωπος και ευσεβής, αλλά χωρίς δοκιμασία δεν ήταν ονομαστός. Από τη στιγμή όμωςπου δοκιμάστηκε και πολέμησε και αγωνίστηκε και στεφανώθηκε και πλούτισε, από κει και ύστερα άρχισε η δόξα του, και απλώθηκε μέχρι σήμερα. Το παράδειγμά του είναι φωτεινότατο και ενισχύει κάθε άνθρωπο που δοκιμάζεται.
Αν αυτός δοκιμάστηκε που ήταν ένας άγιος, πολύ περισσότερο εμείς που είμαστε αμαρτωλοί. Και το αποτέλεσμα ήταν να τον κάνει άγιο και να του δώσει πάλι χρόνια ζωής και να τον ευλογήσει διπλά και τριπλά απ’ ότι έχασε, και έτσι να γίνει ένα φωτεινό παράδειγμα ανά τους αιώνες για κάθε πονεμένο άνθρωπο· να προσαρμόζεται και ν’ ακουμπάει σ’ αυτό το παράδειγμα και να ξεκουράζεται και αυτός και να λέει: «Ως έδοξε τω Κυρίω, ούτω και εγένετο. Είη το όνομα του Κυρίου ευλογημένον». Σκύβει το κεφάλι και λέει: ο Θεός έδωσε, ο Θεός το πήρε. Και το παιδί ακόμα να μου πάρει, ο Θεός δεν μου το έδωσε; Το πήρε. Πού είναι το παιδί μου; Στον ουρανό; Εκεί τί γίνεται; Αναπαύεται εκεί…
*****
Πίσω από κάθε δοκιμασία κρύβεται το θέλημα του Θεού και η ωφέλεια, την οποία φυσικά ίσως εκείνο τον καιρό να μην μπορεί να την δει, αλλά με τον χρόνο θα την γνωρίζει. Έχουμε τέτοια παραδείγματα πάρα πολλά.
Όπως και με τους αγίους Ανδρόνικο και Αθανασία. Αυτοί ήταν ανδρόγυνο· και ήταν χρυσοχόος ο Ανδρόνικος με πολύ πλούτο. Το ένα μέρος του κέρδους έτρεφε την οικογένειά του. Το άλλο μέρος του κέρδους το έδινε στους φτωχούς και το υπόλοιπο μέρος του κέρδους το έδινε άτοκα στους ανθρώπους που δεν είχαν χρήματα. Είχαν δύο χαριτωμένα παιδάκια. Και μια μέρα από μία αρρώστια πέθαναν και τα δύο. Πηγαίνουν και τα θάβουν και οι δύο. Η Αθανασία η καημένη πάνω στον τάφο έκλαιγε, έκλαιγε, έκλαιγε. Και ο Ανδρόνικος έκλαιγε και αυτός. Είδε και απόειδε, τράβηξε για το σπίτι. Έμεινε η καημένη η Αθανασία και έκλαιγε πάνω στον τάφο: «Τα παιδιά μου» και «τα παιδιά μου», και κόντευε να βασιλέψει ο ήλιος και να κλείσει το νεκροταφείο. Για μια στιγμή, επάνω στη θλίψη της και στη στεναχώρια της, βλέπει και έρχεται ένα μοναχός και της λέει:
«Κυρά μου, γιατί κλαις;»
«Πώς να μην κλαίω πάτερ;» (Αυτή νόμιζε πως ήταν ο παπάς του νεκροταφείου). «Έθαψα τα παιδιά μου, τους δύο αγγέλους μου, τους έβαλα μέσα στον τάφο και έμεινα εγώ και ο άνδρας μου εντελώς μόνοι. Δεν έχουμε δροσιά καθόλου».
Της λέει: «Τα παιδιά σου είναι στον παράδεισο με τους αγγέλους. Είναι στην ευτυχία και στη χαρά του Θεού και συ κλαις, παιδί μου; Κρίμα, είσαι και χριστιανή».
«Ώστε ζουν τα παιδιά μου; Είναι άγγελοι;»
«Βεβαίως είναι άγγελοι τα παιδιά σου».
Ήτανε ο Άγιος της εκκλησίας εκεί. Τελικά έγιναν μοναχοί ο Ανδρόνικος και η Αθανασία και αγίασαν…
Από το τεύχος: Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου, Παραινέσεις πατρικές. Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”, Θεσσαλονίκη 2013, σελ. 15.
koinoniaorthodoxias
Ο θεός δεν θα σε αφήσει να υποφέρεις στην ζωή, θα είναι πάντα κοντά σου…
/in ΚατήχησηΜια έγκυος γυναίκα καθόταν κάτω από ένα δέντρο, πολύ διψασμένη και χρειαζόταν νερό, αλλά δεν ήπιε.
Ξαφνικά είδε μερικές σταγόνες νερό από το δέντρο.
Πήρε ένα φλιτζάνι και άρχισε να μαζεύει τις σταγόνες.
Όταν το νερό έφτασε στη μέση της κούπας και ήταν έτοιμο να πιει, ήρθε ένα πουλί και πέταξε το ποτήρι και χύθηκε το νερό.
Αυτό συνέβη τρεις φορές και η γυναίκα ένιωσε πολύ άσχημα. Πήρε μια πέτρα και σκότωσε το πουλί. Αφού πέθανε το πουλί….μετά είδε ένα μεγάλο φίδι να κατεβαίνει από το δέντρο. Έτσι ανακάλυψε ότι αυτό που ήθελε να πιεί δεν ήταν πραγματικά νερό αλλά δηλητήριο.
Ένιωθε τόσο ένοχη που σκότωσε το πουλί… που της έσωσε τη ζωή.
Μερικές φορές ο Θεός είναι σαν αυτό το πουλί για εμάς. Ξέρει πότε θα πάρουμε δηλητήριο….
Αλλά παίρνουμε τόσα πολλά καλά από αυτόν όταν προσπαθεί να μας βοηθήσει. Όπως αυτό που νόμιζες… ότι ήταν νερό αλλά ήταν δηλητήριο.
Ο θεός δεν θα σε αφήσει να υποφέρεις στην ζωή, Θα είναι πάντα κοντά σου.
Αμήν!
Το σκοτάδι της απιστίας όσο θα βαίνουμε προς το τέρμα, πρός τήν συντέλεια, θα αυξάνει…
/in Κατήχηση“Παντού σκοτάδι, παντού πλάνη, παντού απώλεια. Σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας των ανθρώπων υπάρχει παντού αμαρτία και σκοτάδι. Το σκοτάδι αυτό τόσο της απιστίας όσο και της ηθικής θα προχωρεί, θα προχωρεί και όσο θα βαίνουμε προς το τέρμα, πρός τήν συντέλεια, θα αυξάνει. Γι’ αυτό και η ελάχιστη αρετή, ο ελάχιστος πνευματικός αγώνας θα έχει τεράστια αξία ενώπιον του Θεού…”
Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας ο Φιλοθεΐτης
Να προσευχόμαστε και για τους νεκρούς μας. Αμάν κάνουν για ένα κομποσχοινάκι,για λίγη ευχή…
/in ΚατήχησηΒασανίζονται αλύπητα από τον τύραννο, τη συνείδηση.
Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας
Πώς σώθηκε ο γνωστότερος Έλληνας ομοφυλόφιλος της δεκαετίας του ’80
/in ΚοινωνίαΊσως κάποιοι παλαιότεροι να θυμάστε ένα πρόσωπο, ένα ωραίο παλικάρι. Ήταν ομοφυλόφιλος, σχεδιαστής μόδας, ο πασίγνωστος κάποτε Billy Bo. Έτυχε να ακούσουμε από τα χείλη του πνευματικού του ποια ήταν η πορεία του, που δεν την λένε πολλοί, ούτε γράφτηκε ιδιαιτέρως στα βιβλία που εκδόθηκαν για αυτόν. Γράψανε όλοι για τις βόλτες που έκανε στη Μύκονο με διασημότητες, τις περιπέτειες που είχε ως άνθρωπος. Δίψαγε για τη ζωή, δίψαγε για την αγάπη. Μα δεν ήξερε πού να την βρει και την έψαχνε σε λάθος μονοπάτια.
Κάποια στιγμή τον επισκέφτηκε η ασθένεια (σ.σ. ο Billy Bo ήταν το πρώτο διάσημο θύμα του AIDS στην Ελλάδα). “Κακό πράγμα η ασθένεια”, λένε οι περισσότεροι. Κοιτά όμως που καμιά φορά είναι για καλό… Και όταν ήρθε η ασθένεια και χτύπησε ένα πνευματικό καμπανάκι, αυτός άκουσε το καμπανάκι. Άλλοι δεν το ακούνε καθόλου. Και πεθαίνουν με την ασθένεια, την όποια ασθένεια και δεν έχουν πάρει πνευματικό χαμπάρι τίποτα. Αυτός το άκουσε το καμπανάκι, που σημαίνει ότι είχε καλά στοιχεία μέσα του.
Και διηγείται ο πνευματικός: “Βλέπω ένα παιδί, ένα παλικάρι, σαν άγγελος ήταν, με τα ωραία τα δερμάτινα πάνω-κάτω. Μπαίνει στην εκκλησιά και λέει “πάτερ, θέλω να εξομολογηθώ”. Και κατέβαλα προσπάθεια να δω αν ήταν αγόρι ή κορίτσι. Ήταν ψηλός, αλλά είχε και μια άλλη ομορφιά που έμοιαζε με τη γυναικεία…”
Ξεκίνησε λοιπόν και εξομολογήθηκε με μετάνοια. Άρχισε να έρχεται, μετά από έναν κανόνα που του έβαλε ο πνευματικός, να κοινωνάει, να εκκλησιάζεται, να προσεύχεται, ώσπου σιγά-σιγά κατέπεσε και αναγκαζόταν ο ιερέας να πηγαίνει να τον εξομολογεί και να τον κοινωνεί στο σπίτι του, στο Κολωνάκι.
Όταν ο ιερέας πρωτοπήγε στο σπίτι, νόμιζε ότι μπήκε σε κανένα μουσείο! Ήταν ένας χώρος διακοσμημένος μόνο με μοντέλα, με φωτογραφίες από επιδείξεις μόδας κ.λπ. Κάθε φορά που ερχόταν μετά, έφευγε καμιά φωτογραφία και έμπαινε μια εικόνα στη θέση τους… Στο τέλος νόμιζες ότι έμπαινες σε μοναστήρι.
Όταν έφυγε στην Αμερική για να πάει να ψαχτεί για θεραπείες, παρήγγειλε ένα σιδερένιο σταυρό, μεγάλο, σπαστό για να χωράει στην βαλίτσα, για να τον βάλει πίσω από την πόρτα του δωμάτιου του στο νοσοκομείο, για να βλέπει τον Σταυρό του Χριστού και να προσεύχεται.
Δεν πέτυχαν οι θεραπείες, γύρισε πίσω, και άρχισε η μεγάλη κατηφόρα, η φθορά, ο
δρόμος προς τον θάνατο. Τον ευλογημένο θάνατο, θα λέγαμε. Γιατί αν δεν πεθαίναμε, παιδιά, θα ταλαιπωριόμασταν για πάρα πολλά χρονιά! Και τι γίνεται;
Και διηγείται ο πνευματικός: “Κάποια στιγμή, πήγα Σάββατο πρωί και τον κοινώνησα. Έρχεται η ώρα που είναι να φύγω και μου λέει ο Βασιλάκης:
Πάτερ, κάνε μου μια χάρη, έλα και μετά τα μεσάνυχτα σήμερα να με κοινωνήσεις. Γιατί θα φύγω πριν ξημερώσει, με ειδοποίησε η Πανάγια!
Είπα να τον πιστέψω, να μην τον πιστέψω; Ας του κάνω το χατίρι, αφού ο άνθρωπος να κοινωνήσει ζητάει”.
Πήγε, λοιπόν, ο ιερέας κατά τη 1-2 μες τη μαύρη νύχτα και τον κοινώνησε τον Βασιλάκη. Και όντως ο Θεός τον πήρε πριν ξημερώσει, ξημερώνοντας Κυριακή, όπως τον είχε πληροφορήσει η Παναγία! Μας τα διηγούταν αυτά ο ιερέας και μας λέει: “Ευχηθείτε, παιδιά μου, να έχω τα τέλη του Βασιλάκη”.
Να ποιος είναι ο Χριστός! Να ποια είναι η εκκλησία, που δεν μπερδεύει τους ανθρώπους. Δεν τους λέει “καλά πας”, ενώ πηγαίνουν στον γκρεμό. Αυτό δεν πρέπει να συμβαίνει. Αλλά από την άλλη πλευρά η Εκκλησία δεν απογοητεύει και κανέναν. Και προβάλλει μπροστά στους ανθρώπους τον δρόμο για την θέωση.
Έτσι και ο Billy Bo. Δεν σώθηκε απλώς, αλλά για να πάει και η Παναγία να του πει “ετοιμάσου, έρχεσαι”, αυτό σημαίνει ότι ο Βασίλης πήγε και σε καλή θέση! Και έχουμε άπειρα τέτοια παραδείγματα, από τα αρχαία χριστιανικά χρόνια μέχρι και σήμερα…
Απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα από ομιλία του π. Γεωργίου Σχοινά